Anidulafungina, Anidulafunginum - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o anidulafunginie
- Rok wprowadzenia na rynek
-
2007
- Substancje aktywne
-
anidulafungina
- Działanie anidulafunginy
-
przeciwgrzybicze
- Postacie anidulafunginy
-
koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji, proszek do sporządzania roztworu do infuzji
- Układy narządowe
-
układ moczowy, układ płciowy męski, układ płciowy żeński, układ pokarmowy (trawienny)
- Specjalności medyczne
-
Chirurgia ogólna, Choroby wewnętrzne, Choroby zakaźne i pasożytnicze, Dermatologia i wenerologia, Ginekologia i położnictwo, Mikrobiologia lekarska, Urologia
- Rys historyczny anidulafunginy
-
Lek został dopuszczony do obrotu w 2007 roku.
- Wzór sumaryczny anidulafunginy
-
C58H73N7O17
Spis treści
- Wskazania do stosowania anidulafunginy
- Dawkowanie anidulafunginy
- Przeciwskazania do stosowania anidulafunginy
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania anidulafunginy
- Wpływ anidulafunginy na ciążę
- Wpływ anidulafunginy na laktację
- Inne możliwe skutki uboczne
- Objawy przedawkowania anidulafunginy
- Mechanizm działania anidulafunginy
- Dystrybucja anidulafunginy
- Metabolizm anidulafunginy
- Wydalanie anidulafunginy
Wskazania do stosowania anidulafunginy
Lek jest stosowany w leczeniu grzybicy inwazyjnej (kandydozy). Należy do grupy leków przeciwgrzybiczych zwanych echinokandydami. Stosuje się go u dorosłych pacjentów z zakażeniem grzybiczym krwi lub organów wewnętrznych (kandydoza inwazyjna). Zakażenie jest wywołane przez komórki grzyba z rodzaju Candida (drożdżaki).
Lek upośledza syntezę składnika budującego ścianę komórkową grzyba, co prowadzi do zahamowania wzrostu i uszkodzenia jego komórek.
Dawkowanie anidulafunginy
Najczęściej stosuje się dawkę dobową maksymalną 100 miligramów. Leczenie zwykle rozpoczyna się od dawki nasycającej 200 miligramów.
Stosuje się podanie dożylne leku. Zaleca się jego podawanie przez doświadczonych lekarzy, na podstawie wyników badań na obecność komórek grzyba w ustroju. Leczenie można rozpocząć także wcześniej, gdy zajdzie natychmiastowa konieczność a później dostosować dawkę i długość terapii.
Obserwacja stanu klinicznego pacjenta decyduje o doborze dawki i długości trwania leczenia. Nie zaleca się dalszego stosowania leku po upływie 35 dni.
Przeciwskazania do stosowania anidulafunginy
Przeciwwskazaniem do zastosowania leku jest nadwrażliwość na substancję czynną leku, a także na inne substancje lecznicze z grupy echinokandyn.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania anidulafunginy
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność podczas stosowania leku. Niezbyt często występowały, u pacjentów z innymi chorobami, zapalenie wątroby, niewydolność wątroby a także zaburzenia czynnościowe.
Zalecana jest ostrożność w stosowaniu leku u pacjentów, u których pojawi się wzrost stężenia enzymów wątrobowych. W takim przypadku należy rozważyć czy korzystniejsze dla pacjenta będzie kontynuowanie terapii czy jej przerwanie i zastosowanie innego leczenia.
Nie ustalono danych o skuteczności i bezpieczeństwie stosowania leku u pacjentów z zapaleniem wsierdzia, zapaleniem kości i szpiku oraz z zapaleniem opon mózgowo - rdzeniowych. Podobnie u pacjentów z zakażeniem tkanek głębokich, ropniem wewnątrzbrzusznym i zapaleniem otrzewnej z rodszaju Candida, nie ma danych dotyczących skuteczności leku.
Wpływ anidulafunginy na ciążę
Lek nie jest zalecany kobietom ciężarnym.
Wpływ anidulafunginy na laktację
Stosowanie leku podczas laktacji nie jest zalecane. Należy rozważyć czy kontynuacja leczenia matki jest ważniejsza czy podtrzymanie laktacji korzystniejsze dla dziecka.
Inne możliwe skutki uboczne
Działania niepożądane występujące przy stosowaniu leku to pojawiające się często: zaburzenia krzepnięcia krwi, hipokaliemia, drgawki, ból głowy, uderzenia gorąca do głowy, nudności, wymioty, biegunka, wysypka, świąd, podwyższone stężenia: aminotransferazy alaninowej, fosfatazy zasadowej, aminotransferazy asparaginianowej i gammaglutamylotransferazy, a także bilirubiny i kreatyniny we krwi.
Do działań pojawiających się niezbyt często zalicza się: hiperglikemię, zaczerwienie twarzy, nadciśnienie, a także bóle w nadbrzuszu, pokrzywkę i ból w miejscu infuzji.
Objawy przedawkowania anidulafunginy
Nie zaobserwowano, jak dotąd objawów przedawkowania leku. Należy jednak spodziewać się, że mogą wystąpić działania podobne do niepożądanych, o większym nasileniu, takie jak: zaburzenia krzepnięcia krwi, drgawki, ból głowy, nudności, wymioty, biegunka, zaburzenia ze strony dróg żółciowych i wątroby.
Mechanizm działania anidulafunginy
Substancja jest półsyntetycznym lekiem z grupy echinokandyn, o działaniu przeciwgrzybiczym. Hamuje on enzym – syntazę beta-(1,3)-D-glukanu, który jest obecny w komórkach grzybów, a brak go w komórkach ssaków.
W wyniku działania leku dochodzi do zatrzymania syntezy 1,3 B-D-glukanu, ważnego składnika ściany komórkowej grzybów, w efekcie prowadząc do destabilizacji komórki i jej śmierci.
Dystrybucja anidulafunginy
Lek wiąże się szybko i w dużym stopniu z białkami, w ponad 99 %. Objętość dystrybucji wynosi od 30 do 50 litrów.
Nie ma danych potwierdzających jej przenikanie przez barierę krew - mózg i do płynu mózgowo - rdzeniowego.
Metabolizm anidulafunginy
Metabolizm leku prawdopodobnie nie zachodzi w wątrobie i również prawdopodobnie nie jest on istotnym substratem dla enzymów cytochromu P- 450, stąd również przypuszcza się, że nie będzie powodował istotnych klinicznie interakcji.
Wydalanie anidulafunginy
Okres półtrwania leku wynosi około 24 godziny. Lek jest eliminowany z organizmu z żółcią, moczem oraz kałem.