Furosemidum Polpharma, 10 mg/ml; 2 ml, roztwór do wstrzyknięć, 50 ampułek

Opis

Furosemidum Polpharma to lek w postaci roztworu do wstrzykiwań, który należy do grupy leków nazywanych lekami moczopędnymi (diuretykami). Zawiera substancję czynną furosemid, który zwiększa ilość moczu wydalanego przez nerki, pomagając usunąć nadmiar płynów z organizmu. Furosemid stosuje się w leczeniu obrzęków (zatrzymanie płynów) spowodowanych zaburzeniami serca, nerek lub wątroby, jako jedyny lek lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.

Skład

Substancją czynną leku jest furosemid (Furosemidum).

Każdy ml roztworu zawiera 10 mg furosemidu (Furosemidum).
Każda ampułka (2 ml) zawiera 20 mg furosemidu.

Substancje pomocnicze: sodu wodorotlenek, disodu wersenian, sodu chlorek, woda do wstrzykiwań.

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla pacjenta.

Lek podaje wyłącznie fachowy personel medyczny we wstrzyknięciu dożylnym.

Działanie

Furosemid to lek moczopędny, określany również jako diuretyk. Lek zwiększa ilość moczu wydalanego przez nerki, pomagając usunąć nadmiar płynów z organizmu.

Wskazania

Lek Furosemid stosuje się w leczeniu: obrzęków (zatrzymanie płynów) spowodowanych zaburzeniami serca, nerek lub wątroby, jako jedyny lek lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi; obrzęku płuc (nagromadzenie płynu w płucach); łagodnego do umiarkowanego nadciśnienia tętniczego (wysokie ciśnienie krwi).

Przeciwwskazania

Nie należy stosować leku w przypadku: nadwrażliwości na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą; nadwrażliwości na amiloryd, sulfonamidy lub pochodne sulfonamidowe; hipowolemii lub odwodnienia; bezmoczu lub niewydolności nerek z beczmoczem, które nie reagują na furosemid; niewydolności nerek wywołanej zatruciem czynnikami nefrotoksycznymi lub hepatotoksycznymi lub niewydolność nerek związana ze śpiączką wątrobową; stanu przedśpiączkowego i śpiączkowego związanego z marskością wątroby; ciężkiej hipokaliemii, ciężkiej hiponatremii; choroba Addisona; zatrucia glikozydami naparstnicy; porfirii; karmienia piersią.

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane występujące bardzo często: zaburzenia gospodarki elektrolitowej (zmniejszenie stężenia sodu, wapnia i magnezu), zasadowica metaboliczna, odwodnienie; zwiększenie stężenia kreatyniny i triglicerydów we krwi; obniżenie ciśnienia tętniczego; wapnica nerek u noworodków.

Działania niepożądane występujące często: zwiększenie gęstości krwi; zaburzenia gospodarki elektrolitowej (zmniejszenie stężenia chloru i potasu); zwiększenie stężenia cholesterolu LDL we krwi; zwiększenie stężenia mocznika we krwi, hiperurykemia, dna moczanowa; hipowolemia (to stan, w którym w naczyniach znajduje się zbyt mała ilość krwi, powodująca zaburzenia w pracy układu sercowo-naczyniowego); encefalopatia wątrobowa u pacjentów z niewydolnością wątroby; zwiększenie objętości moczu.

Więcej informacji na temat działań niepożądanych leku znajduje się w ulotce dołączonej do opakowania leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować ostrożność i poinformować lekarza, jeśli pacjent: ma niskie ciśnienie tętnicze, konieczne jest regularne oznaczanie stężania elektrolitów i odpowiednie dostosowywanie dawki, a także, jeśli podczas wstawania u pacjenta występują zawroty głowy; ma cukrzycę (duże stężenie cukru we krwi); ma 65 lat lub więcej; ma trudności z oddawaniem moczu; ma dnę moczanową, zaburzenia wątroby lub nerek; ma małe stężenie białka we krwi (hipoproteinemia); ma objawy ostrej porfirii, takie jak silny ból brzucha, pleców lub ud, a także nudności, wymioty lub zaparcie z towarzyszącym osłabieniem rąk i nóg; w podeszłym wieku ma demencję i przyjmuje rysperydon; ma zaburzenia prostaty; odczuwa zawroty głowy lub jest odwodniony – takie objawy mogą wystąpić, jeśli pacjent utracił dużo płynów na skutek wymiotów, biegunki lub bardzo częstego oddawania moczu, a także jeśli pacjent ma trudności z piciem lub jedzeniem; będzie miał wykonywanie badanie tolerancji glukozy; ma stwierdzony toczeń rumieniowaty układowy (choroba układu odpornościowego, która atakuje skórę, kości, stawy i narządy wewnętrzne); przyjmuje inne leki moczopędne; zamierza podać ten lek dziecku, które urodziło się przedwcześnie; jest w podeszłym wieku, przyjmuje inne leki, które mogą spowodować obniżenie ciśnienia tętniczego lub ma inne schorzenia, które mogą spowodować ryzyko obniżenia ciśnienia tętniczego.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty.

Leki, które mogą wpływać na działanie leku Furosemidum Polpharma i zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych: ramipryl, enalapryl, peryndopryl (nazywane inhibitorami ACE) lub losartan, kandesartan, irbesartan (tak zwani antagoniści receptora angiotensyny II); prazosyna; amiloryd, spironolakton, acetazolamid i metolazon (stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego i inne leki stosowane w celu usunięcia nadmiaru wody z organizmu); potasu chlorek lub niektóre leki moczopędne (diuretyki) takie jak triamteren; amiodaron, dyzopiramid, flekainid, lidokaina, sotalol i meksyletyna (stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca); chloralu wodzian (leki uspokajające i nasenne); leki stosowane w znieczuleniu ogólnym w celu zwiotczenia mięśni podczas operacji. W przypadku znieczulenia należy upewnić się, że lekarz lub pielęgniarka wie, że pacjent przyjmuje furosemid; leki przeciwcukrzycowe; teofilina; fenytoina (stosowana w leczeniu padaczki); rysperydon, amisulpryd, sertyndol, pimozyd i chloropromazyna (stosowane w zaburzeniach psychicznych nazywanych psychozami).

Leki, które mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych w przypadku stosowania z furosemidem: lit (stosowany w leczeniu chorób psychicznych; Związki platyny; cisplatyna (stosowana w leczeniu niektórych nowotworów); digoksyna (stosowana w chorobach serca); niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) (stosowane przeciwbólowo i w leczeniu stanów zapalnych, takie jak aspiryna, ibuprofen, ketoprofen lub indometacyna); karbamazepina (stosowana w leczeniu padaczki); aminoglutetymid (stosowany w leczeniu raka piersi); cyklosporyna, takrolimus, aldesleukina (stosowane w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepionego narządu); moksysylit stosowany w leczeniu zespołu Raynauda; glicerolu triazotan lub izosorbidu diazotan (stosowane w leczeniu dusznicy bolesnej w postaci wziewnej lub tabletek, które rozpuszczają się pod językiem); metotreksat (stosowany w chorobach skóry, stawów lub jelit); karbenoksolon i sukralfat (stosowane w leczeniu owrzodzeń przełyku i żołądka); reboksetyna, amitryptylina i fenelzyna (stosowane w depresji); amfoterycyna (stosowana w zakażeniach grzybiczych, w przypadku długotrwałego podawania); kortykosteroidy (stosowane w stanach zapalnych, takie jak prednizolon); atomoksetyna stosowana w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD); leki zmniejszające napięcie mięśni, takie jak baklofen i tyzanidyna; leki przeciwhistaminowe, stosowane w leczeniu alergii, takie jak cetyryzyna; alprostadyl (stosowany w leczeniu impotencji u mężczyzn); estrogeny i drospirenon (stosowane jako środki antykoncepcyjne lub w hormonalnej terapii zastępczej (HTZ)); lukrecja (często zawarta w lekach przeciwkaszlowych, w przypadku przyjmowania w dużych dawkach); probenecyd (stosowany z innymi lekami podawanymi w zakażeniu HIV); leki stosowane w zakażeniach, takie jak gentamycyna, amikacyna, neomycyna, netylmycyna, tobramycyna, wankomycyna lub cefalosporyny w dużych dawkach; substancje stosowane we wstrzyknięciu przed badaniami rentgenowskimi (środki kontrastujące stosowane w radiologii); leki podawane w zaparciach (środki przeczyszczające), stosowane przez dłuższy czas, takie jak bisakodyl lub senna; leki przeciwastmatyczne podawane w dużych dawkach, takie jak salbutamol, terbutaliny siarczan, salmeterol, formoterol lub bambuterol; leki stosowane w przypadku niedrożności nosa, takie jak efedryna i ksylometazolina; sole potasu stosowane w przypadku małego stężenia potasu we krwi; leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona, takie jak lewodopa; inne leki moczopędne (diuretyki), takie jak bendroflumetiazyd.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie należy przyjmować leku u kobiet w ciąży oraz karmiących piersią.

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży

U dzieci w wieku poniżej 18 lat dawkowanie ustala lekarz na podstawie masy ciała dziecka.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn

Ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy lub złego samopoczucia, należy zachować ostrożność, szczególnie na początku leczenia.