Detreomycyna (Chloramfenikol), Chloramphenicolum - Zastosowanie, działanie, opis

Chloramfenikol jest stosowany w leczeniu miejscowym ropnych, bakteryjnych chorób skóry, gałki ocznej i uszu przy braku odpowiedzi na leczenie innymi antybiotykami.

Chloramfenikol można stosować zewnętrznie  w postaci 2% maści na skórę oraz 1% maści i 0,5% kropli do oczu.

W przypadku stosowania doustnego i domięśniowego dawka zwykle stosowana dobowa wynosi 2 g.

Dawka stosowana w leczeniu zależna od jednostki chorobowej, wrażliwości patogenu, leczonej powierzchni.

Preparaty detreomycyny do stosowania na skórę nanosimy cienką warstwę na okolicę zmienioną chorobowo  do 3 razy dziennie. Nie  stosujemy dłużej niż przez 14 dni. 

Przeciwwskazaniem do stosowania jest nadwrażliwość na chloramfenikol , ciąża oraz karmienie piersią. Detreomycyny nie stosuje się u noworodków i dzieci poniżej 18 roku życia. Podanie miejscowe chloramfenikolu w okresie dojrzewania należy ograniczyć do minimum. Wśród przeciwwskazań można wyróżnić także:

• choroby wątroby
• ciężkie zaburzenia czynności nerek
• choroby szpiku kostnego

Derteomycynę należy stosować jedynie do momentu ustąpienia objawów. Stosowanie maści na większy obszar skóry lub dłużej niż 14 dni zwiększa ryzyko działań ubocznych chloramfenikolu. Należy unikać powtórnego leczenia maścią.

Chloramfenikolu w postaci maści nie należy stosować jednocześnie z podaną miejscowo erytromycyną, z uwagi na wzajemne znoszenie działania tych leków. Ponadto detreomycyny nie stosuje się w trakcie kuracji antybiotykami z grupy penicylin,  cefalosporyn (wzajemne znoszenie działania leków) oraz makrolidów (ten sam mechanizm działania).

W skojarzeniu z alkoholem może dojść do zaburzenia metabolizmu etanolu czyli reakcji disulfiramowej. Objawia się ona nudnościami, wymiotami, przyspieszonym biciem serca, nagłym zaczerwienieniem twarzy przebiegającym z uczuciem gorąca, niedociśnieniem, zawrotami głowy.

Detreomycyna nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów.

Chloramfenikol zaburza syntezę witaminy K, zatem u pacjentów przyjmujących  leki przeciwzakrzepowe, konieczne jest ścisłe monitorowanie czasu protrombinowego.

Może mieć wpływ na wiarygodność oznaczeń INR.

Stosowanie detreomycyny w ciąży jest przeciwwskazane.

Stosowanie chloramfenikolu w okresie laktacji jest przeciwwskazane.

Podanie zewnętrzne (miejscowe) detreomycyny może skutkować następującymi objawami ubocznymi: zaczerwienienie, kłucie, świąd, zapalenie skóry, obrzęk angioneurotyczny, nadkażenie drożdżakami; oraz reakcjami uczuleniowymi takimi jak pokrzywka i rumień.

W rzadkich przypadkach podczas miejscowego stosowania chloramfenikolu opisywano uszkodzenie szpiku kostnego z anemią aplastyczną włącznie i nieprawidłowy skład krwi.

Chloramfenikol jest antybiotykiem o szerokim zakresie działania bakteriostatycznego, hamuje namnażanie się bakterii Gram(-) i Gram(+), krętek i riketsji poprzez blokowanie syntezy białek i lipidów w komórce bakteryjnej. Chloramfenikol  użyty w wyższych stężeniach  działa bakteriobójczo.

W przypadku podania miejscowego wchłanianie ogólnoustrojowe jest bardzo niskie. Formy doustne wchłaniają się szybko w ok. 90%. Wysokie stężenia są również notowane w płynie mózgowo-rdzeniowym, moczu, żółci, opłucnej, wodach płodowych i mleku matki.

Detreomycyna wiąże się z białkami osocza w zakresie 25 - 60%. Dystrybucja leku jest zmniejszona u noworodków i  u chorych z marskością wątroby.

Detreomycyna jest w 90% metabolizowana w wątrobie do nieaktywnych glukuronidów.

Chloramfenikol jest wydalany z moczem. Eliminacja substancji przebiega głównie w postaci nieaktywnych metabolitów (90% przyjętej dawki). Pozostałe 10% usuwane jest z organizmu w postaci niezmienionej.