Sorafenib, Sorafenibum - Zastosowanie, działanie, opis

Sorafenib wskazany jest do leczenia zaawansowanego raka nerkowokomórkowego (w przypadku braku efektów dotychczasowej terapii) oraz wątrobokomórkowego i zróżnicowanego raka tarczycy (opornego na leczenie radioaktywnym jodem). 

Dawkowanie tego leku powinien ustalić lekarz mający doświadczenie w prowadzeniu terapii przeciwnowotworowych. Jest uzależnione od wskazań, odpowiedzi na leczenie, tolerancji leku i nasilenia działań niepożądanych.

Najczęściej zalecana dawka sorafenibu wynosi 800 mg na dobę. 

Przeciwwskazaniem do stosowania jest stwierdzona nadwrażliwość na sorafenib. Nie wdraża się leczenia lub należy je zaprzestać w przypadku ciężkiej erytrodyzestazji dłoniowo-podeszwowej, świeżo przebytego zawału serca, rozległego zabiegu chirurgicznego oraz perforacji przewodu pokarmowego.

W czasie pierwszych sześciu tygodni leczenia sorafenibem mogą utrzymywać się objawy toksyczności dermatologicznej (wysypka, zespół dłoniowo-podeszwowy). Objawy te można złagodzić miejscowym leczeniem lub można przerwać przyjmowanie sorafenibu bądź zmodyfikować dawkę. W skrajnych przypadkach zaleca się całkowite zrezygnowanie z terapii sorafenibem. 

Sorafenib może powodować wzrost ciśnienia tętniczego. Należy regularnie kontrolować jego wartość u pacjenta i w razie potrzeby wdrożyć odpowiednie leczenie. Ponadto u osób z nadciśnieniem tętniczym lub tętniakiem w wywiadzie, przed włączeniem sorafenibu do terapii należy dokładnie przeanalizować ryzyko, gdyż działanie tego leku może doprowadzić do rozwarstwienia tętnicy lub powstania tętniaka. 

Sorafenib może powodować hipoglikemię. Należy regularnie kontrolować poziom glukozy we krwi u pacjenta, a w przypadku pojawienia się niepożądanych objawów przerwać stosowanie leku. 

Terapia sorafenibem zwiększa ryzyko wystąpienia krwawień. 

Seniorów należy szczególnie monitorować pod kątem niewydolności nerek.

Sorafenibu nie należy przyjmować w połączeniu z posiłkami bogatotłuszczowymi. Istnieje ryzyko osłabienia działania substancji czynnej.

Brak danych na temat interakcji sorafenibu z alkoholem. 

Przypuszcza się, że sorafenib nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. 

Ziele dziurawca może nasilać metabolizm sorafenibu i co za tym idzie - zmniejszać skuteczność terapii.

W czasie przyjmowania sorafenibu zachodzenie w ciążę jest przeciwwskazane, zaleca się stosowanie antykoncepcji. Badania na zwierzętach sugerują ryzyko wystąpienia poważnych uszkodzeń płodu spowodowanych tym lekiem. 

Nie należy karmić piersią w czasie leczenia. Sorafenib może przenikać do mleka matki i wpływać niekorzystnie na rozwój dziecka. 

Brak badań dotyczących wpływu sorafenibu na płodność u ludzi, jednak badania na zwierzętach pozwalają wywnioskować, że wpływ ten jest negatywny. 

Po przyjęciu wyższej dawki niż maksymalna dawka dobowa (800 mg) najczęściej obserwowano u pacjentów zmiany skórne i biegunkę. 

Sorafenib zmniejsza proliferację komórek guzów nowotworowych poprzez inhibicję wielu kinaz serynowo-treoninowych oraz tyrozynowych. Uważa się, że niektóre z tych kinaz biorą udział w angiogenezie, a w związku z tym sorafenib zmniejsza dopływ krwi do guza. 

Po podaniu doustnym sorafenibu w postaci tabletki biodostępność względna wynosi 38 - 49 % w odniesieniu do roztworu. Stężenie maksymalne osiągane jest po 3 godzinach od podania. Przyjęcie leku z z tłustym posiłkiem zmniejsza stopień jego wchłaniania. 

Sorafenib wiąże się z białkami osocza w 99,5%. 

Wątroba jest głównym miejscem, gdzie zachodzi metabolizm sorafenibu. W procesy te zaangażowany jest cytochrom CYP3A4 (przemiany oksydacyjne) oraz UGT1A9 (glukuronidacja). 

Ok. 77% przyjętej dawki wydalane jest wraz z kałem, a ok. 19% z moczem.