Daratumumab - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o daratumumabie
- Rok wprowadzenia na rynek
-
2015
- Substancje aktywne
-
daratumumab
- Działanie daratumumabu
-
przeciwnowotworowe (cytostatyczne, cytotoksyczne)
- Postacie daratumumabu
-
koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji
- Układy narządowe
-
układ immunologiczny (odpornościowy), układ krwiotwórczy i krew, układ limfatyczny (chłonny)
- Specjalności medyczne
-
Hematologia, Onkologia kliniczna
- Rys historyczny daratumumabu
-
Daratumumab został wprowadzony na rynek w 2015 roku przez podmiot odpowiedzialny Janssen Biotech.
- Wzór sumaryczny daratumumabu
-
C6466H9996N1724O2010S42
Spis treści
- Wskazania do stosowania daratumumabu
- Dawkowanie daratumumabu
- Przeciwskazania do stosowania daratumumabu
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania daratumumabu
- Wpływ daratumumabu na prowadzenie pojazdów
- Inne rodzaje interakcji
- Wpływ daratumumabu na ciążę
- Wpływ daratumumabu na laktację
- Inne możliwe skutki uboczne
- Mechanizm działania daratumumabu
- Wchłanianie daratumumabu
- Wydalanie daratumumabu
Wskazania do stosowania daratumumabu
Daratumumab jest substancją przeciwnowotworową należącą do grupy przeciwciał monoklonalnych. Lek łączy się z komórkami nowotworowymi szpiczaka mnogiego i wpływa na zniszczenie tych komórek przez układ odpornościowy.
Daratumumab stosowanay jest w monoterapii nawrotowego i opornego na leczenie szpiczaka mnogiego u pacjentów dorosłych, u których leczenie inhibitorem proteasomu i lekiem immunomodulującym nie przyniosło pożądanego efektu.
Ponadto substancja stosowana jest w skojarzeniu z innymi lekami w terapii:
- nowo rozpoznanego szpiczaka mnogiego, u pacjentów dorosłych niekwalifikujących się do autologicznego przeszczepu komórek macierzystych (terapia łączona z deksametazonem i lenalidomidem lub z melfalanem, bortezomibem i prednizonem);
- nowo rozpoznanego szpiczaka mnogiego, u pacjentów dorosłych kwalifikujących się do autologicznego przeszczepu komórek macierzystych (terapia łączona z talidomidem, bortezomibem i deksametazonem);
- szpiczaka mnogiego, u pacjentów z odbytą przynajmniej jedną terapią (w skojarzeniu z deksametazonem, lenalidomidem lub deksametazonem i bortezomibem).
Dawkowanie daratumumabu
Daratumumab stosowany jest w różnych schematach dawkowania w zależności od tego czy substancja podawana jest w skojarzeniu z innymi lakami czy w monotarapii. Lek podaje się we wlewie dożylnym nie częściej niż raz w tygodniu, w dawce 16 mg na kilogram masy ciała lub podskórnie w okolicy brzucha w dawce 1800mg.
Przed podaniem daratumumabu zaleca się podać leki zmniejszające ryzyko pojawienia się reakcji związanych z infuzją, takie jak: metyloprednizolon lub deksametazon oraz leki przeciwgorączkowe i przeciwhistaminowe.
W dzień lub dwa dni po podaniu daratumumabu należy podać doustny kortykosteroid, który zmniejsza ryzyko pojawienia się późnych reakcji związanych z zastosowaniem leku.
Przeciwskazania do stosowania daratumumabu
Daratumumab przeciwwskazany jest w przypadku występowania nadwrażliwości na substancję.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania daratumumabu
U pacjentów chorujących na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, po podaniu daratumumabu konieczne może być zastosowanie wziewnych kortykosteroidów oraz leków rozszerzających oskrzela.
W celu zapobiegania reaktywacji wirusa półpaśca po podaniu daratumumabu należy rozważyć zastosowanie leków przeciwwirusowych.
W przypadku wystąpienia reakcji związanych z infuzją (zatkany nos, podrażnienie gardła, kaszel, dreszcze, nudności, wymioty, skurcz oskrzeli, duszność, niedotlenienie, obrzęk krtani i płuc, nadciśnienie lub niedociśnienie tętnicze, świszczący oddech, gorączka, alergiczny nieżyt nosa, świąd, dyskomfort w klatce piersiowej) należy przerwać infuzję, zastosować odpowiednie leczenie i zmniejszyć szybkość podawania daratumumabu przy wznowieniu infuzji. W przypadku wystąpienia reakcji zagrażającej życiu lub reakcji anafilaktycznej należy trwale przerwać leczenie daratumumabem.
Daratumumab może nasilać trombocytopenię i neutropenię. W celu zwiększenia ilości czerwonych krwinek można opóźnić podanie substancji i zastosować podanie czynników wzrostu lub przetoczenie krwi.
Przed rozpoczęciem leczenia daratumumabem należy wykonać badanie na obecność wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV), ponieważ substancja powoduje reaktywację wirusa, co w niektórych przypadkach prowadzi do śmierci. U pacjentów zarażonych wirusem zapalenia wątroby typu B należy monitorować objawy reaktywacji wirusa, w trakcie trwania terapii daratumumabem i przez minimum sześć miesięcy od zakończenia leczenia. U osób u których nastąpiła reaktywacja HBV na wskutek podania leku, należy przerwać podawanie daratumumabu, zastosować odpowiednie leczenie i wznowić leczenie substancją gdy reaktywacja wirusa jest kontrolowana.
Wpływ daratumumabu na prowadzenie pojazdów
Należy zachować ostrożność prowadząc pojazd po przyjęciu daratumumabu, ponieważ substancja może powodować zmęczenie.
Inne rodzaje interakcji
Daratumumab ulega wiązaniu z CD38, obecnym w niewielkich ilościach na krwinkach czerwonych, przez co może wpływać na wynik pośredniego testu Coombs’a. Dodatni wynik testu może utrzymywać się do sześciu miesięcy od ostatniego podania substancji.
Wpływ daratumumabu na ciążę
Przeciwciała monoklonalne IgG1 przenikają do łożyska od drugiego trymestru ciąży. Nie należy stosować substancji w ciąży, ze względu na brak badań dotyczących bezpieczeństwa takiej terapii, chyba że korzyści wynikające z podania leku przeważają nad potencjalnym ryzykiem dla płodu. Zaleca się by kobiety będące w wieku rozrodczym stosowały skuteczne metody antykoncepcji podczas leczenia daratumumabem oraz przez okres trzech miesięcy od zakończenia leczenia.
Wpływ daratumumabu na laktację
Nie ma badań dotyczących przenikania daratumumabu do mleka kobiecego oraz wpływu substancji na noworodki i niemowlęta karmione piersią.
Inne możliwe skutki uboczne
Podanie dożylne i podskórne daratumumabu może powodować zakażenia i zarażenia pasożytnicze (zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, zakażenie górnych dróg oddechowych, zakażenie dróg moczowych, grypa, posocznica, reaktywacja wirusa zapalenia wątroby typu B), zaburzenia krwi i układu chłonnego (neutropenia, trombocytopenia, niedokrwistość, limfopenia, leukopenia), zaburzenia układu immunologicznego (reakcja anafilaktyczna), zaburzenia metabolizmu i odżywiania (zmniejszony apetyt, hiperglikemia, hipokalcemia, odwodnienie), zaburzenia układu nerwowego (obwodowa czuciowa neuropatia, parestezje, ból głowy), zaburzenia serca (migotanie przedsionków), zaburzenia naczyniowe (nadciśnienie tętnicze), zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia (kaszel, duszność, obrzęk płuca), zaburzenia żołądka i jelit (biegunka, zaparcia, nudności, wymioty, zapalenie trzustki), zaburzenia mięśniowo–szkieletowe i tkanki łącznej (ból pleców, skurcze mięśni), zaburzenia ogólne (zmęczenie, obrzęki obwodowe, gorączka, astenia, dreszcze) oraz reakcje związane z infuzją.
Mechanizm działania daratumumabu
Daratumumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym łączącym się z białkiem CD38 obecnym w dużych ilościach na powierzchni komórek szpiczaka mnogiego oraz innych rodzajach komórek. Substancja silnie hamuje wzrost komórek nowotworowych z ekspresją białka CD38. Wykorzystuje różne funkcje efektorowe, prowadząc do lizy komórek nowotworowych z udziałem układu immunologicznego. Lek indukuje śmierć komórek nowotworowych za pośrednictwem układu dopełniacza, fagocytozy komórek oraz cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał. Leczenie daratumumabem zmniejsza ilość komórek supresorowych pochodzenia szpikowego, komórek regulatorowych T i B, a zwiększa bezwzględną liczbę i odsetek limfocytów T CD4+ i CD8+ w szpiku kostnym i krwi obwodowej oraz klonalność komórek T. Ponadto substancja moduluje aktywność enzymatyczną CD38, wpływając na hamowanie aktywności cyklazy i stymulację aktywność hydrolazy.
Wchłanianie daratumumabu
Stężenie maksymalne daratumumabu w surowicy krwi zależne jest od przyjętej dawki, a szybkość osiągnięcia stężenia maksymalnego zależy od czasu trwania terapii.
Wydalanie daratumumabu
Okres półtrwania daratumumabu zwiększa się wraz ze wzrostem dawki i czasem trwania leczenia.