Vellofent, 400 mcg, tabletki podjęzykowe, 30 szt.

Opis

Lek Vellofent zawiera substancję czynną fentanyl, który należy do grupy silnie działających leków przeciwbólowych, zwanych opioidami. Vellofent jest wskazany w leczeniu bólu przebijającego (BTP) u dorosłych pacjentów z chorobą nowotworową. Lek ma postać tabletek podjęzykowych.

Skład

Substancją czynną leku jest fentanyl.

Każda tabletka zawiera 630 mikrogramów fentanylu cytrynianu, co odpowiada 400 mikrogramom fentanylu.

Substancje pomocnicze: wapnia wodorofosforan bezwodny; celuloza mikrokrystaliczna; disodu fosforan bezwodny; hypromeloza; makrogol 6000; magnezu stearynian. Opadry White 59L280000: hypromeloza; maltodekstryna; tytanu dwutlenek (E 171); triacetyna; makrogol 8000. Tusz Opacode Monogramming Ink S-1-17860 Black: szelak; żelaza tlenek czarny (E 172).

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie tak, jak to opisano w ulotce dla pacjenta lub według zaleceń lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla pacjenta.

Vellofent należy stosować podjęzykowo. Oznacza to, że tabletka powinna zostać umieszczona pod językiem, gdzie szybko się rozpuści, umożliwiając wchłonięcie fentanylu przez błonę śluzową jamy ustnej. Nie należy ssać, żuć ani nie połykać tabletki. Po 30 minutach – jeśli pozostaną nierozpuszczone kawałki tabletki - można je połknąć. Nie należy pić ani jeść aż do całkowitego rozpuszczenia się tabletki pod językiem.

Działanie

Fentanyl należy do grupy silnie działających leków przeciwbólowych, zwanych opioidami.

Wskazania

Lek Vellofent stosuje się w leczeniu bólu przebijającego (BTP) u dorosłych pacjentów z chorobą nowotworową, stosujących już inne leki przeciwbólowe z powodu przewlekłego (utrzymującego się przez całą dobę) bólu nowotworowego.

Przeciwwskazania

Nie należy stosować leku w przypadku: nadwrażliwości na którykolwiek składnik preparatu; pacjentów, którzy nie otrzymują leczenia podtrzymującego opioidami, ze względu na podwyższone ryzyko depresji oddechowej; jednoczesnego leczenia inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) oraz w okresie 2 tygodni po jego zakończeniu; ostrej depresji oddechowej lub ostrej choroby obturacyjnej płuc; leczenia ostrego bólu innego niż ból przebijający; pacjentów leczonych produktami leczniczymi zawierającymi hydroksymaślan sodu.

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Najpoważniejszymi działaniami niepożądanymi są: spłycenie i spowolnienie oddechu (niezbyt często, może wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 osób); niskie lub krańcowo niskie ciśnienie krwi oraz wstrząs. Jeśli wystąpi bardzo duża senność i (lub) wymienione powyżej działania niepożądane, należy odstawić Vellofent, a pacjent lub jego opiekun powinien niezwłocznie skontaktować się z lekarzem i wezwać pomoc medyczną.

Działania niepożądane występujące bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób): nudności, zaparcie, senność, uspokojenie, zawroty głowy.

Więcej informacji w ulotce dołączonej do leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować ostrożność oraz poinformować lekarza, jeśli u pacjent: dotychczas stosował lek przeciwbólowy przyjmowany z powodu przewlekłego (przez 24 godziny na dobę) bólu nowotworowego nie działa jeszcze w sposób zadowalający; ma astmę, świszczący oddech lub zadyszkę; ma uraz głowy; ma problemy dotyczące serca, zwłaszcza spowolnienie czynności serca, nieregularne bicie serca, mała objętość krwi lub niskie ciśnienie krwi; ma problemy dotyczące wątroby lub nerek, gdyż te narządy biorą udział w eliminacji (przekształceniu i wydalaniu) przyjętego leku; przyjmuje leki przeciwdepresyjne lub przeciwpsychotyczne.

Lekarz może dokładniej obserwować pacjenta, jeśli: pacjent lub członek rodziny pacjenta kiedykolwiek nadużywał alkoholu, leków na receptę lub narkotyków lub był od nich uzależniony („uzależnienie”); pacjent jest palaczem; u pacjenta kiedykolwiek występowały zaburzenia nastroju (depresja, zaburzenia lękowe lub osobowości) lub pacjent był leczony przez psychiatrę z powodu innych chorób psychicznych.

Należy poinformować lekarza, jeśli w trakcie leczenia pacjent: odczuwa ból lub zwiększoną wrażliwość na ból (hiperalgezja), które nie reagują na większą dawkę leku przepisaną przez lekarza; ma nudności, wymioty, jadłowstręt, zmęczenie, osłabienie, zawroty głowy i niskie ciśnienie krwi; objawy te mogą być oznaką potencjalnie zagrażającego życiu, stanu zwanego niewydolnością kory nadnerczy, w stanie tym nadnercza nie wytwarzają wystarczającej ilości hormonów; ma niewydolność kory nadnerczy lub brak hormonów płciowych (niedobór androgenów) podczas stosowania opioidów.

Vellofent zawiera substancję czynną w ilości, która może powodować śmierć dziecka, i dlatego wszystkie tabletki należy zawsze przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci oraz osób, dla których nie zostały przepisane.

Stosowanie innych leków

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty.

W szczególności należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent przyjmuje lub planuje przyjmować: inhibitory monoaminooksydazy (MAO); leki nasenne, przeciwlękowe, przeciwhistaminowe, przeciwpsychotyczne, niektóre leki rozluźniające mięśnie lub jakiekolwiek inne leki powodujące senność (wywierajace działanie uspokajające), oraz niektóre leki przeciwbólowe stosowane w bólach neuropatycznych (gabapentyna i pregabalina); leki ułatwiające kontrolowanie zakażenia HIV (takie jak rytonawir, indynawir, nelfinawir, sakinawir); leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych (takie jak ketokonazol, itrakonazol lub flukonazol); leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych (takie jak klarytromycyna, erytromycyna, telitromycyna), w tym leki przeciwgruźlicze (takie jak ryfabutyna, ryfampina); leki stosowane w silnych wymiotach (takie jak aprepitant, dronabinol); leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub chorób serca (takie jak diltiazem lub werapamil); leki przeciwdepresyjne (takie jak fluoksetyna lub ziele dziurawca); leki na zgagę i niestrawność (takie jak cymetydyna); leki nasenne lub uspokajające (takie jak fenobarbital); leki stosowane w kontroli drgawek i napadów padaczkowych (takie jak karbamazepina, fenytoina, okskarbazepina); leki przeciwwirusowe (takie jak efawirenz, newirapina); leki przeciwzapalne lub immunosupresyjne (takie jak glikokortykosteroidy); leki stosowane w leczeniu cukrzycy (takie jak pioglitazon); leki psychostymulujące (takie jak modafinil); niektóre rodzaje silnych leków przeciwbólowych nazywane częściowymi agonistami/antagonistami, np. buprenorfina, nalbufina, oraz pentazocyna (leki stosowane w leczeniu bólu); leki przeciwdepresyjne lub przeciwpsychotyczne; leki uspokajające, takie jak benzodiazepiny lub leki pokrewne.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie należy stosować leku w okresie karmienia piersią. Nie należy stosować leku Vellofent w ciąży bez uzgodnienia z lekarzem.

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży

Nie należy stosować leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn

Lek może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, jeśli pacjent nie ma pewności, czy może bezpiecznie prowadzić pojazdy podczas stosowania tego leku.