Tiapryd, Tiapridum - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o tiaprydzie

Rok wprowadzenia na rynek
2000
Substancje aktywne
tiapryd
Działanie tiaprydu
przeciwlękowe (anksjolityczne), uspokajające
Postacie tiaprydu
tabletki
Układy narządowe
układ nerwowy i narządy zmysłów
Specjalności medyczne
Neurologia, Psychiatria
Wzór sumaryczny tiaprydu

C15H24N2O4S

Spis treści

Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające tiapryd

Wskazania do stosowania tiaprydu

Lek stosowany w leczeniu pobudzenia psychoruchowego u osób w podeszłym wieku. Tiapryd jest również stosowany podczas odstawienia alkoholu (zespół odstawienny, ostry zespół majaczeniowy). Ma również zastosowanie w ciężkiej postaci pląsawicy Huntingtona.

Dawkowanie tiaprydu

Dawkowanie i częstotliwość stosowania leku ustala lekarz.

U osób z zaburzeniami zachowania oraz demencją dawkowanie wynosi 200-400mg/dobę (leczenie rozpoczyna się od 50 mg dwa razy na dobę, stopniowo zwiększając dawkę w ciągu 2-3 dni do 100 mg trzy razy na dobę), dawka maksymalna to 400 mg/dobę. W leczeniu zaburzeń zachowania po odstawieniu alkoholu stosuje się dawkę 300-400 mg/dobę prze okres 1-2 miesięcy. W pląsawicy Huntingtona dawkowanie wynosi 300-1200 mg/dobę, dawka początkowa to 1200 mg/dobę, następnie dawkę należy zmniejszać. Lek może być również stosowany u młodzieży i dzieci w wieku od 6 lat, zastosowana dawka wynosi 100-150 mg/dobę (maksymalnie 300 mg/dobę).

Przeciwskazania do stosowania tiaprydu

Nie zaleca się stosowania leku u osób: z guzem chromochłonnym nadnerczy,  z nowotworem zależnym od prolaktyny (np. gruczolak przysadki, rak piersi), z nadwrażliwością na substancję czynną lub pomocnicze oraz u osób stosujących leki o działaniu dopaminergicznym.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania tiaprydu

Podczas stosowania tiaprydu nie należy stosować leków jak oraz preparatów spożywczych zawierających w swoim składzie alkohol, gdyż nasila on działanie sedatywne neuroleptyków.

Należy rozważyć terapię tiaprydem u pacjentów z czynnikami ryzyka, które mogą kwalifikować do wystąpienia wydłużenia odcinka QT.

Ostrożnie należy stosować tiapryd u pacjentów, u których występują czynniki ryzyka wystąpienia udaru mózgu.

Podczas stosowania tiaprydu należy zachować ostrożność u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia żylnej choroby zatorowo-zakrzepowej.

Należy zachować ostrożność podczas leczenia tiaprydem u pacjentów z rakiem piersi, ze względu na możliwy wzrost prolaktyny.

Należy monitorować pacjentów z padaczką gdyż leki neuroleptyczne obniżają próg drgawkowy (dla tiaprydu nie zostało to jeszcze ocenione).

Dawkę tiaprydu należy zmniejszyć u pacjentów z niewydolnością nerek (z powodu przedawkowania może wystąpić śpiączka).

U pacjentów w podeszłym wieku, z otępieniem istnieje zwiększone ryzyko zgonu.

Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania tiaprydu u dzieci i młodzieży (mogą wystąpić: leukopenia, agranulocytoza, neutropenia).

Przeciwwskazania tiaprydu do łączenia z innymi substancjami czynnymi

Tiaprydu nie należy łączyć z agonistami dopaminergicznymi (bromokryptyna, pergolid, kabergolina, apomorfina) oraz lewodopą ze względu na wzajemny antagonizm. Wyjątek stanowią pacjenci z chorobą Parkinsona.

Nie zaleca się również stosowania z lekami powodującymi bradykardię (ß-adrenolityki, diltiazem, klonidyna, werapamil, glikozydy nasercowe), lekami wypłukującymi potas (leki moczopędne, przeczyszczające, glikokortykosteroidy), lekami przeciwarytmicznymi klasy Ia (prokainamid, chinidyna) oraz klasy III (sotalol, amiodaron) jak również lekami przeciwdepresyjnymi, haloperidolem, litem, erytromycyną podawaną dożylnie. Leki te w połączeniu z tiaprydem mogą powodować wydłużenie odstępu QT oraz zaburzenia rytmu serca.

Nie zaleca się także łączyć tiaprydu z opioidami, barbituranami, pochodnymi benzodiazepiny, lekami uspokajającymi niebędącymi pochodnymi barbituranów,  klonidyną oraz antagonistami receptora histaminowego H1 (prometazyna, difenhydramina, klemastyna, ketotifen) ze względu na nasilenie działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy.

Interakcje tiaprydu z innymi substancjami czynnymi

Pogorszenie zaburzeń psychotycznych.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Bromokryptyna (Bromocriptine) agoniści receptorów dopaminowych
Zaburzenia rytmu serca, wydłużenie odcinka QT.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Amiodaron (Amiodarone) leki przeciwarytmiczne - klasa III
Zwiększone ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Metadon (Methadone) agoniści receptora opioidowego

Interakcje tiaprydu z pożywieniem

Tiaprydu nie należy łączyć z alkoholem, gdyż może on nasilać działanie sedatywne leku (zaburzenia koncentracji uwagi).

Interakcje tiaprydu z alkoholem

Leku nie należy łączyć z alkoholem ze względu na zwiększenia działania sedatywnego (zaburzenia koncentracji uwagi).

Wpływ tiaprydu na prowadzenie pojazdów

Lek upośledza zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.

Wpływ tiaprydu na ciążę

Dane kliniczne na temat stosowania tiaprydu w ciąży są ograniczone.

Stosując lek podczas ciąży należy zachować szczególną ostrożność, gdyż lek przenika przez łożysko. Jeżeli leczenie jest konieczne w czasie ciąży należy je rozpocząć przed i kontynuować w trakcie ciąży.

Noworodki narażone na działanie tiaprydu w trzecim trymestrze są w grupie ryzyka, w której mogą wystąpić działania niepożądane takie jak pobudzenie, wzmożone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych.

Wpływ tiaprydu na laktację

Lek nie jest zalecany do stosowania w czasie laktacji.

Wpływ tiaprydu na płodność

Lek może powodować brak miesiączki i owulacji, a także zaburzenia płodności.

Skutki uboczne

astenia
bezsenność
ból głowy
parkinsonizm
senność
zawroty głowy
uczucie zmęczenia
osłabienie
brak krwawień miesiączkowych
hiperprolaktynemia
impotencja
mlekotok
niepokój
zwiększenie masy ciała
dyskineza
agranulocytoza
hiponatremia
leukopenia
omamy
wydłużenie odstępu QT
dyskinezy późne
żylna choroba zakrzepowo-zatorowa

Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)

Bardzo często
(≥1/10)
Często
(≥1/100 do <1/10)
Niezbyt często
(≥1/1000 do <1/100)
Rzadko
(≥1/10 000 do < 1/1000)
Bardzo rzadko
(<1/10 000)
Częstość nieznana
Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych

Inne możliwe skutki uboczne

Wśród możliwych skutków ubocznych stosowania tiaprydu należy wymienić: żylną chorobę zakrzepowo-zatorową (zator płucny, zakrzepica żył głębokich); zaburzenia serca (wydłużenie odcinka QT, zaburzenia rytmu serca); zaburzenia naczyniowe (niedociśnienie, zatorowość płucna); zaburzenia układu oddechowego (zachłystowe zapalenie płuc); zaburzenia żołądka i jelit (zaparcie, niedrożność jelit); zaburzenia wątroby i dróg żółciowych (zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych); wysypka skórna, pokrzywka; zaburzenia mięśniowo-szkieletowe (rabdomioliza); powiększenie i ból piersi, brak miesiączki, zaburzenia orgazmu, zaburzenia wzwodu; uczucie zmęczenia jak również zwiększenie masy ciała.

Objawy przedawkowania tiaprydu

Podczas przedawkowania tiaprydu można zaobserwować takie objawy jak:

  • senność i nadmierne uspokojenie;
  • śpiączkę;
  • obniżenie ciśnienia tętniczego krwi;
  • objawy pozapiramidowe (sztywność mięśniowa, spowolnienie ruchowe, drżenie, problemy z chodzeniem).

Odnotowano również przypadki śmiertelne po przedawkowaniu tiaprydu (podczas łączenia tiaprydu z innymi substancjami przeciwpsychotycznymi jak również w monoteriapii).

Mechanizm działania tiaprydu

Tiapryd jest atypowym lekiem neuroleptycznym, wybiórczo blokuje receptory dopaminergiczne podtypu D2 i D3. Powinowactwo do receptorów dopaminergicznych D1 jest słabe.

Wchłanianie tiaprydu

Tiapryd jest szybko i dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego (75-78%).

Stężenie maksymalne osiągane jest po 1 godzinie od podania.

Jednoczesne podawanie z pokarmem zwiększa maksymalne stężenie w osoczu o 20%.

Dystrybucja tiaprydu

Tiapryd praktycznie nie wiąże się z białkami osocza, słabo wiąże się z erytrocytami. Tiapryd przenika przez barierę krew-mózg oraz przez łożysko.

Metabolizm tiaprydu

Metabolizm tiaprydu jest umiarkowany. Tiapryd w 15% jest metabolizowany do nieaktywnych farmakologicznie metabolitów.

Wydalanie tiaprydu

Tiapryd jest wydalany głównie z moczem, w postaci niezmienionej. 75% leku jest wydalane z moczem w ciągu dwudziestu czterech godzin od podania.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij