Glucosum et Natrium chloratum (2:1) Fresenius, KabiClear, roztwór do infuzji, 500 ml

Opis

Glucosum et Natrium chloratum (2:1) Fresenius to roztwór glukozy i soli fizjologicznej. Lek jest stosowany w celu pokrycia dobowego zapotrzebowania na wodę, wyrównania niedoborów elektrolitów oraz dostarczenia glukozy umożliwiającej pokrycie minimalnego zapotrzebowania organizmu na energię. Lek podawany dożylnie.

Skład

Substancjami czynnymi leku są: glukoza w postaci glukozy jednowodnej, sodu chlorek.

1000 ml roztworu zawiera:
Glukozę (w postaci glukozy jednowodnej) 33,3 g (36,63 g);
Sodu chlorek 3,0 g
Jony: Na⁺  51,3 mmol;  Cl^-  51,3 mmol

Substancje pomocnicze: woda do wstrzykiwań.

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla pacjenta.

Lek należy podawać dożylnie, wyłącznie przez personel medyczny. Leku nie należy stosować samodzielnie. 

Działanie

Glucosum et Natrium chloratum (2:1) Fresenius podany dożylnie jest źródłem wody, węglowodanów i elektrolitów.
Glukoza przywraca stężenie cukru we krwi i dostarcza kalorii. Jeden gram glukozy dostarcza 16,8 kJ (4 kcal) energii.
Sód odpowiada za gospodarkę wodną w organizmie, reguluje skurcze i rozkurcze mięśni, w tym mięśnia sercowego. Jest niezbędny do funkcjonowania różnych enzymów.
Chlor wchodzi w skład soków trawiennych w przewodzie pokarmowym (sok żołądkowy i ślina), uczestniczy w regulacji gospodarki wodnej w organizmie oraz równowagi kwasowo-zasadowej.
Sód w połączeniu z chlorem odpowiada za prawidłową gospodarkę płynami w organizmie i pomaga utrzymać właściwą równowagę kwasowo-zasadową.

Wskazania

Wskazania do stosowania Glucosum et Natrium chloratum (2:1) Fresenius: odwodnienie hipertoniczne lub izotoniczne; pozajelitowe uzupełnianie płynów, węglowodanów i elektrolitów (sód, chlorki), kiedy podanie płynów drogą inną niż dożylna nie jest możliwe (szczególnie u dzieci); rozcieńczanie i rozpuszczanie koncentratów elektrolitów i leków.

Przeciwwskazania

Nie należy stosować leku w przypadku: nadwrażliwości na substancję rozpuszczaną lub rozcieńczaną w produkcie leczniczym; przewodnienia; hipernatremii; hipokaliemii; hiperchloremii; hiperglikemii; kwasicy; stanów wymagających ograniczeń w przyjmowaniu sodu (np. niewydolność serca, uogólnione obrzęki, obrzęk płuc, nadciśnienie, rzucawka, ciężka niewydolność nerek)

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): podwyższenie temperatury ciała; zakażenie w miejscu podania; zakrzepica lub zapalenie żyły rozprzestrzeniające się z miejsca wkłucia (powstanie zapalenia i niewielkich zakrzepów krwi objawiające się wyczuwalnym stwardnieniem żyły, zaczerwienieniem wokół niej, bólem i tkliwością); wynaczynienie (przedostanie się leku poza żyłę); hiperwolemia (zbyt duża objętość krwi w naczyniach krwionośnych); hiperglikemia (podwyższone stężenie glukozy we krwi) i cukromocz (obecność cukru w moczu), zwłaszcza, gdy lek podawany jest zbyt szybko; nasilenie objawów niewydolności serca i obrzęk płuc (zwłaszcza u pacjentów z chorobami układu krążenia); niskie stężenie sodu we krwi (hiponatremia) mogące prowadzić do uszkodzenia mózgu i zgonu spowodowanego obrzękiem mózgu.

Więcej informacji w ulotce dołączonej do leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować ostrożność oraz powiadomić lekarza, jeśli pacjent: ma zastoinową niewydolność serca; ma ciężką niewydolność nerek; u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lek może spowodować zatrzymanie sodu w organizmie; ma obrzęki (spowodowane zatrzymaniem sodu w organizmie); jest leczony kortykosteroidami lub kortykotropiną; ma cukrzycę; otrzymuje duże objętości roztworów, które nie zawierają potasu, ponieważ może dojść do hipokaliemii (znaczne zmniejszenie stężenia potasu we krwi).

Przed rozpoczęciem stosowania leku Glucosum et Natrium chloratum (2:1) Fresenius, należy poinformować lekarza lub pielęgniarkę, jeśli u pacjenta występuje stan, który może powodować zwiększone stężenie wazopresyny (hormonu regulującego zawartość wody w organizmie). Zwiększone stężenie wazopresyny w organizmie może występować: jeśli u pacjenta występowała nagła lub poważna choroba; jeśli pacjent odczuwa silny ból; jeśli pacjent przebył operację; jeśli u pacjenta występuje infekcja, oparzenie lub choroba ośrodkowego układu nerwowego; jeśli u pacjenta występują choroby związane z czynnością serca, wątroby lub nerek; jeśli pacjent przyjmuje pewne leki. Może to zwiększać ryzyko niskiego stężenia sodu we krwi, co może prowadzić do występowania bólu głowy, nudności, drgawek, letargu, śpiączki, obrzęku mózgu i zgonu.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci, w temperaturze poniżej 25°C.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty.

W szczególności należy poinformować lekarza, jeśli pacjent stosuje leki wpływające na działanie hormonu wazopresyny, są to: leki przeciwcukrzycowe (chloropropamid); leki zmniejszające stężenie cholesterolu (klofibrat); leki przeciwpadaczkowe (karbamazepina); leki o budowie chemicznej zbliżonej do amfetaminy (między innymi MDMA); niektóre leki przeciwnowotworowe (winkrystyna, ifosfamid, cyklofosfamid); selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (stosowane w leczeniu depresji); leki antypsychotyczne; opioidy stosowane w leczeniu silnego bólu; leki przeciwbólowe i (lub) przeciwzapalne (zwane także niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, NLPZ); leki naśladujące lub nasilające działanie wazopresyny takie jak desmopresyna (stosowana w leczeniu zwiększonego pragnienia i oddawania moczu), terlipresyna (stosowana w leczeniu krwawienia z przełyku) i oksytocyna (stosowana w celu wywołania porodu); inne leki zwiększające ryzyko hiponatremii, w tym również wszystkie leki moczopędne i leki przeciwdrgawkowe takie jak okskarbazepina.

Lek zawiera glukozę, dlatego nie należy do niego dodawać następujących leków: aminofiliny (lek stosowany w leczeniu astmy); rozpuszczalnych barbituranów (leki stosowane w leczeniu bezsenności i padaczki); erytromycyny (antybiotyk stosowany w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie); hydrokortyzonu (lek zwany steroidem, stosowany w leczeniu m.in. atopowego zapalenia skóry); warfaryny (lek przeciwzakrzepowy stosowany w celu zmniejszenia krzepliwości krwi); kanamycyny (silny antybiotyk stosowany w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie, np. sepsa); rozpuszczalnych sulfonamidów (leki stosowane w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie); witaminy B12.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Decyzję o stosowaniu leku u kobiet w okresie ciąży oraz podczas karmienia piersią, podejmuje lekarz.

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży

Decyzję o stosowaniu leku u dzieci i młodzieży podejmuje lekarz.