Turoktokog alfa, Turoctocogum alfa - Zastosowanie, działanie, opis

Turoktokog alfa jest wykorzystywany w terapii hemofilii A występującej u pacjentów powyżej dwunastego roku życia.

Schemat dawkowania jest zależny od stanu organizmu pacjenta, lokalizacji oraz nasilenia krwawienia, a także od stopnia niedoboru czynnika VIII. 

Moc turoktokogu alfa jest wyrażona w jednostkach międzynarodowych. Jedna jednostka międzynarodowa odpowiada ilości czynnika VIII, która znajduje się w jednym mililitrze osocza. 

Dawka dobowa turoktokogu alfa powinna być dostosowana indywidualnie do każdego pacjenta. Wymagana ilość substancji czynnej jest różna w zależności od występującej przyczyny podania. Turoktokog alfa należy podawać drogą dożylną, w postaci wlewu o szybkości przepływu od 1 do 2 ml/min. 

W przypadku pacjentów cierpiących na ciężką postać hemofilii A, lek można stosować w celu zapobiegania krwawieniom. 
Zwykle stosowana dawka wynosi od 20 j.m. do 40 j.m. na kilogram masy ciała pacjenta co drugi dzień. U osób powyżej dwunastego roku życia można stosować większą dawkę substancji czynnej (od 40 j.m. do 60 j.m. na kg masy ciała pacjenta) trzy lub dwa razy w tygodniu.

Zmniejszenie dawki należy rozważyć w przypadku pacjentów z BMI powyżej 30 kg/m². Dawka może wymagać zwiększenia w przypadku pacjentów z niedowagą (BMI poniżej 18.5 kg/m²).

Przeciwwskazaniem do stosowania turoktokogu alfa jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości na tę substancję czynną.
Innym ograniczeniem w wykorzystaniu leku w terapii jest występowanie u pacjenta alergii na białko chomika.

Podczas stosowania turoktokogu alfa istnieje prawdopodobieństwo pojawienia się objawów reakcji alergicznej. Substancja czynna powstaje w procesie rekombinacji DNA w linii komórek jajnika chomika chińskiego i może zawierać niewielkie ilość białek chomika – odpowiedzialnych za potencjalną reakcję uczuleniową. W trakcie terapii może wystąpić pokrzywka, wysypka, niedociśnienie, reakcja anafilaktyczna, zaburzenia oddechowe lub wstrząs.

Turoktokog alfa może zwiększać ryzyko wystąpienia zawału mięśnia sercowego lub udaru mózgu podczas terapii osób cierpiących na choroby układu sercowo–naczyniowego.

W niektórych przypadkach podczas terapii turoktokogiem alfa konieczne może być stosowanie centralnego cewnika żylnego. Wykorzystanie cewnika niesie ze sobą ryzyko zakrzepicy, bakteriemii oraz infekcji w miejscu wkłucia. 

Podczas stosowania turoktokogu alfa istnieje prawdopodobieństwo pojawienia się w osoczu przeciwciał neutralizujących działanie czynnika VIII. Ryzyko pojawienia się immunoglobulin IgG jest wyższe w przypadku pierwszych 50 dni leczenia. 
Nieskuteczność terapii może być związana z występującymi w osoczu inhibitorami zmniejszającymi aktywność prokoagulacyjną czynnika VIII. Ze względu na ryzyko osłabienia efektu terapeutycznego zalecane jest dokładne monitorowanie pacjentów przyjmujących turoktokog afla. 

Substancja czynna nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. 

Brak badań potwierdzających bezpieczeństwo substancji czynnej u kobiet w ciąży. 

Turoktokog alfa może być stosowany u kobiet ciężarnych jedynie w przypadku wyraźnej konieczności. 

Przyjmowanie leku podczas laktacji nie jest zalecane. Brak badań potwierdzających bezpieczeństwo leku podczas karmienia piersią. 

Terapia turoktokogiem alfa u kobiety karmiącej piersią powinna być wyraźnie uzasadniona oraz przeprowadzona z zasadami należy tej ostrożności. 

W wyniku dożylnego podania turoktokogu alfa u pacjentów leczonych wcześniej istnieje ryzyko wystąpienia:

• częstych zaburzeń, do których zaliczamy odczyny w miejscu iniekcji, wzrost aktywności enzymów wątrobowych;
• niezbyt częstego pojawienia się inhibitorów czynnika VIII w osoczu, bólu lub zawrotów głowy, pieczenia, tachykardii zatokowej, wzrostu ciśnienia tętniczego, obrzęku, zwału mięśnia sercowego, bezsenności, wysypki, rogowacenia liszejowatego, bólu kończyn, artropatii, sztywności stawów, bólu mięśni, zmęczenia, uczucia gorąca, przyspieszenia akcji mięśnia sercowego, gorączki.

W przypadku pacjentów nie poddanych wcześniejszemu leczeniu istnieje ryzyko wystąpienia:

• bardzo częstego zahamowania aktywności czynnika VIII;
• częstego zaczerwienienia, zakrzepowego zapalenia żył, wysypki, rumienia, kaszlu, krwawienia do mięśni lub stawów, gorączki, wytworzenia przeciwciał zmniejszających aktywność czynnika VIII,  wymiotowania, odczynu w miejscu iniekcji, stanu gorączkowego. 

Turoktokog alfa jest ludzkim czynnikiem krzepnięcia VIII ze skróconą domeną B. Substancja czynna dzięki całkowitemu połączeniu reszty tyrozyny z grupami siarczanowymi, łączy się z czynnikiem von Willebranda w osoczu pacjenta. 
Czynnik VIII pełni kilka ważnych ról w organizmie człowieka:

• kompleks czynnika VIII oraz czynnika von Willebranda jest odpowiedzialny za prawidłową adhezję trombocytów do ściany naczynia krwionośnego w miejscu krwawienia;
• bierze udział w kaskadzie aktywującej inne czynniki krzepnięcia, co prowadzi ostatecznie do przekształcenia protrombiny w trombinę i powstania skrzepu dzięki transformacji fibrynogenu w fibrynę. 

Profil i szybkość procesu absorpcji była zależna od wieku pacjenta. Maksymalne stężenie w osoczu było różne dla pacjentów w wieku do lat sześciu, od szóstego roku życia do dwunastego roku życia oraz powyżej dwunastu lat. 

Cząsteczka turoktokogu alfa prawdopodobnie ulega w organizmie reakcji proteolizy. Lek jest rozkładany do prostych aminokwasów. 

Proces eliminacji substancji leczniczej uwzględnia rozkład leku w wątrobie oraz usunięcie turoktokogu na drodze wydalania nerkowego.