Acebis, 10 mg + 5 mg, kapsułki twarde, 30 szt.

Opis

Acebis to lek w postacie kapsułek twardych, zawierający dwie substancje czynne, bisoprololu furman i ramipryl. Zamiast przyjmować bisoprololu fumaran i ramipryl w oddzielnych kapsułkach, należy przyjąć tylko jedną kapsułkę leku Acebis, która zawiera obie substancje czynne o tej samej mocy. Lek Acebis jest stosowany m.in., w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi (nadciśnienia) i (lub) przewlekłej niewydolności serca z dysfunkcją lewej komory serca.

Skład

Substancjami czynnymi leku są: bisoprololu fumaran i ramipryl.

Każda kapsułka twarda zawiera 10 mg ramiprylu i 5 mg bisoprololu fumaranu.

Substancje pomocnicze: Zawartość kapsułki: laktoza jednowodna; alkohol poliwinylowy; kroskarmeloza sodowa (E468); sodu stearylofumaran; celuloza mikrokrystaliczna; wapnia wodorofosforan bezwodny; krospowidon typ A; krzemionka koloidalna bezwodna; magnezu stearynian. Otoczka AquaPolish P yellow: hypromeloza (E 464); hydroksypropyloceluloza (E463); triglicerydy kwasów tłuszczowych o średniej długości łańcucha; talk (E 553b); tytanu dwutlenek (E 171); żelaza tlenek żółty (E 172). Osłonka kapsułki: tytanu dwutlenek (E 171); żelatyna; żelaza tlenek czerwony (E 172); żelaza tlenek żółty (E 172). Tusz: szelak (E 904); żelaza tlenek czarny (E 172); glikol propylenowy; amonowy wodorotlenek, stężony; potasu wodorotlenek.

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie ustala lekarz indywidulanie dla pacjenta.

Lek należy stosować doustnie. Kapsułkę należy połknąć popijając szklanką wody, rano przed posiłkiem.

Działanie

Lek Acebis zawiera dwie substancje czynne ramipryl oraz bisoprololu furman. Ramipryl jest inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACEI). Działa poprzez rozszerzanie naczyń krwionośnych, co ułatwia sercu pompowanie krwi. Bisoprololu fumaran należy do grupy leków zwanych beta-blokerami (beta-adrenolitykami). Beta-adrenolityki spowalniają częstość akcji serca i zwiększają wydajność serca w pompowaniu krwi w organizmie.

Wskazania

Lek Acebis stosuje się w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia tętniczego) i/lub nadciśnieniu tętniczym z współistniejącym przewlekłym zespołem wieńcowym: u pacjentów z jawną chorobą układu sercowo-naczyniowego o etiologii miażdżycowej (choroba wieńcowa serca, udar mózgu, choroba naczyń obwodowych w wywiadzie); u pacjentów z cukrzycą i co najmniej jednym sercowo-naczyniowym czynnikiem ryzyka i (lub) przewlekłą niewydolnością serca ze zmniejszoną czynnością skurczową lewej komory serca (prewencja wtórna po ostrym zawale mięśnia sercowego; u dorosłych pacjentów odpowiednio kontrolowanych ramiprylem i bisoprololem podczas jednoczesnego stosowania w takich samych dawkach.

Przeciwwskazania

Leku nie należy stosować w przypadku; nadwrażliwości na którykolwiek składnik preparatu; ostrej niewydolności serca lub podczas epizodów dekompensacji niewydolności serca wymagających stosowania dożylnych leków inotropowych; wstrządu kardiogennego; bloku przedsiankowo-komorowego drugiego lub trzeciego stopnia (bez stosowania stymulatora serca); zespołu chorej zatoki; bloku zatokowo-przedsionkowego; objawowej bradykardii; objawowego niedociśnienia tętniczego; ciężkiej astmy oskrzelowej lub ciężkiej przewlekłej choroby obturacyjnej płuc; ciężkiej postaci choroby zarostowej tętnic obwodowych lub zespołu Raynauda; nieleczonego guza chromochłonnego nadnerczy; kwasicy metabolicznej; obrzęku naczynioruchowego. wrodzonego lub idipatycznego obrzęku naczynioworuchowego; drugiego i trzeciego trymestru ciąży; jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Acebis z produktami zawierającymi aliskiren u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniami czynności nerek; jednoczesnego stosowania z produktem złożonym zawierającym sakubitryl i walsartan; Pozaustrojowej metody leczenia powodującej kontakt krwi z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym; obustronnego zwężenia tętnic nerkowych lub zwężenia tętnicy zaopatrującej jedyną nerkę.

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane występujące bardzo często (występują częściej niż 1 osoby na 10): powolne bicie serca.

Działania niepożądane występujące często (występują nie częściej niż u 1 na 10 osób): bóle głowy; zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego; omdlenie, nieprawidłowo niskie ciśnienie tętnicze, zwłaszcza w pozycji stojącej lub szybkiej zmiany pozycji na stojącą; drętwienie rąk lub stóp; uczucie ziębnięcia rąk lub stóp; kaszel; duszność; zapalenie zatok lub oskrzeli; ból w klatce piersiowej; zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności, wymioty, ból brzucha, niestrawność lub trudności z trawieniem, biegunka, zaparcie; reakcje alergiczne, takie jak wysypki, świąd; skurcze mięśni, ból mięśni; uczucie zmęczenia; znużenie; większe niż zwykle stężenie potasu w wynikach badań laboratoryjnych krwi.

Więcej informacji w ulotce dołączonej do leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku należy poinformować lekarza jeśli pacjent ma: cukrzycę; zaburzenia nerek (dotyczy też pacjentów po przeszczepieniu nerki) lub jeśli jest poddawany dializie; ma choroby wątroby; ma zwężenia zastawki aorty i zastawki dwudzielnej (zwężenie głównego naczynia krwionośnego prowadzącego z serca), kardiomiopatię przerostową (choroba mięśnia serca) lub zwężenie tętnic nerkowych (tętnice zaopatrujące nerki w krew); ma nieprawidłowo zwiększone stężenie hormonu, nazywanego aldosteronem, we krwi (pierwotny aldosteronizm); ma niewydolność serca lub jakiekolwiek inne choroby serca; kolagenozę (chorobę tkanki łącznej), taką jak toczeń rumieniowaty układowy lub twardzina skóry; stosuje dietę o małej zawartości soli lub zamienniki soli kuchennej zawierające potas (za duże stężenie potasu we krwi może powodować zmiany w częstości akcji serca); miał ostatnio biegunkę lub wymioty, lub jeśli pacjent jest odwodniony; zabieg afezy LDL (usuwanie cholesterolu z krwi przy użyciu specjalnego urządzenia); ma zaburzenia krążenia w kończynach; ma astmę lub przewlekłą chorobę płuc; ma łuszczycę; ma guz nadnerczy; ma zaburzenia tarczycy; ma obrzęk naczynioworuchowy.

Należy również poinformować lekarza jeśli pacjent planuje leczenie odczulające lub zabieg chirurgiczny w znieczuleniu ogólnym.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci, w temperaturze poniżej 30°C.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty.

Szczególnie ważna jest informacja jeśli pacjent przyjmuje: leki stosowane w regulacji ciśnienia tętniczego lub w chorobach serca (takie jak amiodaron, amlodypina, klonidyna, glikozydy naparstnicy, diltiazem, dyzopiramid, felodypina, flekainid, lidokaina, metylodopa, moksonidyna, prokainamid, propafenon, chinidyna, rylmenidyna, werapamil);  inne leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego, w tym antagonista receptror angiotensyny II (ARB), aliskiren; leki oszczędzające potas (np. triamteren, amiloryd), suplementy potasu lub zamienniki soli zawierające potas, inne leki mogące zwiększać stężenie potasu w organizmie (takie jak heparyna i kotrimoksazol, znany także jako lek złożony zawierający trimetoprim i sulfametoksazol); leki oszczędzające potas stosowane w leczeniu niewydolności serca: eplerenon i spironolakton w dawkach od 12,5 mg do 50 mg na dobę; leki sympatykomimetyczne stosowane w leczeniu wstrząsu (adrenalina, noradrenalina, dobutamina, izoprenalina, efedryna); estramustynę (stosowaną w leczeniu raka); leki, które stosuje się najczęściej w leczeniu biegunki (racekadotryl) lub w celu uniknięcia odrzucenia przeszczepionych narządów (syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus i inne leki należące do grupy leków zwanych inhibitorami mTOR); lek złożony zawierający sakubitryl i walsartan (stosowany w leczeniu przewlekłej niewydolności serca); lit stosowany w leczeniu manii lub depresji; pewne leki stosowane w leczeniu depresji, takie jak imipramina, amitryptylina, inhibitory monoaminooksydazy (inhibitory MAO; oprócz inhibitorów MAO-B); pewne leki stosowane w leczeniu schizofrenii (leki przeciwpsychotyczne); pewne leki stosowane w leczeniu padaczki (fenytoina, barbiturany, takie jak fenobarbital); środki znieczulające stosowane w zabiegach chirurgicznych; leki rozszerzające naczynia krwionośne, w tym azotany (leki powodujące, że naczynia krwionośne stają się szersze); trimetoprim stosowany w leczeniu zakażeń; leki immunosupresyjne (zmniejszające reakcje obronne organizmu), takie jak cyklosporyna, takrolimus, stosowane w leczeniu zaburzeń autoimmunologicznych lub po przeszczepieniu narządów; allopurynol stosowany w leczeniu dny moczanowej; leki parasympatykomimetyczne stosowane w leczeniu chorób, takich jak: choroba Alzheimera lub jaskra; podawane miejscowo beta-adrenolityki, stosowane w leczeniu jaskry (zwiększonego ciśnienia w oku); meflochina stosowana w zapobieganiu lub leczeniu malarii; baklofen stosowany w leczeniu sztywności mięśni w takich chorobach, jak stwardnienie rozsiane; sole złota, szczególnie podawane dożylnie (stosowane w leczeniu objawów reumatoidalnego zapalenia stawów); leki stosowane w leczeniu cukrzycy, takie jak insulina, metformina, linagliptyna, saksagliptyna, sitagliptyna, wildagliptyna; niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak ibuprofen, diklofenak lub duże dawki kwasu acetylosalicylowego, stosowane w leczeniu zapalenia stawów, bólu głowy, bólu lub stanu zapalnego.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Nie zaleca się stosowania leku Acebis w okresie ciąży i karmienia piersią.

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży

Nie zaleca się stosowania leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn

U niektórych pacjentów przyjmujących Acebis, mogą wystąpić zawroty głowy lub osłabienie związane z niskim ciśnieniem tętniczym, zwłaszcza na początku leczenia lub po zmianie leku albo w skojarzeniu z alkoholem. W takiej sytuacji zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być zaburzona.