Aflibercept, Afliberceptum - Zastosowanie, działanie, opis

Aflibercept jest stosowany w terapii zaawansowanego raka okrężnicy, z przerzutami oraz degeneracji plamki żółtej. W przypadku raka okrężnicy substancję czynną włącza się do leczenia, gdy u chorego stwierdza się oporność lub nawrót choroby, mimo zastosowanej wcześniej terapii z użyciem oksaliplatyny. Jeśli chodzi o zmiany w obrębie plamki żółtej, substancja czynna wskazana jest w leczeniu: wysiękowej postaci zwyrodnienia plamki żółtej, obrzęku plami żółtej związanego z cukrzycą, a także zaburzeń widzenia, które wynikają z niedrożności naczyń żylnych siatkówki lub neowaskularyzacji podsiatkówkowej.

Aflibercept podaje się w formie infuzji dożylnej lub we wstrzyknięciu do ciała szklistego.

Dawka stosowana w leczeniu zależna od jednostki chorobowej, masy ciała, chorób towarzyszących.

Leczenie raka jelita grubego i odbytnicy z przerzutami

Dawka zwykle stosowana (dobowa) u osób dorosłych: 4mg/kg masy ciała.

Leczenie wszystkich jednostek chorobowych związanych z plamką żółtą opisanych we wskazaniach

Dawka zwykle stosowana (dobowa) u osób dorosłych: 2mg (co odpowiada 50 mikrolitrom roztworu).

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na aflibercept. W przypadku podania substancji czynnej we wstrzyknięciu do ciała szklistego przeciwwskazaniem jest zapalenie wnętrza gałki ocznej (czynne i ciężkie) oraz zakażenie gałki ocznej i obszaru wokół niej (czynne lub podejrzewane).

Aflibercept należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością nerek.

Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka biegunka, ciężkie zapalenie jamy ustnej i erytrodyzestezja dłoniowo–podeszwowa, zaleca się modyfikację dawki substancji czynnej.

Wskazane jest aby zmodyfikować dawkę substancji czynnej lub czasowo wstrzymać terapię, jeśli u chorego wystąpi trombocytopenia lub neutropenia, posocznica albo gorączka neutropeniczna, nadwrażliwość na aflibercept, nadciśnienie tętnicze oraz białkomocz.

Aflibercept należy stosować ostrożnie u chorych w podeszłym wieku, ponieważ w tej grupie obserwowano w czasie terapii wystąpienie takich objawów jak biegunki, osłabienie, zawroty głowy, zmniejszenie masy ciała czy też odwodnienie.

W przypadku pacjentów, u których w czasie terapii afliberceptem dojdzie do wystąpienia: ciężkiego krwotoku, nadciśnienia tętniczego, którego nie można opanować lekami hipotensyjnymi, przełomu nadciśnieniowego, encefalopatii nadciśnieniowej, perforacji przewodu pokarmowego, powstania przetoki, niewydolności serca, ciężkiej reakcji nadwrażliwości, tętniczych i żylnych zdarzeń zakrzepowo–zatorowych, zespołu odwracalnej tylnej leukoencefalopatii, zaburzenia gojenia ran wymagających konsultacji z lekarzem, zespołu nerczycowego lub mikroangiopatii zakrzepowej, należy przerwać leczenie substancją czynną.

U pacjentów, u których substancja czynna podana jest we wstrzyknięciu do ciała szklistego, może dojść do zapalenia i zakażenia gałki ocznej. Jeśli do tego dojdzie, chory niezwłocznie powinien zgłosić to lekarzowi prowadzącemu.

Aflibercept we wstrzyknięciu do ciała szklistego powinien być podawany ostrożnie pacjentom z niedostatecznie kontrolowaną jaskrą. Zaleca się monitorowanie ukrwienia tarczy nerwu wzrokowego oraz ciśnienia śródgałkowego.

Aflibercept we wstrzyknięciu do ciała szklistego należy stosować ostrożnie u pacjentów, u których istnieje ryzyko przedarcia nabłonka barwnikowego siatkówki, a także u chorych, u których w ciągu ostatniego półrocza miał miejsce zawał serca, udar mózgu lub przemijający napad niedokrwienny mózgu.

Jeśli u pacjenta dojdzie do pęknięcia siatkówki w czasie wstrzyknięcia substancji do ciała szklistego, wówczas należy przerwać leczenie i wznowić je po wygojeniu się zmiany.

Aflibercept we wstrzyknięciu do ciała szklistego nie powinien być podawany 28 dni przed i po operacji.

Aflibercept powoduje nieistotne objawy wpływające na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jeśli jednak u chorego wystąpią działania niepożądane takie jak: zaburzenia koncentracji i szybkości reakcji oraz widzenia, to należy zachować ostrożność i nie prowadzić pojazdów oraz obsługiwać maszyn, aż do powrotu pełnej sprawności.

Brak danych klinicznych dotyczących wpływu afliberceptu na ciążę. Dane związane z badaniami na zwierzętach wykazały działanie toksyczne substancji czynnej na funkcje rozrodcze. Aflibercept hamuje proces angiogenezy, który ma ważne znaczenie dla rozwoju płodu. Nie zaleca się stosowania związku w ciąży, chyba że lekarz podejmie inną decyzję, uwzględniającą stosunek korzyści do ryzyka dla matki i dziecka.

Nie wiadomo czy aflibercept jest obecny w mleku kobiecym. Nie zaleca się stosowania w okresie laktacji.

Brak danych klinicznych dotyczących płodności podczas stosowania afliberceptu. Dane związane z badaniami na małpach wykazały ujemny wpływ na płodność mężczyzn oraz kobiet.

Podanie w formie infuzji dożylnej: zakażenie neutropeniczne, posocznica neutropeniczna, gorączka neutropeniczna, zakażenie układu moczowego, zakażenie nosogardzieli, małopłytkowość, neutropenia, leukopenia, reakcje nadwrażliwości, zmniejszenie masy ciała, zmniejszenie łaknienia, odwodnienie, niewydolność serca (w tym zmniejszenie frakcji wyrzutowej), ból głowy, krwotok, nadciśnienie tętnicze, zakrzep i zator żylny lub tętniczy, tętniak i rozwarstwienie tętnicy, zaburzenia głosu, duszność, krwawienia z nosa, ból jamy ustnej i gardła, wyciek płynu z nosa, ból brzucha, zapalenie jamy ustnej, biegunka, przetoka, krwawienie z odbytu, ból odbytu, ból zęba, guzki krwawnicze, aftowe zapalenie jamy ustnej, perforacja przewodu pokarmowego, zwiększenie aktywności AspAT i AlAT, zespół erytrodyzestezji dłoniowo–podeszwowej, nadmierna pigmentacja skóry, martwica kości szczęki, zaburzenia gojenia ran, zwiększenie stężenia kreatyniny w moczu, białkomocz, osłabienie, zespół nerczycowy, mikroangiopatia zakrzepowa.

Podanie we wstrzyknięciu do ciała szklistego: ból oka, krwotok siatkówkowy i spojówkowy, zaburzenia widzenia, przedarcie nabłonka barwnikowego siatkówki, zwyrodnienie siatkówki, odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki, krwotok do ciała szklistego, zaćma, otarcie rogówki, nadżerka rogówki, odłączenie ciała szklistego, wzrost ciśnienia śródgałkowego, uczucie obecności ciała obcego w oku, ból w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk powieki, łzawienie, przekrwienie spojówek i gałki ocznej, krwawienie w miejscu wstrzyknięcia, punktowe zapalenie rogówki, odwarstwienie siatkówki, nieprzyjemne uczucie w oku, rozbłyski w komorze przedniej, obrzęk rogówki, ubytek nabłonka rogówki, ślepota, zapalenie ciała szklistego, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego, zapalenie błony naczyniowej oka.

W zależności od zastosowanej dawki i formy podania substancji czynnej może wystąpić takie działanie niepożądane jak: wzrost ciśnienia śródgałkowego (podanie we wstrzyknięciu do ciała szklistego). W przypadku podania w formie infuzji dożylnej brak danych klinicznych, jeśli chodzi o tego typu przypadki.

Aflibercept jest inhibitorem VEGF (naczyniowo–śródbłonkowego czynnika wzrostu), w tym także łożyskowego ludzkiego czynnika wzrostu (PIGF). Związek łączy się z tymi białkami, zanim zadziałają ono na swoje receptory na komórkach. Substancja czynna hamuje proliferację komórek śródbłonka, a także wzrost nowych naczyń krwionośnych, które mogłyby dostarczać na przykład guzowi składników odżywczych oraz tlenu.

W przypadku podania substancji czynnej we wstrzyknięciu do ciała szklistego, średnie maksymalne stężenie w osoczu wynosiło odpowiednio od 0,02 μg/ml do 0,05 μg/ml. Stężenie to było osiągane w ciągu od 1 do 3 dni. Aflibercept nie kumulował się, gdy był podawany w postaci powtarzanych dawek do ciała szklistego co 4 tygodnie.

W wyniku badań farmakokinetycznych stwierdzono, że objętość dystrybucji afliberceptu podanego w infuzji dożylnej wynosi od 6l do 8 l.

W związku z tym, że aflibercept jest białkiem, uważa się, że ulega rozkładowi do peptydów i aminokwasów. Układ enzymatyczny cytochromu P450 nie bierze udziału w metabolizmie afliberceptu.

W wyniku badań farmakokinetycznych stwierdzono, że wydalanie substancji czynnej przy udziale nerek jest minimalne, ponieważ aflibercept jest białkiem o dużej masie cząsteczkowej. Okres półtrwania w ciele szklistym wynosi u ludzi około 7 dni. Z kolei okres półtrwania w końcowej fazie eliminacji wolnego afliberceptu w osoczu wynosi od 5 do 6 dni po podaniu dożylnym dawki 2–4 mg/kg masy ciała.