Imigluceraza, Imiglucerasum - Zastosowanie, działanie, opis

Imigluceraza jest wykorzystywana w długotrwałym enzymatycznym leczeniu pacjentów cierpiących na chorobę Gauchera typu 1 lub typu 3. Stosowanie leku zaleca się w przypadku występowania objawów niepowiązanych z układem nerwowym, takich jak zwiększenie objętości wątroby lub śledziony, zaburzenia hematologiczne (trombocytopenia, niedokrwistość), schorzenia tkanki kostnej. 

Przed rozpoczęciem terapii należy wykluczyć inne przyczyny opisanych objawów tj. niedobór żelaza, zmniejszona podaż wapnia lub witaminy D₃.

Schemat dawkowania substancji czynnej powinien zostać zawsze dostosowany indywidulanie do pacjenta. Terapia powinna być przeprowadzona przez lekarza specjalizującego się w leczeniu choroby Gauchera. Po uzyskaniu poprawy dawkę można zmodyfikować w celu utrzymania skuteczności terapii. 

Podczas stosowania 60 mg/kg masy ciała pacjenta co dwa tygodnie odnotowano poprawę objawów związanych z niedokrwistością oraz powiększeniem narządów. Po upływie 6 miesięcy leczenia zaobserwowano również poprawę objawów związanych z układem kostnym. Doświadczenie kliniczne wskazuje na brak skuteczności dawek nie przekraczających 15 mg/kg masy ciała w redukcji zmian kostnych występujących podczas choroby Gauchera.  

W przypadku pacjentów dobrze tolerujących wlewy imiglucerazy lekarz prowadzący może zdecydować się na wykonywanie infuzji w warunkach domowych. Każde pogorszenie stanu zdrowia lub złe samopoczucie podczas infuzji należy zgłosić fachowemu personelowi medycznemu. 

Przeciwwskazaniem do stosowania substancji czynnej jest wystąpienie nadwrażliwości na imiglucerazę. 

Należy zachować szczególna ostrożność podczas leczenia pacjentów wykazujących nadwrażliwość na przyjętą wcześniej alglucerazę. 

Podczas terapii imiglucerazą istnieje ryzyko pojawienia się przeciwciał IgG w osoczu pacjentów. Badania wykazały obecność przeciwciał u około 15% pacjentów. Zwiększone ryzyko pojawienia się przeciwciał w osoczu pacjenta występuje podczas pierwszych 6 miesięcy leczenia. Przeciwciała IgG mogą zwiększać ryzyko pojawienia ciężkich działań niepożądanych do których zaliczamy wstrząs anafilaktyczny. Wystąpienie ciężkich reakcji alergicznych jest czynnikiem wskazującym na konieczność przerwania terapii.

Imigluceraza nie wywiera wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów. 

Stosowanie imiglucerazy podczas ciąży jest dopuszczalne. Badania nie potwierdziły szkodliwego wpływu leku na rozwój płodu, jednak przed rozpoczęciem leczenia zalecane jest przeprowadzenia analizy stosunku korzyści odniesionej z leczenia oraz ryzyka występującego dla płodu z powodu terapii. Ze względu na ryzyko pogorszenia przebiegu choroby Gauchera podczas ciąży lub w trakcie połogu zalecane jest rozpoczęcie leczenia przed poczęciem w celu zapewnienia najlepszego stanu narządów w czasie trwania ciąży.

Brak danych potwierdzających przenikanie substancji czynnej do pokarmu. Ze względu na dużą masę cząsteczkową leku, transfer imiglucerazy do mleka matki karmiącej jest mało prawdopodobny. Ze względu na niewielką ilość danych należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leku i karmienia piersią. 
Ze względu na proteinową budowę enzymu należy przypuszczać, że imigluceraza zostanie strawiona w przewodzie pokarmowym dziecka. 

Podczas terapii imiglucerazą istnieje ryzyko wystąpienia:

• rzadko – reakcji anafilaktycznych;
• niezbyt często – wymiotów, nudności, bólu stawów biegunki, zawrotów głowy, zmniejszone ciśnienie tętnicze, sinica, parestezje, tachykardia;
• często – reakcja nadwrażliwości, pokrzywka, wysypka, obrzęk naczynioruchowy, duszność, kaszel, świąd. 

Istnieje również ryzyko niezbyt częstego pieczenia, obrzęku lub dyskomfortu w miejscu podania wlewu. Podczas infuzji niezbyt często zgłaszano zmęczenie, dreszcze lub gorączkę. 

Imigluceraza jest kwaśną rekombinowaną β–glukozydazą ze zwiększonym powinowactwem w kierunku makrofagów. Substancja czynna pozwala na hydrolizę występującego w komórkach Gauchera glukozyloceramidu na glukozę i ceramid. Makrofagi zawierające glukozyloceramid są odpowiedzialne za rozwój choroby i występowanie zmian wtórnych. Zmniejszenie przeładowania makrofagów glukozyloceramidem ogranicza występowanie zaburzeń związanych z postępowaniem choroby i zmniejsza prawdopodobieństwo pojawienia się wtórnych zmian chorobowych. 

W wyniku aktywności imiglucerazy poprawie ulega gęstość mineralna kości, ilość erytrocytów i płytek krwi w osoczu, a także dochodzi do normalizacji rozmiaru wątroby i śledziony. Działanie leku prowadzi do ograniczenia dolegliwości bólowych związanych z zaburzeniami układu kostnego. 

Po podaniu dożylnym stan aktywność enzymatyczna była osiągana po około 30 minutach od rozpoczęcia wlewu.