Misyo, 10 mg/ml, koncentrat do sporządzania roztworu doustnego, 1000 ml, butelka

Opis

Misyo to lek zawierający chlorowodorek metadonu, który należy do grupy leków zwanych narkotycznymi lekami przeciwbólowymi. Lek Misyo jest stosowany w leczeniu uzależnienia w celu zmniejszenia objawów odstawienia.

Skład

Substancją czynną leku jest chlorowodorek metadonu (Methadoni hydrochloridum).

1 ml koncentratu do sporządzania roztworu doustnego zawiera 10 mg metadonu chlorowodorku (Methadoni hydrochloridum).

Substancje pomocnicze: sorbitol ciekły, niekrystalizujący (E420); glicerol (E422); sodu benzoesan (E211); kwas cytrynowy jednowodny (E330); błękit brylantowy FCF (E133); woda oczyszczona.

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie tak, jak to opisano w ulotce dla pacjenta lub według zaleceń lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie leku ustala lekarz indywidualnie dla pacjenta.

Lek przeznaczony jest wyłącznie do podawania doustnego. Lek ten przeznaczony jest do rozcieńczania przez wykwalifikowany personel medyczny

Nie należy przekraczać dawki zaleconej przez lekarza.

Działanie

Chlorowodorek metadonu należy do grupy leków zwanych narkotycznymi lekami przeciwbólowymi. Jest to lek stosowany w uzależnieniu od opioidów.

Wskazania

Lek Misyo stosuje się w leczeniu uzależnienia od opioidów u osób dorosłych w połączeniu z odpowiednią opieką medyczną, społeczną i psychospołeczną.

Przeciwwskazania

Nie należy stosować leku w przypadku: nadwrażliwości na którykolwiek składnik preparatu; ostrego napadu astmy oskrzelowej; ostrej postaci alkoholizmu; jednoczesnego stosowania z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) lub podawania metadonu w czasie krótszym, niż 2 tygodnie od odstawienia inhibitorów monoaminooksydazy; braku uzależnienia od opioidów; osób z wydłużonym odstępem QT; ciężkiej niewydolności wątroby.

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane występujące bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób): nudności lub wymioty.

Działania niepożądane występujące często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób): zatrzymanie wody w organizmie; uczucie uniesienia (euforia), widzenie lub słyszenie rzeczy, które nie są prawdziwe (halucynacje); uczucie senności; zamazane widzenie, szpilkowate (maksymalnie zwężone) źrenice, suchość oczu; uczucie zawrotów głowy lub wirowania; zaparcia; wysypka skórna, pocenie się; uczucie zmęczenia; przyrost masy ciała.

Więcej informacji w ulotce dołączonej do leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent: ma ciężkie problemy z oddychaniem; ma uraz głowy obecnie lub w ostatnim czasie; ma problemy z wątrobą lub nerkami; ma padaczkę; ma obniżoną czynność tarczycy; ma problemy z gruczołami nadnerczy (niedoczynność tarczycy); ma problemy z gruczołami nadnerczy; ma powiększenie gruczołu prostaty; ma niskie ciśnienie krwi; ma/miał wstrząs; ma chorobę związaną z osłabieniem mięśni zwaną miastenią; ma problemy z jelitami; ma stwierdzony czynnik ryzyka wydłużenia odstępu QT (nieregularne bicie serca, choroby serca, nagły zgon bez znanej przyczyny wśród członków rodziny, niski poziom potasu, sodu lub magnezu); jest w ciąży lub karmi piersią; ma skrajnie ciężką chorobę lub podeszły wiek.

Metadon, który jest lekiem opioidowym, może prowadzić do zmniejszenia skuteczności leku (organizm pacjenta przyzwyczaja się do działania leku, co określa się mianem „tolerancji”). Wielokrotne stosowanie leku Misyo może również prowadzić do uzależnienia, nadużywania i nałogowego przyjmowania, co może skutkować zagrażającym życiu przedawkowaniem.

Jeśli podczas przyjmowania leku Misyo pacjent zauważy którykolwiek z niżej wymienionych objawów, może to świadczyć rozwinięciu się u niego uzależnienia lub nadużywania: Pacjent odczuwa potrzebę przyjmowania leku dłużej niż zalecił to lekarz; Pacjent odczuwa potrzebę przyjmowania większej dawki niż zalecana; Pacjent stosuje lek z powodów innych niż ten, z którego lek został przepisany, na przykład „aby się uspokoić” lub aby „móc zasnąć”; Pacjent wielokrotnie podejmował nieudane próby przerwania lub kontrolowania stosowania leku; Po przerwaniu przyjmowania leku pacjent czuje się źle i czuje się lepiej po ponownym przyjęciu leku („objawy odstawienia”).

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci, w temperaturze poniżej 25°C.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty.

W szczególności należy poinformować lekarza, jeśli pacjent stosuje: inne opioidowe leki przeciwbólowe; leki, które mają wpływ na stan psychiczny (np. tiorydazyna, pochodne fenotiazyny, haloperydol i sertindol); leki stosowane w chorobach serca, takie jak werapamil i chinidyna;leki stosowane w leczeniu depresji (dezypramina, nefazodon, fluwoksamina, fluoksetyna, paroksetyna i sertralina) leki przeciwzapalne i immunosupresyjne (np. deksametazon i cyklosporyna); leki przeciwwirusowe, w tym niektóre leki stosowane w leczeniu zakażenia wirusem HIV (newirapina, zydowudyna, efawirenz, nelfinawir, rytonawir, amprenawir, delawirdyna lopinawir/rytonawir, rytonawir/sakwinawir, abakawir, didanozyna i stawudyna); antybiotyki (leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych), takie jak cyprofloksacyna i antybiotyki makrolidowe, na przykład klarytromycyna, telitromycyna i erytromycyna; leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych, takie jak flukonazol, itrakonazol i ketokonazol; cymetydyna, stosowana w leczeniu choroby wrzodowej żołądka; nalokson stosowany do odwrócenia działania opioidów; leki stosowane do zahamowania działania leków opioidowych, takie jak naltrekson i buprenorfina; ryfampicyna stosowana w leczeniu gruźlicy (TB); leki stosowane w leczeniu padaczki, takie jak fenytoina, karbamazepina, fenobarbital i prymidon; kannabidiol (lek stosowany w leczeniu napadów drgawek); gabapentyna i pregabalina (leki stosowane w leczeniu padaczki, nerwobólów lub lęku), mogą zwiększać ryzyko przedawkowania opioidów, depresji oddechowej (trudności z oddychaniem) i mogą zagrażać życiu; leki, które powodują zakwaszenie moczu, takie jak kwas askorbinowy (witamina C) i chlorek amonu; lek stosowany w leczeniu biegunki (np. loperamid, difenoksylat); lek moczopędny (np. spironolakton); lek, który zwiększa senność; metamizol, lek stosowany w leczeniu bólu i gorączki; preparaty zawierające ziele dziurawca, stosowane w leczeniu depresji.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Decyzję o stosowaniu leku w okresie ciąży i karmienia piersią podejmuje lekarz.

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży

Nie należy stosować leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn

Nie należy prowadzić pojazdów, obsługiwać maszyn ani posługiwać się niebezpiecznymi narzędziami podczas stosowania leku Misyo. Lek ma negatywny wpływ na sprawność psychiczną i fizyczną konieczną do wykonywania tych czynności. Czas, po którym takie czynności mogą być bezpiecznie wznawiane jest osobniczo zmienny i decyzja musi zostać podjęta przez lekarza.