Zanamiwir, Zanamivirum - Zastosowanie, działanie, opis

Zanamiwir wskazany jest do stosowania w leczeniu grypy typu A i B u dzieci i dorosłych. Wykorzystuje się go również w zapobieganiu tej chorobie. 

Postępowanie z lekami przeciwwirusowymi powinno być zgodne z aktualnymi zaleceniami i sytuacją epidemiologiczną. 

 Leki przeciwwirusowe powinno podawać się możliwie jak najszybciej od wystąpienia pierwszych objawów grypy. Zalecana dawka dobowa zanamiwiru w postaci inhalacji doustnej wynosi 20 mg. W przypadku ciężkich zakażeń można rozważyć podanie leku drogą parenteralną w formie roztworu do infuzji, gdzie dorośli otrzymują zazwyczaj 1200 mg substancji leczniczej na dobę, a u dzieci ilość ta zależna jest od masy ciała. 

Proszek do inhalacji w zapobieganiu grypie stosowany jest najczęściej w dawce dobowej 10 mg. Zanamiwir w formie pozajelitowej nie jest wskazany do zapobiegania zakażeniu. 

Przeciwwskazaniem do stosowania jest stwierdzona nadwrażliwość na zanamiwir.

W przypadku podania leku drogą wziewną należy pamiętać o ryzyku wystąpienia skurczu oskrzeli. Pacjent, u którego skurcz ten się pojawił, powinien odstawić lek i poddać się odpowiednim badaniom lekarskim. Nie zaleca się stosowania zanamiwiru w formie inhalacji osobom cierpiącym na astmę lub inne choroby układu oddechowego. 

Zaobserwowano nieliczne przypadki zaburzeń nueuropsychiatrycznych po podaniu leku, szczególnie u dzieci i młodzieży. Zaleca się obserwowanie pacjentów pod kątem występowania takich zdarzeń. 

Podając zanamiwir dożylnie pacjentom z niewydolnością nerek należy odpowiednio dostosować dawkę. Lek ten jest wydalany przez nerki. 

Przyjęcie zanamiwru nie zastępuje przyjęcia sezonowej szczepionki na grypę. 

Biorąc pod uwagę drogę eliminacji zanamiwiru z organizmu oraz brak jego wpływu na cytochrom P450 i inne enzymy czy transportery zakłada się, że interakcje z innymi substancjami leczniczymi są mało prawdopodobne. 

Brak danych na temat interakcji zanamiwiru z pożywieniem. 

Brak danych na temat interakcji zanamiwiru z alkoholem. 

Brak istotnego wpływu zanamiwiru na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. 

Z powodu braku wyczerpujących danych i braku doświadczenia w stosowaniu zanamiwiru u kobiet ciężarnych, nie zaleca się stosowania tego leku w ciąży. W indywidualnych przypadkach należy rozważyć stosunek potencjalnej korzyści do ryzyka. 

Z powodu braku wyczerpujących danych i braku doświadczenia w stosowaniu zanamiwiru u kobiet karmiących, nie zaleca się stosowania tego leku w czasie laktacji. W indywidualnych przypadkach należy rozważyć stosunek potencjalnej korzyści do ryzyka. 

Brak danych na temat wpływu zanamiwiru na płodność u ludzi, jednak badania na zwierzętach nie wykazały klinicznie istotnego ryzyka. 

Najważniejsze działania niepożądane po podaniu drogą inhalacji doustnej: często wysypka, rzadko skurcz oskrzeli.

Przy podaniu dożylnym najczęściej obserwowano wzrost aktywności AIAT i/lub AspAT, a także uszkodzenie komórek wątroby. Częste działania uboczne to również wysypka oraz biegunka.  

Objawy przedawkowania są podobne do objawów niepożądanych przy przyjmowaniu terapeutycznych dawek leku. 

Może wystąpić obrzęk twarzy, jamy ustnej i gardła. Zgłaszano przypadki duszności, gorączki, wysypki czy reakcji anafilaktycznych.

Zanamiwr to selektywny inhibitor powierzchniowego enzymu wirusa grypy, tzw. neuraminidazy. 

Neuraminidaza bierze udział w rozprzestrzenianiu się wirusa w drogach oddechowych poprzez uwalnianie nowopowstałych wirusów z zainfekowanych komórek osoby zakażonej. Hamowanie tego enzymu ogranicza rozprzestrzenianie się wirusa w organizmie. 

Biodostępność zanamiwiru po podaniu drogą inhalacji doustnej jest niska i wynosi ok. 4-17%. Stężenie maksymalne w surowicy obserwowane jest po 1-2 h. 

Zanamir wiąże się z białkami w bardzo małym stopniu ( <10%). 

Lek ten nie jest metabolizowany. Jego wydalanie następuje w niezmienionej formie. 

Zanamiwr wydalany jest w niezmienionej formie przez nerki na drodze filtracji kłębuszkowej.