Relanium, 5 mg, tabletki, 20 szt. (opakowanie z zabezpieczeniem przed dostępem dzieci)

Opis

Relanium to lek uspokajający z grupy benzodiazepin. Wykazuje działanie przeciwlękowe, nasenne, przeciwdrgawkowe, zwiotczające mięśnie szkieletowe oraz uspokajające. Stosowany jest m.in. w leczeniu stanów lękowych, bezsenności, spastyczności mięśniowej oraz jako środek premedykacyjny i pomocniczy w leczeniu objawów odstawiennych po alkoholu

Skład

Substancja czynna: diazepam (Diazepamum).

Jedna tabletka zawiera 5 mg diazepamu (Diazepamum).

Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, talk, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian, żółcień chinolinowa (E104).

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla pacjenta.

Lek należy stosować doustnie.

Działanie

Diazepam działa na receptory GABA w ośrodkowym układzie nerwowym, wzmacniając działanie tego neuroprzekaźnika hamującego. W efekcie prowadzi do uspokojenia, zniesienia lęku, działania nasennego, zwiotczającego mięśnie i przeciwdrgawkowego.

Wskazania

Leczenie stanów lękowych, bezsenności związanej z lękiem, napięcia i spastyczności mięśni szkieletowych pochodzenia ośrodkowego, leczenie objawów ostrego zespołu odstawiennego po alkoholu, premedykacja przed zabiegami chirurgicznymi i diagnostycznymi.

Przeciwwskazania

Leku nie należy stosować w przypadku nadwrażliwości na którykolwiek składnik preparatu oraz jeśli pacjent ma: myasthenia gravis; ciężką niewydolność oddechową; zespół bezdechu sennego; ciężką niewydolność wątroby (ryzyko encefalopatii).

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane występujące najczęściej: zmęczenie, senność, osłabienie siły mięśniowej.

Więcej informacji w ulotce dołączonej do leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Relanium konieczna jest konsultacja z lekarzem, szczególnie jeśli pacjent ma historię uzależnień lub zaburzeń psychicznych.

Diazepam nie jest przeznaczony do leczenia przewlekłych psychoz ani fobii. Nie należy go stosować jednocześnie z alkoholem, lekami nasennymi ani innymi preparatami działającymi depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy – może to prowadzić do nadmiernego nasilenia działania uspokajającego.

Stosowanie Relanium wiąże się z ryzykiem uzależnienia, zwłaszcza przy długotrwałym stosowaniu w dużych dawkach. W takich przypadkach może wystąpić tolerancja na lek oraz objawy odstawienne, takie jak: lęk, bezsenność, pobudzenie, bóle głowy, skurcze mięśni, drgawki czy zaburzenia percepcji. Dlatego zaleca się, by leczenie było możliwie krótkie, a odstawienie – stopniowe.

Może dojść do niepamięci następczej, zwłaszcza gdy pacjent nie zapewni sobie co najmniej 7–8 godzin snu po przyjęciu leku. U osób starszych ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, upadków oraz reakcji paradoksalnych (np. pobudzenia, agresji) jest zwiększone.

Relanium należy stosować ostrożnie u pacjentów z przewlekłą niewydolnością oddechową, chorobami wątroby i nerek, padaczką, miastenią, zespołem bezdechu sennego, zaburzeniami osobowości oraz depresją. W przypadku występowania zaburzeń nastroju lek nie powinien być stosowany jako jedyny środek leczniczy, ponieważ może zwiększać ryzyko zachowań samobójczych.

Nie zaleca się stosowania diazepamu u osób w żałobie – może on nie przynieść oczekiwanej poprawy samopoczucia. U pacjentów z obniżoną odpornością i osób starszych lekarz może zalecić zmniejszenie dawki lub monitorowanie morfologii krwi i czynności wątroby w przypadku dłuższego leczenia.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty.

Szczególnie ważna jest informacja jeśli pacjent stosuje: atazanawir, rytonawir, cymetydynę, ketokonazol, leki przeciwdepresyjne (np. fluwoksamina, fluoksetyna), omeprazol, cyzapryd, disulfiram, izoniazyd, propranolol, ryfampicynę, leki przeciwpsychotyczne, leki przeciwlękowe i uspokajające, leki nasenne, leki przeciwpadaczkowe, leki znieczulające ogólnie, leki przeciwhistaminowe o działaniu uspokajającym, opioidy (w tym silne leki przeciwbólowe i leki stosowane w leczeniu substytucyjnym uzależnień oraz leki na kaszel), teofilinę, buprenorfinę, kwas walproinowy.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie zaleca się stosowania leku w czasie ciąży oraz w okresie karmienia piersią.

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży

Decyzję o stosowaniu leku u dzieci podejmuje lekarz.