Hydroxyzinum VP, (2 mg/ml), syrop, 120 ml

Opis

Hydroxyzinum VP to lek w postaci syropu, zawierający substancję czynną chlorowodorku hydroksyzyny. Jest lekiem o działaniu przeciwlękowym, uspokajającym i przeciwświądowym.

Skład

Substancją czynną leku jest hydroksyzyna (Hydroxyzini hydrochloridum).

1 ml syropu zawiera 2 mg hydroksyzyny chlorowodorku (Hydroxyzini hydrochloridum).

Substancje pomocnicze: sodu benzoesan (E 211), maltitol ciekły, glikol propylenowy, aromat Tutti-Frutti, woda oczyszczona, kwas solny stężony.

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla pacjenta.

Lek Hydroxyzinum VP stosuje się doustnie.

Działanie

Lek Hydroxyzinum VP działa uspokajająco i przeciwlękowo. Ma również działanie przeciwhistaminowe, rozkurczające oskrzela i przeciwwymiotne.

Wskazania

Lek Hydroxyzinum VP jest wskazany w: objawowym leczeniu lęku u dorosłych; objawowym leczeniu świądu; przygotowaniu pacjentów do zabiegów chirurgicznych.

Przeciwwskazania

Nie należy stosować leku u pacjentów: z nadwrażliwością na którykolwiek składnik produktu; porfirią; ze znanym nabytym lub wrodzonym wydłużeniem odstępu QT;  ze znanymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, w tym ze stwierdzoną chorobą układu krążenia, znaczącymi zaburzeniami elektrolitowymi (hipokaliemia, hipomagnezemia), nagłą śmiercią sercową w rodzinie, znaczącą bradykardią, stosujący jednocześnie leki, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT i (lub) wywołują zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointe; w ciąży i karmiących piersią.

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane występujące bardzo często (u więcej niż 1 na 10 osób): senność.

Działania niepożądane występujące często (u 1 do 10 na 100 osób): suchość w jamie ustnej; zmęczenie, ból głowy, silne uspokojenie.

Więcej informacji w ulotce dołączonej do leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Hydroxyzinum VP należy omówić z lekarzem jeśli pacjent: ma zwiększoną skłonność do drgawek; ma jaskrę; ma stwierdzony utrudniony odpływ moczu z pęcherza moczowego; ma osłabioną perystaltykę przewodu pokarmowego; ma stwierdzoną nużliwość mięśni; ma stwierdzone otępienie (obniżenie sprawności umysłowej).

Należy natychmiast zgłosić się do lekarza i przerwać leczenie hydroksyzyną, jeśli u pacjenta pojawią się objawy ze strony serca, takie jak szybkie bicie serca (palpitacje), trudności z oddychaniem, utrata przytomności.

Podczas stosowania leku Hydroxyzinum VP należy unikać picia alkoholu.

Syrop zawiera sacharozę.

Lek należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, w temperaturze poniżej 25°C.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty.

Szczególnie ważna jest informacja jeśli pacjent stosuje: leki przeciwbólowe, leki nasenne i uspokajające, leki przeciwdepresyjne z grupy imipraminy, leki przeciwskurczowe, leki przeciw chorobie Parkinsona, dyzopiramid (lek przeciwarytmiczny), leki stosowane w zaburzeniach psychicznych z grupy fenotiazyny, w niedociśnieniu, chorobie wrzodowej (cymetydyna zmienia metabolizm leku), flekainid (lek przeciwarytmiczny), tiorydazyny (lek stosowany m.in. w schizofrenii); leki metabolizowane przez jeden z enzymów wątrobowych (nazywany CYP2D6) – m.in. beta-blokery stosowane np. w nadciśnieniu tętniczym, leki nazywane selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny, które stosowane są np. w leczeniu depresji, lęku, nerwicy natręctw; leki hamujące działanie pewnych enzymów (dehydrogenazy alkoholowej oraz CYP3A4/5) – m.in. disulfiram, który stosowany jest w leczeniu choroby alkoholowej oraz flukonazol i ketokonazol, które stosuje się w leczeniu zakażeń grzybiczych.

Nie należy przyjmować leku Hydroxyzinum VP, jeśli pacjent przyjmuje leki stosowane w leczeniu: zakażeń bakteryjnych (np. antybiotyki, takie jak erytromycyna, moksyfloksacyna, lewofloksacyna); zakażeń grzybiczych (np. pentamidyna); chorób serca lub wysokiego ciśnienia krwi (np. amiodaron, chinidyna, dyzopiramid, sotalol); psychoz (np. haloperydol); depresji (np. cytalopram, escytalopram); chorób układu pokarmowego (np. prukalopryd); alergii; malarii (np. meflochina); raka (np. toremifen, wandetanib); uzależnień od leków lub silnego bólu (metadon).

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie należy stosować leku w okresie ciąży i karmienia piersią.

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży

Nie należy stosować leku u dzieci w wieku poniżej 1 roku życia.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn

Lek może powodować senność oraz wpływać na koncentrację i szybkość reakcji, dlatego nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.