rADAMTS13, Radamts13 - Zastosowanie, działanie, opis

Apadamtaza alfa znalazła zastosowanie w enzymatycznej terapii zastępczej u osób z wrodzoną zakrzepową plamicą małopłytkową. Lek można stosować bez ograniczeń wiekowych. 

Terapia enzymatyczna z wykorzystaniem apadamtazy alfa powinna być prowadzona przez lekarza hematologa. 

Dawka substancji czynnej jest zależna od masy ciała pacjenta, występujących działań niepożądanych oraz nasilenia choroby. 

Leczenie z wykorzystaniem rADAMTS13 uwzględnia profilaktyczne podanie leku oraz podanie ratunkowe w przypadku ostrego epizodu plamicy. 
W przypadku profilaktycznego podania zalecane jest stosowanie 40 jednostek substancji czynnej na kg masy ciała pacjenta. Częstotliwość podania należy dobrać indywidualnie do pacjenta w zależności od odpowiedzi na terapie. 
Podczas ostrego epizodu małopłytkowości dawka apadamtazy wynosi od 15 do 40 jednostek na kg masy ciała pacjenta – zależnie od stopnia nasilenia objawów oraz czasu podania leku. W pierwszym dniu nasilenia choroby dawka substancji czynnej jest największa, następnie jest stopniowo zmniejszana. 

Lek należy podawać drogą dożylną. Po odpowiednim przeszkoleniu przez personel medyczny, pacjent stosujący rADAMTS13 może podawać go samodzielnie w domu. Należy zaznaczyć, że parametry takie jak ilość substancji czynnej oraz szybkość podania nie powinny ulegać zmianie bez konsultacji z lekarzem. 

Apadamtaza alfa jest przeciwwskazana w przypadku wystąpienia nadwrażliwości zagrażającej życiu w odpowiedzi na podanie leku. 

Podczas leczenia może wystąpić nadwrażliwość o charakterze alergicznym, w tym reakcje anafilaktyczne. Pacjentów należy poinformować o możliwych wczesnych objawach, takich jak przyspieszone bicie serca, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech i (lub) nagła duszność, obniżenie ciśnienia tętniczego, uogólniona pokrzywka, świąd, nieżyt nosa i spojówek, obrzęk naczynioruchowy, senność, nudności, wymioty, parestezje czy niepokój. Objawy te mogą w niektórych przypadkach prowadzić do wstrząsu anafilaktycznego. W razie wystąpienia ciężkich reakcji alergicznych należy natychmiast przerwać podawanie leku i wdrożyć odpowiednie leczenie podtrzymujące.

Podobnie jak w przypadku innych białek terapeutycznych, stosowanie apadamtazy wiąże się z potencjalnym ryzykiem wystąpienia immunogenności. U pacjentów mogą rozwinąć się przeciwciała skierowane przeciwko rADAMTS13, co może prowadzić do osłabienia odpowiedzi klinicznej na leczenie. W sytuacji podejrzenia obecności przeciwciał oraz braku skuteczności terapii należy rozważyć zastosowanie alternatywnych terapii.

Substancja czynna może spowodować wystąpienie zawrotów głowy oraz senności co w pewnym stopniu upośledza zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługi maszyn. 

Brak badań na zwierzętach lub ludziach potwierdzający bezpieczeństwo substancji czynnej podczas ciąży. Wstępne testy na zwierzętach nie wykazały toksycznego wpływu leku na proces reprodukcji. Stosowanie apadamtazy alfa u kobiety ciężarnej jest możliwe po starannym rozważeniu stosunku korzyści z leczenia odniesionego przez ciężarną do ryzyka powstającego dla płodu z powodu zastosowanej terapii. 

Brak informacji potwierdzających bezpieczeństwo apadamtazy podczas karmienia piersią. Przenikanie substancji czynnej do pokarmu kobiety karmiącej jest mało prawdopodobne z powodu wysokiej wartości masy cząsteczkowej leku, jednak nie można go całkowicie wykluczyć. Stosowanie leku podczas trwającej laktacji jest możliwe po starannym rozważeniu stosunku korzyści z leczenia odniesionego przez matkę do ryzyka powstającego dla karmionego dziecka z powodu zastosowanej terapii. 

Badania na zwierzętach nie wskazują na występowanie wpływu substancji czynnej na procesy reprodukcyjne u badanych osobników.

Podczas terapii apadamtazą istnieje ryzyko wystąpienia zaburzeń różnej częstotliwości występowania. Do pojawiających się działań niepożądanych zaliczamy:

• bardzo częste zawroty i bóle głowy, infekcje górnych dróg oddechowych, migreny, biegunki i nudności;
• częste zaparcia, wzdęcia, uczucie gorąca, uczucie senności, epizody małopłytkowości, astenię oraz nieprawidłową aktywność ADAMTS13 podczas badań diagnostycznych. 

W przypadku przyjęcia zbyt dużej ilości substancji czynnej istnieje podwyższone ryzyko pojawienia się krwawień u pacjenta. 

Apadamtaza alfa (ADAMTS13) jest enzymem należącym do grupy metaloproteinaz cynkowych osocza. Enzym ten odpowiada za rozkład dużych kompleksów czynnika von Willebranda biorącego udział w procesie krzepnięcia. Rozbicie znacznych skupisk mulitmerów czynnika von Willebranda zmniejsza aktywność tego związku do łączenia się z płytkami krwi i tworzenia mikrozakrzepów. 
Zadaniem rekombinowanej formy ADAMTS13 jest zastąpienie endogennej, brakującej wersji enzymu oraz zmniejszenie zużycia płytek krwi przez organizm pacjenta, co ostatecznie chroni go przed wystąpieniem małopłytkowości. 

Lek jest podawany dożylnie, jednak maksymalne zwiększenie aktywności enzymatycznej ADAMTS13 występowało godzinę po podaniu substancji czynnej. 

Lek posiada strukturę białkową, w związku z czym jest on rozkładany na mniejsze peptydy oraz aminokwasy, które następne ulegają ponownemu wykorzystaniu przez organizm. 

Przybliżony okres półtrwania substancji czynnej wynosi około 48 godzin.