Iksekizumab, Ixekizumab - Zastosowanie, działanie, opis

Iksekizumab należy do przeciwciał monoklonalnych (rekombinowanych, humanizowanych). Jest wytwarzane w linii komórkowej jajnika chomika chińskiego.

Substancja jest stosowana w leczeniu umiarkowanej do ciężkiej postaci łuszczycy plackowatej u dorosłych i dzieci od 6 roku życia (o masie ciała co najmniej 25 kg), wymagających leczenia ogólnego. Iksekizumab stosuje się również w leczeniu aktywnego łuszczycowego zapalenia stawów u dorosłych pacjentów, u których nie było odpowiedzi na inne leki. Wskazaniem do stosowania jest również aktywna postać zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa i aktywna postać spondyloartropatii osiowej bez zmian radiograficznych.

Iksekizumab stosuje się we wstrzyknięcia podskórnych.

Dawka stosowana w leczeniu zależna od wieku, masy ciała i jednostki chorobowej.

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 80 mg – 160mg.

Przeciwwskazaniem są ciężka nadwrażliwość na iksekizumab oraz aktywne infekcje o znaczeniu klinicznym (na przykład czynna gruźlica).

Iksekizumabu nie wolno podawać pacjentom z czynną gruźlicą. Jeśli pacjent ma gruźlicę utajoną, należy rozważyć zastosowanie odpowiedniego leczenia przed rozpoczęciem przyjmowania substancji.

U pacjentów ze znaczącymi klinicznie przewlekłymi lub nawracającymi zakażeniami w wywiadzie, należy zachować ostrożność.

Nalezy natychmiast przestać podawać substancję w przypadku wystąpienia ciężkich reakcje nadwrażliwości.

Leczenie Iiksekizumabem nie jest zalecane u pacjentów z nieswoistym zapaleniem jelita.

Przeciwciała nie należy podawać razem ze szczepionkami zawierającymi żywe drobnoustroje.

Iksekizumab nie ma wpływy lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Brak wystarczających danych klinicznych dotyczących stosowania substancji w czasie ciąży. Dane związane z badaniami na zwierzętach nie wykazały pośredniego i bezpośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży. Zaleca się jednak, aby nie stosować iksekizumabu w ciąży.

Nie wiadomo czy substancja jest obecna w mleku kobiecym. Dane związane z badaniami na samicach małp należących do gatunku makaka jawajskiego wykazały, że iksekizumab przenika do pokarmu tych zwierząt. Nie zaleca się stosowania w okresie laktacji.

Brak danych klinicznych dotyczących płodności podczas stosowania substancji. Dane związane z badaniami na zwierzętach nie wykazały zmniejszenia płodności.

Podanie w formie wstrzyknięcia podskórnego: odczyn w miejscu wstrzyknięcia, infekcje górnych dróg oddechowych, zakażenia grzybicze, zakażenia wirusem opryszczki pospolitej (śluzówkowo–skórne), grypa, nieżyt błony śluzowej nosa, kandydoza jamy ustnej, zapalenie spojówek, zapalenie tkanki łącznej, neutropenia, małopłytkowość, obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny, ból jamy ustnej i gardła, nudności, nieswoiste zapalenie jelit, pokrzywka, wysypka, wyprysk.

Przeprowadzano badania kliniczne, w czasie których podawano pacjentom podskórnie dawkę do 180 mg. Nie odnotowano objawów toksyczności. W badaniach zgłaszano przypadki przedawkowania po jednorazowym podaniu podskórnym substancji w dawce 240 mg. Nie zarejestrowano ciężkich zdarzeń niepożądanych.

Iksekizumab to przeciwciało monoklonalne, które należy do podklasy 4 immunoglobulin G (IgG4). Z wysokim powinowactwem i swoistością wiąże się z interleukiną 17A. Podwyższone stężenie tej interleukiny odgrywa rolę w patogenezie łuszczycy, łuszczycowego zapalenia stawów i spondyloartropatii osiowej. Hamowanie tego działania wynika z neutralizacji interleukiny 17A przez iksekizumab. Substancja nie wiąże się z ligandami takimi jak interleukina 17B, 17C, 17D, 17E lub 17F.

Średnia biodostępność substancji po podaniu podskórnym wynosi od 54% do 90%. Średnie maksymalne stężenie iksekizumabu w osoczu po podaniu dawki 160 mg wynosi około 19,9 µg/ml.

Analiza farmakokinetyczna populacji pozwoliła ustalić, że średnia całkowita objętość dystrybucji iksekizumabu w stanie stacjonarnym wynosi 7,11 L.

Przewiduje się, że iksekizumab – będący przeciwciałem monoklonalnym – podobnie jak endogenne immunoglobuliny, będzie rozkładany w szlakach katabolicznych do peptydów i aminokwasów.

Średnia wartość klirensu w surowicy krwi wynosi 0,016 L/h. Średni czas półtrwania w fazie eliminacji wynosi około 13 dni u pacjentów z łuszczyca plackowatą.