Bromoheksyna, Bromhexinum - Zastosowanie, działanie, opis

Bromoheksyna jest substancją mukolityczną, rozrzedzającą gęstą wydzielinę zalegającą w drogach oddechowych.

Lek jest wykorzystywany w leczeniu ostrych i przewlekłych schorzeń układu oddechowego z towarzyszącymi zaburzeniami w odkrztuszaniu śluzu.

Bromoheksynę jest lekiem, który rozrzedzając śluzu zgromadzony w drogach oddechowych może wywoływać odruch kaszlu (lek sprawia, że powstaje większa ilość mniej lepkiego śluzu), z tego powodu preparatów zawierających bromoheksynę nie należy przyjmować w porze wieczornej.

Schemat dawkowania bromoheksyny jest zależny od chorób współistniejących, a także wieku i masy ciała pacjenta. Substancję leczniczą powinno się przyjmować zgodnie z zaleceniem lekarskim o stałych porach dnia.

Zazwyczaj stosowana dawka dobowa bromoheksyny w przypadku osób dorosłych wynosi 24 mg substancji czynnej.
Zalecana dawka dla dzieci w wieku od 6 do 12 została zmniejszona do 12 mg na dobę. W przypadku dzieci poniżej 6 roku życia zwykle stosowana dawka dobowa wynosi około 8 mg substancji czynnej.

Bromoheksynę można stosować w przypadku osób dorosłych maksymalnie przez 5 dni, dzieci poniżej 6 roku życia nie powinny przyjmować leku dłużej niż 3 dni.

Bromheksynę należy stosować po posiłku (w celu zmniejszenia wpływu leku na żołądek). W trakcie leczenia należy zwiększyć ilość przyjmowanych płynów. 

Bromoheksyny nie należy stosować w przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości na tę substancję czynną oraz u dzieci poniżej drugiego roku życia.

Bromoheksyna może spowodować nasilenie objawów choroby wrzodowej żołądka lub jelit, pacjenci z potwierdzonymi owrzodzeniami przewodu pokarmowego powinni zachować szczególną ostrożność podczas terapii bromoheksyną.

Pacjenci cierpiący na bakteryjne zakażenia dróg oddechowych powinni przyjmować bromoheksynę razem z lekami rozszerzającymi oskrzela i antybiotykami.

Podczas leczenia stanów zapalnych dróg oddechowych, pacjenci powinni przyjmować zwiększoną ilość płynów. Dodatkowe nawodnienie pacjenta pozwala na łatwiejsze pozbywanie się śluzu oskrzelowego poprzez jego skuteczniejsze rozrzedzenie.

Podczas terapii z wykorzystaniem bromoheksyny odnotowano przypadku wystąpienia ciężkich reakcji skórnych takich jak: zespół Stevensa-Johnsona, zespół Lyella oraz ostrej uogólnionej krostkowicy. W przypadku pojawienia się wysypki należy przerwać przyjmowanie substancji leczniczej.

Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub nerek powinni stosować bromoheksynę pod nadzorem lekarskim. Istnieje ryzyko wzrostu stężenia substancji leczniczej lub jej metabolitów z powodu jej zmniejszonej eliminacji.

Bromoheksyny nie należy stosować jednocześnie z lekami powstrzymującymi odruch kaszlu takimi jak butamirat, kodeina i dekstrometrofan. Leki przeciwkaszlowe zmniejszają odruch kaszlu, co może być przyczyną zalegania śluzu w drogach oddechowych.

Bromoheksyna może spowodować wystąpienie bólu i zawrotów głowy oraz zwiększonej senności, w ten sposób ograniczając zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Badania na zwierzętach nie potwierdziły teratogennego wpływu bromoheksyny. Substancja lecznicza przenika przez barierę łożyska. Przyjmowanie bromoheksyny w pierwszym trymestrze ciąży nie jest zalecane. Stosowanie leku w pozostałym okresie ciąży jest możliwe jedynie po rozważeniu stosunku korzyści odniesionej z terapii przez kobietę w ciąży a zagrożenia wynikającego z przyjęcia leku powstającego dla płodu.
Przyjmowanie leku podczas ciąży powinno być skonsultowane z lekarzem.

Bromoheksyna może przenikać do mleka kobiety karmiącej. Stężenie substancji w pokarmie jest jednak bardzo niskie lub wręcz niewykrywalne, co jest bezpośrednio związane z niską biodostępnością bromoheksyny po podaniu doustnym oraz jej wysokim stopniu wiązania z białkami osocza. Pomimo tego stosowanie substancji leczniczej w trakcie okresu karmienia piersią nie jest zalecane.

Przyjęcie zbyt dużej dawki bromoheksyny może wywołać nadmierne zwiększenie ilości śluzu oskrzelowego oraz nasilenie działań niepożądanych związanych ze stosowaniem bromoheksyny.

Bromoheksyna jest lekiem mukolitycznym rozrzedzającym wydzielinę gromadzącą się w drogach oddechowych w trakcie przebiegu różnych schorzeń układu oddechowego.

Bromoheksyna rozcina wiązania pomiędzy włóknami polisacharydowymi w śluzie oskrzelowym, a także pobudza komórki gruczołowe nabłonka do wydzielania obojętnych polisacharydów. Dzięki temu następuję zmniejszenie lepkości śluzu i poprawa ruchu nabłonka rzęskowego – zalegająca wydzielina staje się łatwiejsza do odkrztuszenia. 

Substancja czynna szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Niska biodostępność bromoheksyny jest związana z efektem pierwszego przejścia przez wątrobę. Maksymalne stężenie substancji czynnej w osoczu występuje około godzinę po podaniu. 

Bromoheksyna występuje w połączeniach z białkami na poziomie od 90% do nawet 99%. Substancja lecznicza wykazuje zdolność przenika przez łożysko. 

Substancja czynna ulega efektowi pierwszego przejścia. W trakcie metabolizmu powstają związki czynne farmakologicznie (ambroksol). Metabolity bromoheksyny ulegają reakcji sprzęgania z kwasem glukuronowym lub siarkowym. 

Proces eliminacji bromoheksyny polega głownie na wydalaniu substancji czynnej w postaci metabolitów z moczem (około 90% podanej dawki), jedynie niewielka ilość znajduje się w kale. Biologiczny okres półtrwania bromoheksyny wynosi około dwunastu godzin.