Agalzydaza beta, Agalsidase beta - Zastosowanie, działanie, opis

Agalzydaza beta jest postacią ludzkiej α-galaktozydazy A. Jest wytwarzana metodą rekombinacji DNA z użyciem hodowli komórek jajnika chomika chińskiego z zachowaniem identycznej sekwencji zarówno aminokwasów jak i nukleotydów co w naturalnej postaci. 

Agalzydaza beta jest stosowana w długotrwałej, enzymatycznej terapii zastępczej u pacjentów z potwierdzonym rozpoznaniem choroby Fabriego (niedobór α-galaktozydazy A) u dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 8 lat.

Choroba Fabriego to dziedziczna, metaboliczna choroba związana z chromosomem X. Występuje zarówno u kobiet jak i u mężczyzn. Charakteryzuje się niedoborem α-galaktozydazy, której niedobór lub zmniejszenie aktywności powoduje gromadzenie GL-3 w lizosomach komórek skóry, nerek, serca i w komórkach mózgowo-naczyniowych. Prowadzi to do poważnych powikłań pracy tych narządów i zagrożeniu życia.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od jednostki chorobowej, wieku, masy ciała, chorób towarzyszących. Leczenie agalzydaza beta powinno być prowadzone pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu zespołu Fabry'ego lub innych dziedzicznych chorób metabolicznych.

Zazwyczaj stosuje się 1 mg agalzydazy beta na kg masy ciała, 1 raz na 2 tygodnie w postaci infuzji.

Przeciwwskazaniem do stosowania agalzydazy beta jest występowanie zagrażającej życiu nadwrażliwości na substancję.

U pacjentów z niewielką lub z brakiem rezydualnej czynności enzymu mogą pojawić się przeciwciała IgG przeciwko agalzydazie beta (jest ona rekombinowanym białkiem). Najczęściej pojawiają się one w przeciągu 3 miesięcy od pierwszego podania agalzydazy. U większości pacjentów poziom mian przeciwciał z czasem spadał. 

U niektórych pacjentów mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości typu alergicznego lub anafilaktycznego. W takim przypadku należy przerwać podawanie leku i podjąć odpowiednie leczenie.

U pacjentów z zaawansowaną chorobą nerek wpływ leczenia substancją na nerki może być ograniczony. 

Podczas stosowania agalzydazy beta mogą wystąpić zawroty głowy, senność lub omdlenia. 

Należy więc zachować szczególną ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych podczas kuracji agalzydazą beta.

Agalzydazy beta nie powinno się stosować u kobiet w ciąży ze względu na brak wystarczających danych o bezpieczeństwie stosowania leku (chyba, że jest to bezwzględnie konieczne).

Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu na rozwój płodu.

Agaldazyna beta może przenikać do mleka matki.

Nie zaleca się karmienia piersią podczas terapii agaldazyną betą ze względu na brak danych o wpływie leku na karmione niemowlę.

Mechanizm działania agalzydazy beta polega katalizowaniu hydrolizy GL-3 (globotriazyloceramid). Niedobór agalzydazy powoduje spichrzanie GL-3 we wnętrzu liposomów w różnych typach komórek – głównie komórek naskórka, nerek, serca oraz komórkach nerwowych. Powoduje to powolne zaburzenie funkcjonowania tych narządów. Podanie agalzydazy znacząco ogranicza ilość złogów GL-3.

Po podaniu dożylnym agalzydaza beta jest szybko wychwytywana przez lizosomy komórek śródbłonka naczyń i komórek miąższowych i usuwana z krążenia. Proces ten najprawdopodobniej zachodzi  z udziałem receptorów mannozo-6-fosforanowych, mannozowych i receptorów asialoglikoproteinowych.

Agalzydaza beta jest metabolizowana na drodze hydrolizy wiązań peptydowych.

Średni okres półtrwania w fazie eliminacji zależy od dawki i drogi podania i   wynosi od 80 do 120 minut (infuzja) lub 45 do 100 minut (podanie dożylne).

Agalzydaza beta jest wydalana głównie z żółcią i w mniejszym stopniu z moczem.