Humulin N, iniekcje, 300 j.m./ 3 ml, 5 wkładów

Opis

Humulin N to zawiesina do wstrzykiwań zawierająca insulinę ludzką, stosowaną w leczeniu cukrzycy. Insulina ludzka otrzymywana jest metodą rekombinacji DNA z zastosowaniem bakterii Escherichia coli, która jest identyczna z insuliną wytwarzaną przez organizm ludzki. Lek Humulin N jest insuliną o pośrednim czasie działania. Oznacza to, że początek działania, polegający na zmniejszeniu stężenia cukru we krwi, występuje po ok. 1,5 godziny po wstrzyknięciu, maksimum działania występuje po 4-12 godzinach, a całkowity czas działania wynosi ok. 24 godziny.

Skład

Substancją czynną leku jest insulina ludzka (Insulinum humanum).

1 ml Humulin N zawiera 100 j.m. insuliny ludzkiej (Insulinum humanum), otrzymywanej metodą rekombinacji DNA E.coli. Jeden wkład do wstrzykiwacza zawiera 3 ml zawiesiny, co odpowiada 300 j.m. insuliny izofanowej.

Substancje pomocnicze: m-krezol, glicerol, fenol, protaminy siarczan, disodu fosforan siedmiowodny, cynku tlenek, woda do wstrzykiwań, 10% roztwór kwasu solnego i 10% roztwór wodorotlenku sodu (do ustalenia pH).

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.

Należy wstrzyknąć dawkę insuliny zgodnie z zaleceniami lekarza lub pielęgniarki z poradni diabetologicznej.

Podanie podskórne należy wykonać w okolicę brzucha, pośladki, udo lub górną część ramienia. Należy zmieniać miejsca iniekcji, aby uniknąć zgrubień.

Kilkanaście minut przed planowanym podaniem należy wyjąć insulinę z lodówki w celu doprowadzenia jej do temperatury pokojowej (jeżeli jest to nowo rozpoczęta fiolka lub wkład). W przypadku używanego wkładu lub fiolki powinno się je przechowywać w temperaturze pokojowej przez 28 dni. W trakcie podawania leku należy przestrzegać zasad higieny: umyć ręce przed podaniem, zdezynfekować miejsce podania.

Przed podaniem należy bardzo dokładnie obejrzeć wkład do wstrzykiwacza lub fiolkę z insuliną. Roztwór powinien być bezbarwny, przezroczysty i mieć konsystencję wody.

Działanie

Działanie leku Humulin N polega na regulowaniu metabolizmu glukozy, insulina wywiera również działanie anaboliczne i antykataboliczne, różne w zależności od rodzaju tkanki. Działanie insuliny, rozpoczyna się w ciągu 1,5 godziny od podania, działanie maksymalne występuje w czasie od 3 do 10 godzin (w zależności od wielkości dawki) i trwa do 24 godzin.

Wskazania

Wskazania do stosowania: leczenie pacjentów z cukrzycą, którzy wymagają stosowania insuliny w celu utrzymania prawidłowego metabolizmu glukozy; cukrzyca u kobiet w ciąży.

Przeciwwskazania

Nie należy stosować produktu leczniczego Humulin N w przypadku nadwrażliwości na którykolwiek składnik produktu oraz jeśli pacjent ma hipoglikemię.

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Lek Humulin N może powodować hipoglikemię (niskie stężenie cukru we krwi).

Działania niepożądane występujące najczęściej: miejscowa reakcja alergiczna w miejscu wstrzyknięcia insuliny może wystąpić rumień, obrzęk i swędzenie. Objawy te zwykle ustępują w ciągu kilku dni lub kilku tygodni. W niektórych przypadkach objawy miejscowe mogą być spowodowane innymi czynnikami niż insulina, np. substancjami drażniącymi występującymi w środkach do odkażania skóry lub stosowaniem złej techniki wykonania iniekcji.

Zmiany skórne w miejscu wstrzyknięcia Jeżeli insulina jest wstrzykiwana w to samo miejsce zbyt często, to tkanka tłuszczowa może ulec obkurczeniu (lipoatrofii) albo zgrubieniu (lipohipertrofii) (nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów). Grudki pod powierzchnią skóry mogą być też spowodowane przez gromadzenie się białka o nazwie amyloid (amyloidoza skórna, częstość jej występowania jest nieznana). Insulina wstrzyknięta w obszar, w którym występują grudki, może nie działać odpowiednio. Za każdym razem należy zmieniać miejsce wstrzyknięcia — pomoże to zapobiec wystąpieniu tych zmian skórnych.

Więcej informacji w ulotce dołączonej do leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować ostrożność i skonsultować się z lekarzem, jeśli pacjent: miał kiedykolwiek reakcje uczuleniową na jakikolwiek preparat insuliny, a także na inne leki, pokarmy, środku konserwujące, barwniki; ma cukrzycę związaną z chorobami trzustki; ma zaburzenia czynności przysadki mózgowej, nadnerczy lub tarczycy; ma zaburzenia czynności nerek; jest w podeszłym wieku; spożywa alkohol (mogą pojawić się objawy zapowiadające hipoglikemię i nigdy nie pić alkoholu na pusty żołądek); wykonuje większy wysiłek fizyczny niż zwykle lub zmienia dotychczas stosowaną dietę; planuje wyjazd za granicę (zmiana strefy czasowej może spowodować inne zapotrzebowanie na insulinę i zmianę godzin wstrzyknięć).

Lek Humulin N w fiolce 10 ml jest przeznaczony do wstrzyknięć podskórnych, a w wyjątkowych przypadkach może być podany domięśniowo. Leku Humulin N w fiolce nie można podawać dożylnie.

Lek należy przechowywać w temperaturze od 2°C do 8°C. Nie zamrażać. Po pierwszym otwarciu opakowania bezpośredniego lek przechowywać w temperaturze do 25°C przez 28 dni. Chronić przed światłem. Fiolek lub wkładów, które są używane lub mają być używane, nie przechowywać w lodówce. Można je nosić przy sobie. Lek Humulin N należy chronić przed wysoką temperaturą.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty.

W szczególności należy poinformować lekarza, jeśli pacjent stosuje: niektóre leki obniżające ciśnienie, leki nasercowe, leki zmniejszające stężenie lipidów w surowicy, stosowane w schorzeniach tarczycy, niektóre leki przeciwdepresyjne, przeciwpadaczkowe, salicylany, leki przeciwbakteryjne, doustne środki antykoncepcyjne, doustne leki hipoglikemizujące (przeciwcukrzycowe); salicylany (np. kwas acetylosalicylowy), niektóre leki przeciwdepresyjne (inhibitory monoaminooksydazy, MAOI), niektóre inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI) (kaptopril, enalapril), antagoniści receptora angiotensyny II, nieselektywne leki beta-adrenolityczne (propranolol, sotalol) i alkohol etylowy; glikokortykosteroidy, hormony tarczycy, hormon wzrostu, danazol, beta2-sympatykomimetyki (ritodryna, salbutamol, terbutalina), tiazydy moczopędne (np. hydrochlorotiazyd).

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Decyzje o stosowaniu leku w okresie ciąży i karmienia piersią podejmuje lekarz. Ciąża u pacjentki chorej na cukrzycę jest wskazaniem do stosowania insuliny. W pierwszym trymestrze ciąży następuje zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę z koniecznością zmniejszenia dawki insuliny, które jednak stopniowo wzrasta w ciągu 2 i 3 trymestru, przeciętnie o 75% dawki sprzed okresu ciąży.