Fidaksomycyna, Fidaxomicinum - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o fidaksomycynie
- Rok wprowadzenia na rynek
-
2011
- Substancje aktywne
-
fidaksomycyna
- Działanie fidaksomycyny
-
bakteriobójcze, przeciwbakteryjne
- Postacie fidaksomycyny
-
tabletki powlekane
- Układy narządowe
-
układ pokarmowy (trawienny)
- Specjalności medyczne
-
Gastroenterologia
- Rys historyczny fidaksomycyny
-
Fidaksomycyna została opracowana przez Optimer Pharmaceuticals i zatwierdzona przez FDA w czerwcu 2011 roku.
- Wzór sumaryczny fidaksomycyny
-
C52H74Cl2O18
Spis treści
- Wskazania do stosowania fidaksomycyny
- Dawkowanie fidaksomycyny
- Przeciwskazania do stosowania fidaksomycyny
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania fidaksomycyny
- Interakcje fidaksomycyny z innymi substancjami czynnymi
- Wpływ fidaksomycyny na prowadzenie pojazdów
- Wpływ fidaksomycyny na laktację
- Wpływ fidaksomycyny na płodność
- Skutki uboczne
- Mechanizm działania fidaksomycyny
- Wchłanianie fidaksomycyny
- Metabolizm fidaksomycyny
- Wydalanie fidaksomycyny
Wskazania do stosowania fidaksomycyny
Fidaksomycyna jest wskazana w leczeniu biegunki związanej z Clostridioides (Clostridium) difficile. Fidaksomycynę należy stosować wyłącznie u pacjentów z potwierdzonym lub podejrzewanym zakażeniem C. difficile, aby zmniejszyć ryzyko rozwoju bakterii lekoopornych i zmaksymalizować skuteczność terapeutyczną fidaksomycyny i innych środków przeciwdrobnoustrojowych.
Dawkowanie fidaksomycyny
Fidaksomycyna występuje w postaci tabletek doustnych. Lek można podawać niezależnie od posiłku. Zwykle stosuje się 400mg na dobę przez okres 10 dni.
Przeciwskazania do stosowania fidaksomycyny
Przeciwwskazaniem do stosowania leku jest nadwrażliwość na fidaksomycynę.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania fidaksomycyny
Lek należy ostrożnie stosować u pacjentów ze stwierdzoną alergią na makrolidy.
W przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lek należy stosować ostrożnie ze względu na brak danych klinicznych.
Fidaksomycynę należy ostrożnie stosować u pacjentów z rzekomobłoniastym zapaleniem okrężnicy lub zagrażającym życiu zakażeniem Clostridium difficile.
Lek należy ostrożnie stosować u osób borykających się z zapaleniem jelit, ze względu na ryzyko zwiększonego wchłaniania i ryzyka działań niepożądanych.
Nie powinno się stosować fidaksomycyny jednocześnie z cyklosporyną, ketokonazolem, erytromycyną, klarytromycyną, werapamilem, dronedaronem, oraz amiodaronem (inhibitory glikoproteiny P).
Interakcje fidaksomycyny z innymi substancjami czynnymi
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Amiodaron (Amiodarone) | leki przeciwarytmiczne - klasa III |
Cyklosporyna (Cyclosporine) | inhibitory kalcyneuryny |
Dronedaron (Dronedarone) | leki przeciwarytmiczne - klasa III |
Erytromycyna (Erythromycin) | antybiotyki makrolidowe - makrolidy |
Ibrutynib (Ibrutinib) | inhibitory kinazy białkowej |
Ketokonazol (Ketoconazole) | przeciwgrzybicze pochodne imidazolu |
Klarytromycyna (Clarithromycin) | antybiotyki makrolidowe - makrolidy |
Werapamil (Verapamil) | leki blokujące kanały wapniowe - działające na mięsień sercowy |
Enkorafenib (Encorafenib) | inhibitory kinazy białkowej |
Wpływ fidaksomycyny na prowadzenie pojazdów
Fidaksomycyna nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn potencjalnie niebezpiecznych lub wpływ ten jest nieznaczący.
Wpływ fidaksomycyny na laktację
Na podstawie dostępnych danych nie można stwierdzić jednoznacznie czy fidaksomycyna i jej metabolity przenikają do mleka matki. Jednocześnie nie ma przesłanek do tego, że lek wywiera wpływ na karmione niemowlę, ze względu na niskie ogólnoustrojowe narażenie, jednak nie można wykluczyć negatywnego wpływu na niemowlę. Przed zaleceniem leku kobiecie karmiącej należy porównać korzyści wynikające z terapii dla matki z tymi wynikającymi z karmienia piersią.
Wpływ fidaksomycyny na płodność
Dostępne wyniki badań przeprowadzone na szczurach nie wykazały wpływu fidaksomycyny na płodność.
Skutki uboczne
- nudności
- wymioty
- zaparcia
- ból głowy
- suchość błony śluzowej jamy ustnej
- świąd
- wysypka
- wzdęcia brzucha
- zaburzenia smaku
- zawroty głowy
- zmniejszenie apetytu
- Zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej
- duszność
- obrzęk naczynioruchowy
- reakcje nadwrażliwości
Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)
- Bardzo często
- (≥1/10)
- Często
- (≥1/100 do <1/10)
- Niezbyt często
- (≥1/1000 do <1/100)
- Rzadko
- (≥1/10 000 do < 1/1000)
- Bardzo rzadko
- (<1/10 000)
- Częstość nieznana
- Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych
Mechanizm działania fidaksomycyny
Fidaksomycyna ulega hydrolizie do aktywnego metabolitu OP-1118 po podaniu doustnym. Oba związki pośredniczą w działaniu bakteriobójczym przeciwko C. difficile poprzez hamowanie bakteryjnej polimerazy RNA w fazie inicjacji cyklu transkrypcji. Polimeraza RNA jest niezbędnym enzymem bakteryjnym, który reguluje ekspresję genów, katalizuje interakcje kwasów nukleinowych i pobudza kilka bakteryjnych reakcji enzymatycznych dla przeżycia bakterii. Polimeraza RNA składa się z kompleksu różnych podjednostek i zawiera miejsce aktywne. W celu zainicjowania transkrypcji bakteryjnej, miejsce aktywne rdzeniowej polimerazy RNA wiąże się z promotorem specyficzności σ czynnik inicjacji, który lokalizuje i wiąże się z regionem promotorowym DNA. Interakcja polimerazy DNA-RNA sprzyja kolejnym etapom transkrypcji, która obejmuje rozdzielanie nici DNA. Fidaksomycyna wiąże się z kompleksem matryca DNA-polimeraza RNA, zapobiegając w ten sposób początkowemu rozdzieleniu nici DNA podczas transkrypcji i hamując syntezę informacyjnego RNA. wąskie spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego fidaksomycyny można wyjaśnić wyjątkowym miejscem docelowym fidaksomycyny i różnymi podjednostkami σ struktury rdzenia polimerazy RNA wśród gatunków bakterii.
Wchłanianie fidaksomycyny
Po podaniu doustnym pojedynczej dawki 200 mg fidaksomycyny zdrowym dorosłym, stężenie maksymalne fidaksomycyny i jej głównego metabolitu OP-1118 wynosiło odpowiednio 5,20 ± 2,81 ng / ml i 12,0 ± 6,06. Czas, po którym lek osiągnął stężenie maksymalne po podaniu doustnym wynosił 2 godziny. Ogólnoustrojowe wchłanianie fidaksomycyny po podaniu doustnym jest minimalne.
Metabolizm fidaksomycyny
Po podaniu doustnym fidaksomycyna jest przekształcana do swojego głównego i farmakologicznie aktywnego metabolitu OP-1118 na skutek hydrolizy w estrze izobutyrylowym. Ze względu na fakt, iż enzymy cytochromowe nie borą udziału w metobolizmie fidaksomycyny, przypuszcza się, że w tej biotransformacji pośredniczy kwas żołądkowy lub aktywność enzymatyczna mikrosomów jelitowych.
Wydalanie fidaksomycyny
Po podaniu doustnym fidaksomycyna jest wydalana głównie z kałem, nieznaczna część dawki jest wydalana z moczem w postaci głównego metabolitu.