Escitasan, 10 mg, tabletki powlekane, 28 szt

Escitasan - Escitalopramum - zastosowanie i działanie

Skład:

escitalopram

Postać:

tabletki powlekane

Kategoria: :

Ośrodkowy układ nerwowy

Specjalności: :

Psychiatria

Działanie :

przeciwdepresyjne

Wskazania do stosowania:

Lek Escitasan jest stosowany w leczeniu depresji (dużych epizodów depresyjnych), zaburzeń lękowych (takich jak zaburzenie lękowe z napadami lęku z agorafobią lub bez agorafobii, fobii społecznej, zaburzenia lękowego uogólnionego oraz zaburzenia obsesyjno - kompulsyjnego).

Dawkowanie:

Doustnie. Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Dawkę, częstotliwość oraz okres stosowania dobiera lekarz. Lek Escitasan można przyjmować podczas posiłków lub niezależnie od posiłków. Tabletki należy połykać popijając wodą. Nie należy ich rozgryzać, ponieważ są gorzkie w smaku. Tabletkę można podzielić na równe dawki. Lek Escitasan jest wskazany do stosowania u dorosłych i nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Poinformuj lekarza:

Gdy masz uczulenie na escytalopram lub jakąkolwiek substancję pomocniczą preparatu, skłonność do drgawek, zaburzenia czynności wątroby i/lub nerek, cukrzycę, zmniejszone stężenie sodu we krwi, zwiększoną skłonność do krwawień i łatwego siniaczenia, chorobę serca, nietolerancję niektórych cukrów. Gdy przyjmujesz inne leki. Należy poinformować lekarza przyjmowaniu innych leków. Dotyczy to w szczególności: innych leków przeciwdepresyjnych, selegiliny, antybiotyku linezolid, litu (stosowany w leczeniu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego) i tryptofanu, sumatryptanu i podobnych leków (stosowane w leczeniu migreny), tramadolu (stosowany w silnych bólach), cymetydyny i omeprazolu (stosowane w leczeniu wrzodów żołądka), tyklopidyny (stosowaną w celu zmniejszenia ryzyka udaru), preparatów dziurawca zwyczajnego, kwasu acetylosalicylowego lub innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych, warfaryny, dipyrydamolu i fenprokumonu (leki stosowane w celu rozrzedzenia krwi, zwane lekami przeciwzakrzepowymi), meflochiny (stosowana w leczeniu malarii), neuroleptyków (leki stosowane w leczeniu schizofrenii, psychozy), flekainidu, propafenonu i metoprololu (stosowane w chorobach układu sercowo-naczyniowe), rysperydonu, tiorydazyny i haloperydolu (leki przeciwpsychotyczne). Nie należy przyjmować leku Escitasan jeśli stosowane są leki przeciwko zaburzeniom rytmu serca lub leki mogące wpływać na pracę serca jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperidol), trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna, pentamidyna, leki przeciw malarii, szczególnie halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna). Uwaga! Leczenie preparatem Escitasan można rozpocząć 14 dni po zakończeniu stosowania nieselektywnych inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO). Po zakończeniu stosowania leku Escitasan należy zaczekać 7 dni zanim zacznie się stosowanie któregokolwiek z leków należących do powyższej grupy. Jeśli jesteś w ciąży lub ją podejrzewasz oraz gdy karmisz piersią.

Skutki uboczne:

Bardzo często: nudności. Często: niedrożność nosa lub katar (zapalenie zatok), zmniejszenie lub zwiększenie łaknienia, niepokój, niepokój psychoruchowy, nieprawidłowe sny, trudności w zasypianiu, senność, zawroty głowy, ziewanie, drżenie, uczucie kłucia w obrębie skóry, biegunka, zaparcia, wymioty, suchość w jamie ustnej, nasilone pocenie się, bóle mięśni i stawów, zaburzenia seksualne (opóźnienie wytrysku, zaburzenia wzwodu, osłabienie popędu płciowego oraz trudności w osiąganiu orgazmu u kobiet), uczucie zmęczenia, gorączka, zwiększenie masy ciała. Niezbyt często: pokrzywka, wysypka, świąd, zgrzytanie zębami, pobudzenie, nerwowość, napad lęku, stany splątania (dezorientacji), zaburzenia snu, zaburzenia smaku, omdlenie, rozszerzenie źrenic, zaburzenia widzenia, dzwonienie w uszach (szumy uszne), wypadanie włosów, krwawienie z pochwy, zmniejszenie masy ciała, szybkie bicia serca, obrzęki kończyn górnych lub dolnych, krwawienie z nosa. Rzadko: agresja, depersonalizacja (poczucie utraty własnej tożsamości, osoba czuje, że nie jest sobą), omamy, wolne bicia serca. Lek możne niekorzystnie wpływać na sprawność psychomotoryczną. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, dopóki nie będzie znana indywidualna reakcja na leczenie.