Ibrytumomab, Ibritumomab - Zastosowanie, działanie, opis

Ibrytumomab jest stosowany w leczeniu dorosłych pacjentów, chorych na B–komórkowego chłoniaka nieziarniczego z antygenem CD20, którzy wykazują oporność na leczenie rytuksymabem lub też w ich przypadku doszło do wznowy nowotworu po leczeniu rytuksymabem. Wskazaniem jest również leczenie konsolidacyjne po indukcji remisji u nieleczonych wcześniej chorych z chłoniakiem grudkowym.

Ibrytumomab stosuje się w formie powolnej infuzji dożylnej, przez 10 minut. Infuzji nie można podawać w formie bolusa dożylnego.

Dawka stosowana w leczeniu zależna od jednostki chorobowej i liczby płytek krwi.

Substancja podawana jest jako tiuksetan ibrytumomabu znakowany izotopem itru 90.

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na ibrytumomab oraz rytuksymab.

Ze względu na brak badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności ibrytumomabu, leku nie należy podawać pacjentom, u których liczba płytek krwi jest mniejsza niż 100 000/mm³ (monoterapia) i mniejsza niż 150 000/mm³ (leczenie konsolidacyjne), natomiast liczba granulocytów obojętnochłonnych poniżej 1500/mm³. Ponadto chorzy nie mogą mieć wcześniej przeszczepionego szpiku kostnego lub zastosowanych komórek macierzystych.

Podanie ibrytumomabu – po premedykacji rytuksymabem – u większości pacjentów powoduje ciężką i przedłużoną cytopenię. W związku z powyższym należy co tydzień kontrolować morfologię krwi i liczbę płytek, aż do powrotu do wartości prawidłowych.

Pacjenci, którzy byli wcześniej leczeni białkami pochodzenia mysiego, przed rozpoczęciem leczenia ibrytumomabem, powinni mieć wykonany test na obecność ludzkich przeciwciał przeciw antygenom mysim. U pacjentów, u których wykształciły się przeciwciała mogą wystąpić reakcje uczuleniowe po zastosowaniu ibrytumomabu.

U pacjentów, u których w czasie leczenia wystąpią ciężkie reakcje śluzowo–skórne, należy zaprzestać stosowania substancji.

Ze względu na ryzyko rozwoju infekcji wirusowych nie zaleca się podawania szczepionek zawierających żywe wirusy pacjentom, którzy byli leczenie ibrytumomabem.

Stosowanie ibrytumomabu jest związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia wtórnego nowotworu, w tym ostrej białaczki szpikowej oraz zespołu mielodysplastycznego.

Ibrytumomab może powodować objawy wpływające na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn na przykład zawroty głowy. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas terapii substancją.

Stosowanie ibrytumomabu w ciąży jest przeciwwskazane. Przed rozpoczęciem leczenie należy wykluczyć ciążę. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie oraz 12 miesięcy po zakończeniu leczenia substancją.

Nie wiadomo czy ibrytumomab jest obecny w mleku kobiecym. Wiadomo natomiast, że IgG przenikają do pokarmu kobiecego. Nie zaleca się stosowania substancji w okresie laktacji.

Brak danych klinicznych dotyczący płodności podczas stosowania ibrytumomabu. Nie przeprowadzano badań na zwierzętach. Zaleca się, aby poinformować pacjentów, że leczenie może mieć wpływ na płodność.

Podanie w formie infuzji dożylnej: posocznica, zapalenie płuc, infekcje dróg moczowych, kandydoza jamy ustnej, ból nowotworowy, zespół mielodysplastyczny, trombocytopenia, leukocytopenia, neutropenia, niedokrwistość, gorączka neutropeniczna, pancytopenia, limfocytopenia, reakcje nadwrażliwości, brak łaknienia, lęk, bezsenność, zawroty głowy, bóle głowy, tachykardia, wybroczyny, krwotok przy trombocytopenii, nadciśnienie tętnicze krwi, niedociśnienie tętnicze krwi, krwotok śródczaszkowy przy trombocytopenii, kaszel, nieżyt nosa, nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka, niestrawność, podrażnienie gardła, zaparcia, brak miesiączki, wysypka, świąd, reakcja śluzówkowo–skórna, ból stawów, ból mięśni, ból pleców, ból karku, astenia, gorączka, dreszcze, zmęczenie, objawy grypopodobne, złe samopoczucie, obrzęk obwodowy, zwiększona potliwość, wynaczynienie z reakcjami w miejscu infuzji.

W zależności od przyjętej dawki substancji może wystąpić toksyczność hematologiczna trzeciego i czwartego stopnia. W badaniach klinicznych podawano dawki do 19,2 MBq/kg. Objawy toksyczności ustępowały po pewnym czasie, a przedawkowanie nie wiązało się z poważnymi działaniami niepożądanymi i zgonem pacjenta.

Ibrytumomab to rekombinowane mysie przeciwciało monoklonalne IgG1_K przeciw swoistemu dla limfocytów B antygenowi CD20. Substancja znakowana jest izotopem itru 90. Przeciwciało monoklonalne niszczy wybiórczo komórki chłoniakowe, na których powierzchni znajduje się antygen CD20. Powiązanie izotopu z przeciwciałem sprawa, że generuje ono promieniowanie, które niszczczy sąsiednie trudno dostępne komórki lub z niewystarczającą ekspresją genu CD20. 

Około 7,2% dawki leku podanego w formie powolnej infuzji dożylnej jest wydalane z moczem w ciągu 7 dni.