Inozyny pranobeks, Inosinum pranobexum - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o inozyny pranobeksie
- Rok wprowadzenia na rynek
-
1983
- Substancje aktywne
-
pranobeks inozyny
- Działanie inozyny pranobeksu
-
immunostymulujące (zwiększa odporność), przeciwwirusowe
- Postacie inozyny pranobeksu
-
krople doustne, syrop, tabletki, tabletki powlekane
- Układy narządowe
-
powłoka wspólna (skóra i błony śluzowe), układ immunologiczny (odpornościowy)
- Specjalności medyczne
-
Choroby zakaźne i pasożytnicze, Dermatologia i wenerologia, Medycyna rodzinna, Pediatria
- Rys historyczny inozyny pranobeksu
-
Inozyny pranobeks został wprowadzony w 1983 roku przez podmiot odpowiedzialny Newport Pharms International Inc.
- Wzór sumaryczny inozyny pranobeksu
-
C52H78N10O17
Spis treści
- Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające inozyny pranobeks
- Wskazania do stosowania inozyny pranobeksu
- Dawkowanie inozyny pranobeksu
- Przeciwskazania do stosowania inozyny pranobeksu
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania inozyny pranobeksu
- Interakcje inozyny pranobeksu z innymi substancjami czynnymi
- Wpływ inozyny pranobeksu na prowadzenie pojazdów
- Inne rodzaje interakcji
- Wpływ inozyny pranobeksu na ciążę
- Wpływ inozyny pranobeksu na laktację
- Skutki uboczne
- Mechanizm działania inozyny pranobeksu
- Wchłanianie inozyny pranobeksu
- Dystrybucja inozyny pranobeksu
- Metabolizm inozyny pranobeksu
- Wydalanie inozyny pranobeksu
Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające inozyny pranobeks
Wskazania do stosowania inozyny pranobeksu
Inozyna pranobeks jest to kompleks zawierający inozynę oraz 4-acetamidobenzoesan 2-hydroksypropylodimetyloamoniowy w stosunku molowym 1:3. Posiada działanie przeciwwirusowe i stymulujące odporność organizmu.
Substancja stosowana jest pomocniczo u osób o obniżonej odporności z nawracającymi infekcjami górnych dróg oddechowych. Wskazana jest w zakażeniach błon śluzowych i skóry wywołanych wirusami: Herpes simplex (opryszczki pospolitej) typu I lub II, Herpes varicella–zoster (ospy wietrznej, półpaśca) oraz w innych zakażeniach wirusowych (np. podostre stwardniające zapalenie mózgu, brodawki wirusowe narządów płciowych).
Dawkowanie inozyny pranobeksu
Inozyny pranobeks stosowany jest doustnie. Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od wskazań, wieku i masy ciała.
Dawka zwykle stosowana (dobowa) u dzieci: 50 mg na kilogram masy ciała.
Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 50–100 mg na kilogram masy ciała. Dawka maksymalna to 4g na dobę w dawkach podzielonych.
Przeciwskazania do stosowania inozyny pranobeksu
Nie zaleca się stosowania inozyny pranobeksu w przypadku nadwrażliwości na substancję oraz u pacjentów będących w trakcie napadu dny moczanowej lub mających podwyższone stężenie kwasu moczowego we krwi.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania inozyny pranobeksu
Należy zachować ostrożność stosując inozyny pranobeks u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, dną moczanową, kamicą moczową i hiperurykemią, ze względu na możliwe zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi.
W trakcie długotrwałego przyjmowania inozyny pranobeksu, zaleca się regularną kontrolę parametrów wątroby i nerek, morfologię krwi oraz poziom kwasu moczowego w moczu i surowicy.
Interakcje inozyny pranobeksu z innymi substancjami czynnymi
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Furosemid (Furosemide) | leki moczopędne, diuretyk - pętlowe |
Hydrochlorotiazyd (Hydrochlorothiazide) | leki moczopędne, diuretyk - tiazydy i tiazydopodobne |
Indapamid (Indapamide) | sulfonamidy |
Torasemid (Torasemide) | leki moczopędne, diuretyk - pętlowe |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Zydowudyna (Azydotymidyna, AZT) (Zidovudine) | nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy |
Wpływ inozyny pranobeksu na prowadzenie pojazdów
Inozyny pranobeks może powodować objawy wpływające na sprawność psychofizyczną tj. ból i zawroty głowy oraz senność.
Inne rodzaje interakcji
Inozyny pranobeksu nie należy stosować w trakcie leczenia immunosupresantami, gdyż może to wpływać na zmianę aktywności terapeutycznej substancji.
Wpływ inozyny pranobeksu na ciążę
Badania na zwierzętach nie wykazały teratogennego działania inozyny pranobeksu. Ze względu na brak danych dotyczących wpływu substancji na rozwój płodu u ludzi, nie zaleca się przyjmowania inozyny pranobeksu przez kobiety w ciąży.
Wpływ inozyny pranobeksu na laktację
Z uwagi na brak badań dotyczących przenikania inozyny pranobeksu i jej metabolitów do mleka matki, nie zaleca się stosowania substancji w okresie laktacji.
Skutki uboczne
- ból głowy
- nudności
- wysypka
- zawroty głowy
- złe samopoczucie
- zmęczenie
- ból stawów
- swędzenie
- ból w nadbrzuszu
- podwyższenie aktywności aminotransferaz, fosfatazy zasadowej lub azotu mocznikowego we krwi (BUN)
- bezsenność
- biegunka
- nerwowość
- senność
- wielomocz
- zaparcia
Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)
- Bardzo często
- (≥1/10)
- Często
- (≥1/100 do <1/10)
- Niezbyt często
- (≥1/1000 do <1/100)
- Rzadko
- (≥1/10 000 do < 1/1000)
- Bardzo rzadko
- (<1/10 000)
- Częstość nieznana
- Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych
Mechanizm działania inozyny pranobeksu
Inozyna pranobeks pobudza układ odpornościowy przez stymuluję komórkowych procesów odpornościowych. Wpływa na dojrzewanie, różnicowanie i aktywację limfocytów T. Zwiększa wytwarzanie cytokin, takich jak: interleukina 1 (IL-1), interleukina 2 (IL-2) i interferon γ (IFN-γ). Nasila działanie cytotoksyczne komórek NK (ang. natural killer) oraz pobudza chemotaksję i fagocytozę makrofagów, monocytów i neutrofili. Ponadto zwiększa poziom powierzchniowych markerów dopełniacza i immunoglobuliny G.
Inozyny pranobeks wykazuje również aktywność przeciwwirusową, wynikającą z hamowania syntezy wirusowego RNA i replikacji wirusów.
Wchłanianie inozyny pranobeksu
Inozyny pranobeks wchłania się szybko i niemal całkowicie po podaniu doustnym. Stężenie maksymalne osiągane jest po ok. 1 godzinie po podaniu.
Dystrybucja inozyny pranobeksu
Badania na zwierzętach wykazały, że po podaniu inozyny pranobeksu, substancja znajduje się w następujących narządach w kolejności zmniejszającego się stężenia: nerki, płuca, wątroba, serce, śledziona, jądra, trzustka, mózg i mięśnie szkieletowe.
Metabolizm inozyny pranobeksu
Inozyny pranobeks metabolizowany jest do DIP (N,N-dimetylamino-2-propanolu), PacBA (kwasu p-acetamidobenzoesowego) oraz inozyny. Inozyna podlega degradacji głównie do kwasu moczowego.
Wydalanie inozyny pranobeksu
Metabolity inozyny pranobeksu wydalane są z moczem. Okres półtrwania w fazie eliminacji DIP (N,N-dimetylamino-2-propanolu) oraz PacBA (kwasu p-acetamidobenzoesowego) wynoszą odpowiednio 3,5 godziny i 50 minut.