Filgrastym, Filgrastimum - Zastosowanie, działanie, opis

Filgrastym jest stosowany u chorych z nowotworem złośliwym, którzy otrzymują leki cytotoksyczne. Ma na celu skrócenie czasu trwania neutropenii, a także spowodowanie, aby rzadziej występowała gorączka neutropeniczna. Substancja czynna nie jest wskazana u osób z zespołami mielodysplastycznymi oraz przewlekłą białaczką szpikową. Filgrastym stosuje się również, aby skrócić czas trwania neutropenii w innych grupach pacjentów. Dotyczy to chorych, u których zastosowano leczenie mieloablacyjne przed przeszczepieniem szpiku, a należą do populacji osób o zwiększonym ryzyku ciężkiej oraz długotrwałej neutropenii. Wskazaniem do stosowania jest także zwiększenie liczby neutrofilów i skrócenie czasu trwania zakażeń. Odnosi się to do pacjentów z wrodzoną, ciężką i cykliczną lub idiopatyczną neutropenią albo nawracającymi oraz ciężkimi zakażeniami ustalonymi w czasie wywiadu lekarskiego. Filgrastym został również zarejestrowany w leczeniu przewlekłej neutropenii u pacjentów z zakażeniem wirusem HIV w stadium zaawansowanym, w celu zmniejszenia zakażeń bakteryjnych. Ponadto filgrastym mobilizuje komórki progenitorowe do krwi obwodowej. Można je pobrać i podać po chemioterapii lekami cytotoksycznymi, zamiast przeszczepienia szpiku kostnego lub w terapii uzupełniającej.

Filgrastym stosuje się we wstrzyknięciach podskórnych lub infuzji dożylnej.

Dawka stosowana w leczeniu zależna od jednostki chorobowej i masy ciała.

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: od 0,1 mln j./kg masy ciała do 1,2 mln j./kg masy ciała.

Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na substancję czynną.

W czasie stosowania substancji czynnej, należy kontrolować liczbę płytek oraz wykonywać analizy moczu.

U osób ze współistniejącymi chorobami kości, zaleca się badanie gęstości kości.

Filgrastym należy stosować ostrożnie u chorych z ciężką wrodzoną neutropenią, którzy mają predyspozycje do rozwoju białaczki.

Nie należy podawać substancji czynnej pacjentom, u których stwierdzono w przeszłości nadwrażliwość na filgrastym.

Ze względu na brak danych klinicznych, nie zaleca się stosowania filgrastymu w przypadku pacjentów z zespołem mielodysplastycznym lub przewlekłą białaczką szpikową.

Osoby które przyjmują filgrastym i zgłaszają ból w lewej, górnej części brzucha należy poddać badaniu w kierunku powiększenia śledziony lub jej pęknięcia.

Brak bezpośrednich badań dotyczących wpływu filgrastymu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Istnieją badania, na podstawie których stwierdzono, że filgrastym może przenikać do łożyska. Dane związane z badaniami na zwierzętach wykazały, że filgrastym wykazuje szkodliwy wpływ na reprodukcję. Stosowanie substancji czynnej jest przeciwwskazane w okresie ciąży.

Nie wiadomo czy filgrastym i jego metabolity są obecne w mleku matki. Dla bezpieczeństwa noworodka nie zaleca się stosowania substancji czynnej w okresie laktacji.

Dane związane z badaniami na zwierzętach wykazały, że filgrastym nie wpływa na płodność samic i samców szczurów.

Wstrzyknięcie podskórne lub infuzja dożylna: ból głowy, przełom sierpowatokrwinkowy, splenomegalia, pęknięcie śledziony, nadwrażliwość na substancję czynną, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej we krwi, zmniejszenie łaknienia, dna rzekoma, niedociśnienie tętnicze, choroba zarostowa żył, zaburzenia objętości płynów, zespół nieszczelności naczyń włosowatych, ból jamy ustnej i gardła, kaszel, duszność, krwioplucie, zespół ostrej niewydolności oddechowej, obrzęk płuc, śródmiąższowa choroba płuc, nacieki w płucach, krwotok płucny, biegunka, wymioty, zaparcia, nudności, małopłytkowość, leukocytoza, powiększenie śledziony, reakcja anafilaktyczna, zwiększenie aktywności gamma–glutamylotransferazy, zwiększenia aktywności fosfatazy alkalicznej, wysypka, łysienie, zapalenie naczyń krwionośnych skóry, ból mięśniowo–szkieletowy, nasilenie objawów reumatoidalnego zapalenia stawów, ból podczas oddawania moczu, nieprawidłowe parametry moczu, osłabienie, zmęczenie, zapalenie błony śluzowej, ból w klatce piersiowej, ból, białkomocz, krwiomocz, kłębuszkowe zapalenie nerek, krwawienie z nosa, osteoporoza, reakcja w miejscu wstrzyknięcia.

Brak dokładnych danych dotyczących przedawkowania substancji czynnej. Wiadomo, że w wyniku przerwania terapii dochodzi do zmniejszenia liczby neutrofilii o połowę, a następnie powrotu do wartości prawidłowych.

Filgrastym jest to czynnik wzrostowy stymulujący tworzenie kolonii granulocytów. Pobudza również powstawanie, dojrzewanie i uwalnianie ze szpiku neutrofili. Substancja czynna działa na receptor cytokinowy CD114. 

Stężenie maksymalne filgrastymu osiągane jest po 4–6 godzinach.

Objętość dystrybucji filgrastymu wynosi około 150ml/kg.

Okres półtrwania filgrastymu wynosi około 3,5 godziny. Substancja czynna usuwana jest głównie przez nerki.