Cuprenil - Penicillaminum - zastosowanie, działanie i opis

Zatrucia miedzią, nieorganicznymi związkami rtęci, ołowiem, złotem, cynkiem oraz choroba Wilsona (choroba dziedziczna, w której następuje odkładanie się złogów miedzi w niektórych tkankach). Ponadto stosowany jest w chorobach skóry i tkanki łącznej o podłożu autoimmunologicznym, szczególnie w niektórych postaciach reumatoidalnego zapalenia stawów opornego na inne metody leczenia.

Doustnie, przed posiłkiem. Dawkowanie i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Należy zachować przynajmniej godzinny odstęp po podaniu innych leków. Stosowanie leku powoduje zwiększenie dziennego zapotrzebowania na witaminę B6.

Gdy masz nadwrażliwość na lek oraz na penicylinę, zaburzenia czynności układu krwiotwórczego.

Gdy przyjmujesz inne leki, które mogą uszkadzać szpik kostny.

Jeśli jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w ciąży lub karmisz piersią. Lek jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią.

Zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego: osłabienie łaknienia, zaburzenia smaku, nudności, wymioty, uaktywnienie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Na początku leczenia zwiększa się wrażliwość skóry i może wystąpić utrudnienie gojenia się ran, może wystąpić pokrzywka, swędzenie skóry, gorączka, bóle stawowe, powiększenie węzłów chłonnych. Niekiedy pojawiają się zaburzenia w morfologii krwi: znaczne zmniejszenie ilości białych krwinek, niedokrwistość hemolityczna (spowodowana nadmiernym rozpadaniem się krwinek czerwonych), zaburzenia krzepliwości krwi wynikające ze zmniejszonej ilości płytek krwi oraz białko i krwinki czerwone stwierdzane w badaniach ogólnych moczu, a będące objawami uszkodzenia nerek. Bardzo rzadko występuje łysienie, żółtaczka zastoinowa, niedowłady mięśni, zapalenia trzustki, uszkodzenie nerwu wzrokowego, zmiany skórne o typie liszaja rumieniowatego lub pęcherzycy. Po zastosowaniu u pacjentów uczulonych na penicylinę mogą wystąpić objawy alergiczne.