Peginterferon alfa-2A, Peginterferonum alfa-2a - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o peginterferonie alfa-2a

Rok wprowadzenia na rynek
2001
Substancje aktywne
peginterferon alfa-2a
Działanie peginterferonu alfa-2a
przeciwwirusowe, immunostymulujące
Postacie peginterferonu alfa-2a
roztwór do wstrzykiwań
Układy narządowe
układ pokarmowy (trawienny)
Specjalności medyczne
Choroby zakaźne i pasożytnicze
Rys historyczny peginterferonu alfa-2a

Peginterferon alfa–2A został zarejestrowany do użytku medycznego przez Swissmedic w Szwajcarii dnia 5 lipca 2001 roku. Podmiotem odpowiedzialnym za wprowadzenie substancji czynnej na rynek farmaceutyczny była firma Roche Pharma. Z kolei Agencja Żywności i Leków (FDA) w Stanach Zjednoczonych wydała taką zgodę dnia 16 października 2002 roku. W tym przypadku podmiotem odpowiedzialnym za wprowadzenie była firma Hoffmann La Roche.

Wzór sumaryczny peginterferonu alfa-2a

C860H1353N227O255S9

Spis treści

Wskazania do stosowania peginterferonu alfa-2a

Peginterferon alfa–2A jest stosowany w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B (z albo bez antygenu otoczki tego wirusa). Substancja czynna wskazana jest również w terapii przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C.

Dawkowanie peginterferonu alfa-2a

Peginterferon alfa–2A stosuje się we wstrzyknięciu podskórnym (w udo lub w brzuch).

Dawka stosowana w leczeniu zależna od stopnia nasilenia działań niepożądanych substancji czynnej (zaburzenia w morfologii krwi, ciężkie zaburzenia czynności nerek) oraz wieku pacjenta.

Dawka zwykle stosowana (dobowa) u osób dorosłych: 180 mikrogramów.

Przeciwskazania do stosowania peginterferonu alfa-2a

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na substancję czynną (a także inne interferony alfa) oraz ciężkie zaburzenia psychiczne u dzieci i młodzieży (przede wszystkim depresja i myśli oraz próby samobójcze). Wśród przeciwwskazań można wyróżnić również:

  • zaburzenia czynności wątroby o ciężkim przebiegu;
  • niewyrównaną marskość wątroby;
  • zapalenie wątroby o podłożu autoimmunologicznym;
  • zakażenia współistniejące HIV–HCV oraz marskość wątroby;
  • ciężkie lub niekontrolowane choroby serca (w ciągu ostatnich 6 miesięcy).

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania peginterferonu alfa-2a

Stosowanie peginterferonu alfa–2A związane jest z ryzykiem wystąpienia u pacjenta ciężkich zaburzeń ze strony ośrodkowego układu nerwowego (przede wszystkim depresja i myśli samobójcze). Zaleca się obserwacje chorych, w celu zapewnienia właściwej pomocy psychiatrycznej.

W czasie leczenia substancją czynną u dzieci i młodzieży obserwowano, że doszło do zahamowania wzrostu lub zmniejszenia masy ciała. W takim przypadku lekarz powinie ocenić stosunek korzyści do ryzyka zastosowania leku w tej grupie wiekowej.

Przed rozpoczęciem leczenia, u każdego z pacjentów powinny być wykonane standardowe badania biochemiczne oraz hematologiczne.

U pacjentów leczonych peginterferonem alfa–2A obserwowano zaburzenia czynności tarczycy. Jeśli wystąpią objawy sugerujące takie zmiany w ustroju chorego, należy oznaczyć poziom TSH oraz T4.

Peginterferon alfa–2A należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami układu sercowo–naczyniowego. Zaleca się wykonywanie kontrolnych badań elektrokardiograficznych.

Stosowanie peginterferonu alfa–2A związane jest z ryzykiem wystąpienia u pacjenta zwiększenia aktywności aminotransferazy alaninowej. Zaleca się wykonywanie kontrolnych badań czynności wątroby.

Jeśli u chorego wystąpi reakcja anafilaktyczna w wyniku stosowania substancji czynnej, należy przerwać terapię i wdrożyć odpowiednie leczenie.

W czasie terapii zaleca się, aby były wykonywane okresowe badania okulistyczne, ze względu na działania niepożądane substancji czynnej w obrębie narządu wzroku.

W czasie leczenia powinno się zadbać o właściwą higienę jamy ustnej, a także regularnie odwiedzać stomatologa. U pacjentów stosujących peginterferon alfa–2A obserwowano zmiany w obrębie uzębienia.

Peginterferon alfa–2A należy stosować ostrożnie u pacjentów ze współistniejącym zakażeniem HCV oraz HIV.

Substancja czynna nie była badana pod kątem bezpieczeństwa podania jej pacjentom, którzy są biorcami wątroby lub innych narządów. W czasie terapii lekiem, były zgłaszane przypadku odrzucenia przez organizm przeszczepionych organów.

Peginterferon alfa–2A należy stosować ostrożnie u pacjentów z łuszczycą. Jeśli objawy łuszczycy nasilą się, zaleca się odstawienie leku.

W czasie terapii należy obserwować pacjentów pod kątem zmian w obrębie układu oddechowego (nacieki na tkance płucnej, zapalenie płuc). Jeśli zmiany się utrzymują zaleca się odstawienie leku.

Przeciwwskazania peginterferonu alfa-2a do łączenia z innymi substancjami czynnymi

Jednoczesne stosowanie peginterferonu alfa–2A oraz telbiwudyny jest przeciwwskazane.

Interakcje peginterferonu alfa-2a z innymi substancjami czynnymi

Peginterferon alfa-2A jest inhibitorem izoenzymu 1A2 cytochromu P450. Zaleca się monitorowanie stężenia teofiliny w surowicy krwi i dostosowanie dawki.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Teofilina (Theophylline) metyloksantyny - blokery adenozyny i fosfodiesterazy
Jednoczesne stosowanie substancji czynnych może być związane z ryzykiem wydłużenia odstępu QTc. Zaleca się obserwację pacjenta.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Metadon (Methadone) agoniści receptora opioidowego
Jednoczesne stosowanie substancji czynnych może być związane z ryzykiem powstania neuropatii obwodowej.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Telbiwudyna (Telbivudine) nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy

Wpływ peginterferonu alfa-2a na prowadzenie pojazdów

Peginterferon alfa–2A może powodować objawy wpływające na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn takie jak: dezorientacja, senność, zawroty głowy oraz zmęczenie. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas terapii substancją czynną.

Wpływ peginterferonu alfa-2a na ciążę

Brak danych klinicznych opisujących wpływ peginterferonu alfa–2A na ciążę. Dane związane z badaniami na zwierzętach nie wykazały szkodliwego działania. W związku z tym, że nie wiadomo jak substancja czynna działa na kobiety w ciąży, nie zaleca się jej stosowania w tym okresie, chyba że lekarz prowadzący podejmie inną decyzję.

Wpływ peginterferonu alfa-2a na laktację

Nie wiadomo czy substancja czynna i jej metabolity są obecne w mleku kobiecym. Nie zaleca się stosowania peginterferonu alfa–2A w okresie laktacji.

Wpływ peginterferonu alfa-2a na płodność

Brak danych klinicznych dotyczących płodności podczas stosowania substancji czynnej. Dane związane z badaniami na samicach małp wykazały wydłużenie cyklu menstruacyjnego.

Inne możliwe skutki uboczne

Podanie we wstrzyknięciu podskórnym: zapalenie oskrzeli, zakażenie górnych dróg oddechowych, zakażenie drożdżakowe jamy ustnej, opryszczka, zakażenia o etiologii grzybiczej, wirusowej i bakteryjnej, zapalenie płuc, zakażenie skóry, zapalenie wsierdzia, zapalenie ucha zewnętrznego, posocznica, małopłytkowość, niedokrwistość, uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, pancytopenia, niedokrwistość aplastyczna, wybiórcza aplazja układu czerwonokrwinkowego, sarkoidoza, zapalenie tarczycy, anafilaksja, toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, samoistna lub zakrzepowa plamica, odrzucenie przeszczep u wątroby i nerek, niedoczynność lub nadczynność tarczycy, cukrzyca, cukrzycowa kwasica ketonowa, anoreksja, odwodnienie, depresja, niepokój, bezsenność, agresja, zmiany nastroju, zaburzenia emocjonalne, nerwowość, zmniejszenie popędu płciowego, myśli samobójcze, omamy, samobójstwa, zaburzenia psychotyczne stan maniakalny, zaburzenia dwubiegunowe, myśli mordercze, ból głowy, zawroty, zaburzenia koncentracji, omdlenia, migrena, zaburzenia pamięci, osłabienie, niedoczulica, przeczulica dotykowa, parestezje, drżenie, zaburzenia smaku,  koszmary nocne, senność, neuropatia obwodowa, śpiączka, drgawki, porażenie nerwu twarzowego, niedokrwienie mózgu, niewyraźne widzenie, ból oczu, zapalenie oczu, krwotok do siatkówki, neuropatia nerwu wzrokowego, obrzęk tarczy nerwu wzrokowego, zaburzenia naczyniowe siatkówki, retinopatia, owrzodzenie rogówki, utrata widzenia, surowicze odwarstwienie siatkówki, zapalenie nerwu wzrokowego, ból uszu, utrata słuch, tachykardia, obrzęki obwodowe, kołatania serca, zawał mięśnia sercowego, zastoinowa niewydolność serca, kardiomiopatia, dławica, zaburzenia rytmu, migotanie przedsionków, zapalenie osierdzia, częstoskurcz nadkomorowy, nagłe zaczerwienienie, nadciśnienie, krwotok mózgowy, zapalenie naczyń, obwodowe niedokrwienie, duszność, kaszel, duszność wysiłkowa, krwawienie z nosa, zapalenie nosogardzieli, przekrwienie zatok, przekrwienie śluzówki nosa, nieżyt nosa, ból gardła. sapanie, śródmiąższowe zapalenie płuc z zejściem śmiertelnym, zator tętnicy płucnej, tętnicze nadciśnienie płucne, biegunka, nudności, ból brzucha, wymioty, niestrawność, utrudnienie połykania, owrzodzenie jamy ustnej, krwawienia z dziąseł, zapalenie języka, zapalenie jamy ustnej, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, suchość błony śluzowej jamy ustnej krwawienia z przewodu pokarmowego, wrzód trawienny, zapalenie trzustki, zaburzenia czynności wątroby, niewydolność wątroby, zapalenie dróg żółciowych, stłuszczenie wątroby, łysienie, zapalenie skóry, świąd skóry, suchość skóry, łuszczyca, pokrzywka, egzema, wysypka, wzmożone pocenie się, zmiany skórne, nadwrażliwość na światło, nocne poty, zespół Stevens–Johnsona, rumień wielopostaciowy, ból mięśni, ból stawów, ból pleców, zapalenie stawów, osłabienie siły mięśniowej, bóle kości, ból karku, bóle mięśniowo–szkieletowe, skurcze mięśni, zapalenie mięśni, niewydolność nerek, ból w  klatce piersiowej, objawy grypopodobne, złe samopoczucie, letarg, uderzenia gorąca, wzmożone pragnienie, zmniejszenie masy ciała, gorączka, dreszcze, ból, reakcje w miejscu wstrzyknięcia.

Objawy przedawkowania peginterferonu alfa-2a

W zależności od przyjętej dawki peginterferon alfa–2A mogą wystąpić zaburzenia takie jak małopłytkowść, neutropenia, zmęczenie oraz zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Mechanizm działania peginterferonu alfa-2a

Mechanizm działania peginterferon alfa–2A polega na wiązaniu substancji z ludzkimi receptorami interferonu typu 1. Lek pobudza je, powodując ich dimeryzację. Proces aktywuje szlak JAK/STAT, który zwiększa ekspresję wielu genów w tkankach zaangażowanych we wrodzoną odpowiedź przeciwwirusową.

Wchłanianie peginterferonu alfa-2a

Stężenie maksymalne peginterferonu alfa–2A osiągane jest po 72–96 godzinach po podaniu podskórnym. Biodostępność substancji czynnej wynosi 84%.

Dystrybucja peginterferonu alfa-2a

W wyniku badań farmakokinetycznych obliczono, że objętość dystrybucji wynosi od 6 do 14 l.

Wydalanie peginterferonu alfa-2a

Średni okres półtrwania peginterferonu alfa–2A wynosi 164 godzin (zakres od 84 godzin do 353 godzin). Głównym narządem odpowiedzialnym za eliminację substancji czynnej są nerki.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij