Zanamiwir, Zanamivirum - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o zanamiwirze
- Rok wprowadzenia na rynek
-
1999
- Substancje aktywne
-
zanamiwir
- Działanie zanamiwiru
-
przeciwwirusowe
- Postacie zanamiwiru
-
proszek do inhalacji, roztwór do infuzji
- Układy narządowe
-
układ immunologiczny (odpornościowy), układ oddechowy
- Specjalności medyczne
-
Choroby wewnętrzne, Choroby zakaźne i pasożytnicze, Medycyna rodzinna
- Rys historyczny zanamiwiru
-
Zanamiwir został wprowadzon na rynek w 1999 roku decyzją Swismedic (Swiss Agency for Therapeutic Products). Podmiotem odpowiedzialnym była firma GLAXOSMITHKLINE AG.Praktycznie równolegle został zatwierdzony przez US FDA (Food and Drug Administration) i PMDA Japan.
- Wzór sumaryczny zanamiwiru
-
C12H20N4O7
Spis treści
- Wskazania do stosowania zanamiwiru
- Dawkowanie zanamiwiru
- Przeciwskazania do stosowania zanamiwiru
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania zanamiwiru
- Przeciwwskazania zanamiwiru do łączenia z innymi substancjami czynnymi
- Interakcje zanamiwiru z innymi substancjami czynnymi
- Interakcje zanamiwiru z pożywieniem
- Interakcje zanamiwiru z alkoholem
- Wpływ zanamiwiru na prowadzenie pojazdów
- Wpływ zanamiwiru na ciążę
- Wpływ zanamiwiru na laktację
- Wpływ zanamiwiru na płodność
- Inne możliwe skutki uboczne
- Objawy przedawkowania zanamiwiru
- Mechanizm działania zanamiwiru
- Wchłanianie zanamiwiru
- Dystrybucja zanamiwiru
- Metabolizm zanamiwiru
- Wydalanie zanamiwiru
Wskazania do stosowania zanamiwiru
Zanamiwir wskazany jest do stosowania w leczeniu grypy typu A i B u dzieci i dorosłych. Wykorzystuje się go również w zapobieganiu tej chorobie.
Postępowanie z lekami przeciwwirusowymi powinno być zgodne z aktualnymi zaleceniami i sytuacją epidemiologiczną.
Dawkowanie zanamiwiru
Leki przeciwwirusowe powinno podawać się możliwie jak najszybciej od wystąpienia pierwszych objawów grypy. Zalecana dawka dobowa zanamiwiru w postaci inhalacji doustnej wynosi 20 mg. W przypadku ciężkich zakażeń można rozważyć podanie leku drogą parenteralną w formie roztworu do infuzji, gdzie dorośli otrzymują zazwyczaj 1200 mg substancji leczniczej na dobę, a u dzieci ilość ta zależna jest od masy ciała.
Proszek do inhalacji w zapobieganiu grypie stosowany jest najczęściej w dawce dobowej 10 mg. Zanamiwir w formie pozajelitowej nie jest wskazany do zapobiegania zakażeniu.
Przeciwskazania do stosowania zanamiwiru
Przeciwwskazaniem do stosowania jest stwierdzona nadwrażliwość na zanamiwir.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania zanamiwiru
W przypadku podania leku drogą wziewną należy pamiętać o ryzyku wystąpienia skurczu oskrzeli. Pacjent, u którego skurcz ten się pojawił, powinien odstawić lek i poddać się odpowiednim badaniom lekarskim. Nie zaleca się stosowania zanamiwiru w formie inhalacji osobom cierpiącym na astmę lub inne choroby układu oddechowego.
Zaobserwowano nieliczne przypadki zaburzeń nueuropsychiatrycznych po podaniu leku, szczególnie u dzieci i młodzieży. Zaleca się obserwowanie pacjentów pod kątem występowania takich zdarzeń.
Podając zanamiwir dożylnie pacjentom z niewydolnością nerek należy odpowiednio dostosować dawkę. Lek ten jest wydalany przez nerki.
Przyjęcie zanamiwru nie zastępuje przyjęcia sezonowej szczepionki na grypę.
Przeciwwskazania zanamiwiru do łączenia z innymi substancjami czynnymi
Biorąc pod uwagę drogę eliminacji zanamiwiru z organizmu oraz brak jego wpływu na cytochrom P450 i inne enzymy czy transportery zakłada się, że interakcje z innymi substancjami leczniczymi są mało prawdopodobne.
Interakcje zanamiwiru z innymi substancjami czynnymi
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Bencyklan (Bencyclane) | leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne |
Interakcje zanamiwiru z pożywieniem
Brak danych na temat interakcji zanamiwiru z pożywieniem.
Interakcje zanamiwiru z alkoholem
Brak danych na temat interakcji zanamiwiru z alkoholem.
Wpływ zanamiwiru na prowadzenie pojazdów
Brak istotnego wpływu zanamiwiru na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.
Wpływ zanamiwiru na ciążę
Z powodu braku wyczerpujących danych i braku doświadczenia w stosowaniu zanamiwiru u kobiet ciężarnych, nie zaleca się stosowania tego leku w ciąży. W indywidualnych przypadkach należy rozważyć stosunek potencjalnej korzyści do ryzyka.
Wpływ zanamiwiru na laktację
Z powodu braku wyczerpujących danych i braku doświadczenia w stosowaniu zanamiwiru u kobiet karmiących, nie zaleca się stosowania tego leku w czasie laktacji. W indywidualnych przypadkach należy rozważyć stosunek potencjalnej korzyści do ryzyka.
Wpływ zanamiwiru na płodność
Brak danych na temat wpływu zanamiwiru na płodność u ludzi, jednak badania na zwierzętach nie wykazały klinicznie istotnego ryzyka.
Inne możliwe skutki uboczne
Najważniejsze działania niepożądane po podaniu drogą inhalacji doustnej: często wysypka, rzadko skurcz oskrzeli.
Przy podaniu dożylnym najczęściej obserwowano wzrost aktywności AIAT i/lub AspAT, a także uszkodzenie komórek wątroby. Częste działania uboczne to również wysypka oraz biegunka.
Objawy przedawkowania zanamiwiru
Objawy przedawkowania są podobne do objawów niepożądanych przy przyjmowaniu terapeutycznych dawek leku.
Może wystąpić obrzęk twarzy, jamy ustnej i gardła. Zgłaszano przypadki duszności, gorączki, wysypki czy reakcji anafilaktycznych.
Mechanizm działania zanamiwiru
Zanamiwr to selektywny inhibitor powierzchniowego enzymu wirusa grypy, tzw. neuraminidazy.
Neuraminidaza bierze udział w rozprzestrzenianiu się wirusa w drogach oddechowych poprzez uwalnianie nowopowstałych wirusów z zainfekowanych komórek osoby zakażonej. Hamowanie tego enzymu ogranicza rozprzestrzenianie się wirusa w organizmie.
Wchłanianie zanamiwiru
Biodostępność zanamiwiru po podaniu drogą inhalacji doustnej jest niska i wynosi ok. 4-17%. Stężenie maksymalne w surowicy obserwowane jest po 1-2 h.
Dystrybucja zanamiwiru
Zanamir wiąże się z białkami w bardzo małym stopniu ( <10%).
Metabolizm zanamiwiru
Lek ten nie jest metabolizowany. Jego wydalanie następuje w niezmienionej formie.
Wydalanie zanamiwiru
Zanamiwr wydalany jest w niezmienionej formie przez nerki na drodze filtracji kłębuszkowej.