Sofosbuwir, Sofosbuvirum - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o sofosbuwirze
- Rok wprowadzenia na rynek
-
2013
- Substancje aktywne
-
sofosbuwir
- Działanie sofosbuwiru
-
przeciwwirusowe
- Postacie sofosbuwiru
-
tabletki
- Układy narządowe
-
układ pokarmowy (trawienny)
- Specjalności medyczne
-
Choroby zakaźne i pasożytnicze
- Rys historyczny sofosbuwiru
-
Sofosbuwir był odkryty w 2007 roku. Po uzyskaniu pomyślnych rezultatów badań klinicznych, w 2013 roku został zaakceptowany przez amerykańską Agencję Żywności i Leków (FDA) do stosowania w terapii skojarzonej infekcji wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV). Przed wprowadzeniem analogów nukleozydowych pacjentów zakażonych HCV poddawano wielomiesięcznemu leczeniu interferonem, które wiązało się z wieloma skutkami ubocznymi przy skuteczności sięgającej 70%.
- Wzór sumaryczny sofosbuwiru
-
C22H29FN3O9P
Spis treści
- Wskazania do stosowania sofosbuwiru
- Dawkowanie sofosbuwiru
- Przeciwskazania do stosowania sofosbuwiru
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania sofosbuwiru
- Przeciwwskazania sofosbuwiru do łączenia z innymi substancjami czynnymi
- Interakcje sofosbuwiru z innymi substancjami czynnymi
- Interakcje sofosbuwiru z pożywieniem
- Wpływ sofosbuwiru na prowadzenie pojazdów
- Inne rodzaje interakcji
- Wpływ sofosbuwiru na ciążę
- Wpływ sofosbuwiru na laktację
- Wpływ sofosbuwiru na płodność
- Objawy przedawkowania sofosbuwiru
- Mechanizm działania sofosbuwiru
- Wchłanianie sofosbuwiru
- Dystrybucja sofosbuwiru
- Metabolizm sofosbuwiru
- Wydalanie sofosbuwiru
Wskazania do stosowania sofosbuwiru
Sofosbuwir stosuje się w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi (rybawiryną lub peginterferonem alfa i rybawiryną) w leczeniu zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C u dorosłych. Nie jest przeznaczony do stosowania w monoterapii.
Dawkowanie sofosbuwiru
Leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu C musi odbywać się pod ścisłą kontrolę lekarza. Sofosbuwir stosuje się w połączeniu z innymi produktami leczniczymi (rybawiryna lub peginterferon alfa i rybawiryna), których dobór zależy od rozpoznanego genotypu wirusa (genotypy 1-6). Genotyp wirusa oraz przebieg dotychczasowej terapii determinują czas trwania terapii. Podawany jest doustnie raz dziennie z pożywieniem w ilości 400 mg. Dawka nie powinna być zmieniana. W przypadku pominięcia dziennej dawki, nie powinno się przyjmować dawki podwójnej. W razie wystąpienia skutków ubocznych związanych z towarzyszącymi produktami leczniczymi, ich dawki powinny zostać zmodyfikowane. Jeśli nastąpi ich trwałe odstawienie, stosowanie sofosbuwiru powinno być również zakończone.
Przeciwskazania do stosowania sofosbuwiru
Obecnie jedynym znanym przeciwwskazaniem jest na nadwrażliwość na substancję czynną .
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania sofosbuwiru
Terapia sofosbuwirem (ze środkami towarzyszącymi) powinno odbywać się pod stałą kontrola lekarza. Schemat i czas leczenia powinien być dobrany indywidualnie w oparciu o stan pacjenta i historię jego leczenia. U pacjentów z niewydolnością nerek lub schorzeniami wątroby innymi niż WZW C sofosbuwir powinien być stosowany ze szczególna ostrożnością.
Przeciwwskazania sofosbuwiru do łączenia z innymi substancjami czynnymi
Leki przeciwpadaczkowe takie jak okskarbamazepina, karbamazepina, fenytoina, fenobarbital mogą zmniejszać stężenie sofosbuwiru w osoczu, inne silne induktory jelitowego P-gp jak dziurawiec i jego przetwory oraz antybiotyki takie jak ryfampicyna, ryfapentyna czy ryfabutyna mogą również zmniejszyć działanie terapeutyczne.
Ze względu na brak danych o przewadze korzyści nad ryzykiem nie należy stosować jednocześnie sofosbuviru z telaprevirem i boceprevirem.
Interakcje sofosbuwiru z innymi substancjami czynnymi
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Fenobarbital (Luminal) (Phenobarbital) | inne leki przeciwpadaczkowe |
Karbamazepina (Carbamazepine) | leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe |
Okskarbazepina (Oxcarbazepine) | leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe i stabilizujące błony neuronów |
Ryfampicyna (Rifampicin (rifampin)) | antybiotyki - INNE |
Interakcje sofosbuwiru z pożywieniem
Sofosbuwir powinien być przyjmowany z posiłkiem.
Wpływ sofosbuwiru na prowadzenie pojazdów
Ze względu na to, że sofosbuviru nie stosuje się w monoterapii, działania niepożądane (zmęczenie, zawroty głowy, zaburzenia uwagi i widzenia) związane są z rybawiryną i peginterferonem alfa stosowanymi łącznie z sofosbuvirem i mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.
Inne rodzaje interakcji
Równoległe stosowanie preparatów ziela dziurawca może obniżać stężenie sofosbuviru w osoczu.
Wpływ sofosbuwiru na ciążę
Brakuje dowodów na szkodliwy wpływ sofosbuwiru na przebieg ciąży i rozwój płodu, jednak ze względu na potwierdzone działanie teratogenne i/lub embriotoksyczne rybawiryny, kobiety w wieku rozrodczym lub ich partnerzy muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w czasie trwania terapii skojarzonej oraz przez okres po jej zakończeniu wskazany w CHPL rybawiryny.
Wpływ sofosbuwiru na laktację
Sofosbuwir nie powinien być stosowany przez kobiety karmiące piersią. W badaniach na zwierzętach potwierdzono przenikanie substancji do mleka.
Wpływ sofosbuwiru na płodność
Nie ma pełnych danych o wpływie na płodność u ludzi. W badaniach na zwierzętach szkodliwego działania nie stwierdzono.
Objawy przedawkowania sofosbuwiru
Przyjęcie 3 razy większej niż zalecana dawki sofosbuwiru nie powodowało zwiększenia częstości występowania lub nasilenia oczekiwanych działań niepożądanych w porównaniu z grupą kontrolną przyjmującą placebo lub dawkę 400 mg. Wyższych dawek nie badano. Stan pacjenta po przedawkowaniu powinien być kontrolowany przez lekarza. Ewentualne objawy zatrucia powinny być leczone objawowo i wspomagająco.
Mechanizm działania sofosbuwiru
Mechanizm działania aktywnej postaci sofobuwiru polega na inhibicji NS5B RNA-zależnej polimerazy RNA wirusa WZW typu C (HCV), kluczowego dla replikacji wirusa enzymu. We wnętrzu komórki sofosbuwir jest przekształcany do postaci czynnej GS-461203, która jest analogiem nukleozydowego substratu dla polimerazy. Zostaje on przez nią wbudowany w nowo syntetyzowane nici wirusowego RNA i terminuje ich wydłużanie. Tym samym namnażanie wirusa zostaje ograniczone. GS-461203 wykazuje aktywność względem wszystkich genotypów wirusa WZW C. Nie wywiera za to wpływu na aktywność ludzkich polimeraz.
Wchłanianie sofosbuwiru
Sofosbuwir jest szybko wchłaniany. Jego stężenie w osoczu osiąga maksimum po 0,5-2 godzinach od podania.
Dystrybucja sofosbuwiru
Sofosbuwir jest wiązany w 85% przez białka osocza. Główny metabolit, czyli nieaktywny GS-331007 nie ulega wiązaniu. Jego poziom we krwi osiąga maksimum już po 2-4 godzinach od podania.
Metabolizm sofosbuwiru
Sofosbuwir jest prolekiem. Ulega intensywnym przemianom w wątrobie, których głównym produktem (>90%) jest nieaktywny metabolit GS-331007. W sekwencji przekształceń powstaje także aktywna przeciwwirusowo postać GS-461203.
Wydalanie sofosbuwiru
Wydalany jest w ponad 90% z moczem, kałem i wydychanym powietrzem. Głównym usuwanym metabolitem jest nieaktywny GS-331007. Niewielka część eliminowana jest w postaci niezmienionej.