Furosemidum Aurovitas, 40 mg, tabletki, 30 szt.

Opis

Furosemidum Aurovitas to lek w postaci tabletek, należący do grupy leków nazywanych lekami moczopędnymi (diuretykami). Furosemid zwiększa ilość moczu wydalanego przez nerki, pomagając usunąć nadmiar płynów z organizmu. Furosemid stosuje się w leczeniu obrzęków (zatrzymanie płynów) spowodowanych zaburzeniami serca, nerek lub wątroby, jako jedyny lek lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.

Skład

Substancją czynną leku jest furosemid (Furosemidum).

Każda tabletka zawiera 40 mg furosemidu (Furosemidum).

Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), magnezu stearynian.

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla pacjenta.

Tabletki należy przyjmować codziennie, w przybliżeniu o tej samej porze, przed posiłkiem lub zgodnie z zaleceniami lekarza. Tabletki należy połykać w całości popijając szklanką wody.

Działanie

Furosemid to lek moczopędny, określany również jako diuretyk. Lek zwiększa ilość moczu wydalanego przez nerki, pomagając usunąć nadmiar płynów z organizmu.

Wskazania

Lek Furosemid stosuje się w leczeniu: obrzęków (zatrzymanie płynów) spowodowanych zaburzeniami serca, nerek lub wątroby, jako jedyny lek lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi; obrzęku płuc (nagromadzenie płynu w płucach); łagodnego do umiarkowanego nadciśnienia tętniczego (wysokie ciśnienie krwi).

Przeciwwskazania

Nie należy stosować leku w przypadku: nadwrażliwości na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą; nadwrażliwości na amiloryd, sulfonamidy lub pochodne sulfonamidowe; hipowolemii lub odwodnienia; bezmoczu lub niewydolności nerek z beczmoczem, które nie reagują na furosemid; niewydolności nerek wywołanej zatruciem czynnikami nefrotoksycznymi lub hepatotoksycznymi lub niewydolność nerek związana ze śpiączką wątrobową; stanu przedśpiączkowego i śpiączkowego związanego z marskością wątroby; ciężkiej hipokaliemii, ciężkiej hiponatremii; choroba Addisona; zatrucia glikozydami naparstnicy; porfirii; karmienia piersią.

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane występujące często: Furosemid może powodować nasiloną utratę płynów (np. częstsze oddawanie moczu) i elektrolitów (sód, potas, magnez, wapń). Objawami, które mogą wystąpić, są: pragnienie, ból głowy, splątanie, kurcze mięśni, zwiększona drażliwość mięśni, osłabienie mięśni, zaburzenia rytmu serca i zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak uczucie dyskomfortu w żołądku z wymiotami lub biegunką.

Nieznaczny wzrost stężenia kwasu moczowego (hiperurykemia), potencjalnie mogący wywołać napad dny. Zwiększony poziom kreatyniny we krwi.

Objawy niedoboru sodu: kurcze mięśni łydek; utrata apetytu; apatia; uczucie osłabienia; zawroty głowy; senność; splątanie.

Objawy niedoboru potasu: osłabienie mięśni i utrata kurczliwości jednego lub więcej mięśni (porażenie), zwiększone wydalanie moczu; zaburzenia serca; w przypadku znacznego niedoboru potasu: wpływ na czynność jelit lub dezorientacja, co może spowodować śpiączkę.

Objawy niedoboru magnezu i wapnia: zwiększona drażliwość mięśni; zaburzenia rytmu serca; obniżenie ciśnienia tętniczego, powodujące zaburzenia koncentracji i reakcji, uczucie „pustki” w głowie, uczucie ucisku w głowie, ból głowy, zawroty głowy, senność, uczucie osłabienia, zaburzenia widzenia, suchość błony śluzowej jamy ustnej i niezdolność do wyprostowania.

Więcej informacji na temat działań niepożądanych leku znajduje się w ulotce dołączonej do opakowania leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować ostrożność i poinformować lekarza, jeśli pacjent: ma niskie ciśnienie tętnicze, konieczne jest regularne oznaczanie stężania elektrolitów i odpowiednie dostosowywanie dawki, a także, jeśli podczas wstawania u pacjenta występują zawroty głowy; ma cukrzycę (duże stężenie cukru we krwi); ma 65 lat lub więcej; ma trudności z oddawaniem moczu; ma dnę moczanową, zaburzenia wątroby lub nerek; ma małe stężenie białka we krwi (hipoproteinemia); ma objawy ostrej porfirii, takie jak silny ból brzucha, pleców lub ud, a także nudności, wymioty lub zaparcie z towarzyszącym osłabieniem rąk i nóg; w podeszłym wieku ma demencję i przyjmuje rysperydon; ma zaburzenia prostaty; odczuwa zawroty głowy lub jest odwodniony – takie objawy mogą wystąpić, jeśli pacjent utracił dużo płynów na skutek wymiotów, biegunki lub bardzo częstego oddawania moczu, a także jeśli pacjent ma trudności z piciem lub jedzeniem; będzie miał wykonywanie badanie tolerancji glukozy; ma stwierdzony toczeń rumieniowaty układowy (choroba układu odpornościowego, która atakuje skórę, kości, stawy i narządy wewnętrzne); przyjmuje inne leki moczopędne; zamierza podać ten lek dziecku, które urodziło się przedwcześnie; jest w podeszłym wieku, przyjmuje inne leki, które mogą spowodować obniżenie ciśnienia tętniczego lub ma inne schorzenia, które mogą spowodować ryzyko obniżenia ciśnienia tętniczego.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty.

Leki, które mogą wpływać na działanie leku Furosemidum Aurovitas i zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych: ramipryl, enalapryl, peryndopryl (nazywane inhibitorami ACE) lub losartan, kandesartan, irbesartan (tak zwani antagoniści receptora angiotensyny II); prazosyna; amiloryd, spironolakton, acetazolamid i metolazon (stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego i inne leki stosowane w celu usunięcia nadmiaru wody z organizmu); potasu chlorek lub niektóre leki moczopędne (diuretyki) takie jak triamteren; amiodaron, dyzopiramid, flekainid, lidokaina, sotalol i meksyletyna (stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca); chloralu wodzian (leki uspokajające i nasenne); leki stosowane w znieczuleniu ogólnym w celu zwiotczenia mięśni podczas operacji. W przypadku znieczulenia należy upewnić się, że lekarz lub pielęgniarka wie, że pacjent przyjmuje furosemid; leki przeciwcukrzycowe; teofilina; fenytoina (stosowana w leczeniu padaczki); rysperydon, amisulpryd, sertyndol, pimozyd i chloropromazyna (stosowane w zaburzeniach psychicznych nazywanych psychozami).

Leki, które mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych w przypadku stosowania z furosemidem: lit (stosowany w leczeniu chorób psychicznych; Związki platyny; cisplatyna (stosowana w leczeniu niektórych nowotworów); digoksyna (stosowana w chorobach serca); niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) (stosowane przeciwbólowo i w leczeniu stanów zapalnych, takie jak aspiryna, ibuprofen, ketoprofen lub indometacyna); karbamazepina (stosowana w leczeniu padaczki); aminoglutetymid (stosowany w leczeniu raka piersi); cyklosporyna, takrolimus, aldesleukina (stosowane w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepionego narządu); moksysylit stosowany w leczeniu zespołu Raynauda; glicerolu triazotan lub izosorbidu diazotan (stosowane w leczeniu dusznicy bolesnej w postaci wziewnej lub tabletek, które rozpuszczają się pod językiem); metotreksat (stosowany w chorobach skóry, stawów lub jelit); karbenoksolon i sukralfat (stosowane w leczeniu owrzodzeń przełyku i żołądka); reboksetyna, amitryptylina i fenelzyna (stosowane w depresji); amfoterycyna (stosowana w zakażeniach grzybiczych, w przypadku długotrwałego podawania); kortykosteroidy (stosowane w stanach zapalnych, takie jak prednizolon); atomoksetyna stosowana w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD); leki zmniejszające napięcie mięśni, takie jak baklofen i tyzanidyna; leki przeciwhistaminowe, stosowane w leczeniu alergii, takie jak cetyryzyna; alprostadyl (stosowany w leczeniu impotencji u mężczyzn); estrogeny i drospirenon (stosowane jako środki antykoncepcyjne lub w hormonalnej terapii zastępczej (HTZ)); lukrecja (często zawarta w lekach przeciwkaszlowych, w przypadku przyjmowania w dużych dawkach); probenecyd (stosowany z innymi lekami podawanymi w zakażeniu HIV); leki stosowane w zakażeniach, takie jak gentamycyna, amikacyna, neomycyna, netylmycyna, tobramycyna, wankomycyna lub cefalosporyny w dużych dawkach; substancje stosowane we wstrzyknięciu przed badaniami rentgenowskimi (środki kontrastujące stosowane w radiologii); leki podawane w zaparciach (środki przeczyszczające), stosowane przez dłuższy czas, takie jak bisakodyl lub senna; leki przeciwastmatyczne podawane w dużych dawkach, takie jak salbutamol, terbutaliny siarczan, salmeterol, formoterol lub bambuterol; leki stosowane w przypadku niedrożności nosa, takie jak efedryna i ksylometazolina; sole potasu stosowane w przypadku małego stężenia potasu we krwi; leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona, takie jak lewodopa; inne leki moczopędne (diuretyki), takie jak bendroflumetiazyd.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie należy przyjmować leku u kobiet w ciąży oraz karmiących piersią.

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży

U dzieci w wieku poniżej 18 lat dawkowanie ustala lekarz na podstawie masy ciała dziecka.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn

Ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy lub złego samopoczucia, należy zachować ostrożność, szczególnie na początku leczenia.