Tiki nerwowe – przyczyny, rozpoznanie, leczenie
Michał Posmykiewicz

Tiki nerwowe – przyczyny, rozpoznanie, leczenie

Tiki nerwowe to utrudniająca normalne funkcjonowanie przypadłość, która potrafi naprawdę uprzykrzyć życie dotkniętej nią osoby. Pozornie drobne i nieistotne odruchy, w wymiarze społecznym zadają ból obarczonej nimi osobie, ściągając nieprzychylną uwagę otoczenia, niezrozumienie i przyczepiając jej łatkę dziwaka.

Tikiem nazywamy krótki, stereotypowy, mimowolny ruch określonej części ciała, np. mruganie powieką, wystawianie języka, marszczenie czoła. Nie ma możliwości powstrzymania czy też zahamowania tików, a w dodatku mają one charakter nawracający.

W jaki sposób powstają tiki? Przykłady tików nerwowych

Tiki powstają na skutek mimowolnego, szybkiego kurczenia się mięśni. Zazwyczaj obejmują one mięśnie twarzy (mruganie oczami, marszczenie czoła, wystawianie języka, poruszanie skrzydełkami nosa, wykrzywianie ust). Dość często tiki obejmują również mięśnie ramion i kończyn górnych, często widoczne jest wtedy wzruszanie ramionami, potrząsanie rekami, podnoszenie ich do góry.

Zdarza się, że ruchom mięśniowym towarzyszą rożne dźwięki. Zazwyczaj jest to pochrząkiwanie, pokasływanie, pociąganie nosem, czy nawet mimowolne wypowiadanie całych słów.

U kogo najczęściej występują tiki nerwowe? Kto jest najbardziej narażony?

Tiki zazwyczaj obecne są u małych dzieci, zdarza się jednak, że pojawiają się one również u nastolatków w okresie dojrzewania. Zwykle właśnie po okresie dojrzewania ustępują samoistnie. Może się jednak zdarzyć, że tiki ulegną utrwaleniu i będą stanowiły poważny problem w dorosłym życiu, uniemożliwiając wtedy zazwyczaj normalne funkcjonowanie (kontakty społeczne, praca). Tiki zwykle częściej występują u mężczyzn, jednak oczywiście mogą być one obecne również u kobiet. 

Powiązane produkty

Jakie są rodzaje tików nerwowych?

Przede wszystkim tiki możemy podzielić na proste i złożone. Tiki proste obejmują zwykle jedną konkretną grupę małych mięśni, natomiast tiki złożone obejmują większą ilość mięśni, np. kilku grup mięśni dotyczących całego ciała.

Ponadto, tiki można podzielić na tiki przemijające (czyli takie, które z czasem ustąpią samoistnie), tiki przewlekłe (czyli takie, które nie ustępują i wymagają leczenia; jeśli tiki nie ustępują przez ponad rok, to istnieje niestety prawdopodobieństwo, że będą one obecne do końca życia ) oraz tiki nieokreślone. Najcięższą postacią tików jest zespół de la Tourette'a. 

Czym jest zespół Tourette'a?

Jest to wrodzone zaburzenie neurologiczne, które charakteryzuje się przede wszystkim występowaniem licznych tików ruchowych i werbalnych. Zespół ten często występuje rodzinnie, zdarza się stosunkowo często u bliźniąt.

Częściej chorują na niego kobiety niż mężczyźni, choroba trwa niestety do końca życia, mogą pojawiać się w jej przebiegu krótkie okresy remisji.

Pierwsze objawy pojawiają się zazwyczaj w dzieciństwie, zwykle pomiędzy 2 a 15 rokiem życia. U dziecka można zaobserwować nadpobudliwość, zaburzenia koncentracji i uwagi oraz utrudnioną kontrolę nad odruchami. Początkowo pojawiają się proste tiki motoryczne. Zespół może mieć formę łagodną, wtedy dominują tiki proste, ograniczające się do mrugania oczami, pochrząkiwanie, wzruszenia ramionami i poruszania głową.

Jednak zespół może też przybierać postać ciężką, gdzie obecne są tiki złożone, zwykle uniemożliwiające normalne, codzienne funkcjonowanie (podskakiwanie, kręcenie się w kółko, dotykanie siebie i innych). W zespole tym chorzy cierpią też na tiki werbalne. Zwykle w przebiegu tej choroby pojawia się patologiczna, niedająca się powstrzymać potrzeba wypowiadania wulgaryzmów niezależnie od sytuacji.

Zespół Tourette'a jest praktycznie nieuleczalny, jego remisję można uzyskać stosując terapię behawioralną oraz leczenie farmakologiczne za pomocą neuroleptyków. 

Dowiedz się więcej o zespole Tourette'a na DOZ.pl

Co jest odpowiedzialne za powstanie i rozwój tików nerwowych?

Za powstawanie i rozwój tików nerwowych odpowiedzialna jest niewłaściwa praca mózgu. Może być ona spowodowana między innymi nieprawidłowym przewodnictwem nerwowym. Ponadto, zaburzona praca mózgu może mieć też związek z nieprawidłowymi poziomami przekaźników w mózgu, chodzi tu głównie o poziom serotoniny i noradrenaliny, który jest obniżony w stosunku do normy. Do zaburzonej pracy mózgu przyczynia się także podwyższony poziom dopaminy i co zatem idzie  wzmożoną aktywność układu dopaminergicznego. Ponadto, różnego rodzaju urazy także wywołują upośledzoną pracę i funkcjonowanie mózgu. 

Czy istnieją czynniki, które wyzwalają i nasilają tiki nerwowe?

Przede wszystkim bardzo duży wpływ na nasilenie się tików nerwowych ma niewłaściwa dieta  bogata w czekoladę, nabiał oraz słodkie, gazowane napoje. Niekorzystny wpływ wywiera również alkohol, kofeina oraz nikotyna. Należy też pamiętać, że do nasilenia się tików przyczyniają się również emocje, zarówno te negatywne (głównie chodzi tu o stres, lęk czy zmęczenie), jak również te pozytywne (radość, stany euforyczne). Do wyzwolenia i nasilenia się tików przyczyniają się też infekcje wirusowe i bakteryjne, niektóre środki chemiczne, ale również zbyt długa praca przy komputerze oraz gry komputerowe  dotyczy to głównie dzieci i nastolatków. 

Czynniki zmniejszające nasilenie tików nerwowych

Tiki zdecydowanie zmniejszają swą aktywność w czasie snu. Ponadto, mniejsze nasilenie się tików obserwujemy w sytuacji, kiedy pacjent wykonuje jakieś mocno zajmujące zajęcie, np, rysowanie czy czytanie. 

Rozpoznanie tików nerwowych

Aby móc postawić rozpoznanie tików nerwowych, lekarz musi zebrać od pacjenta dokładny wywiad dotyczący rodzaju ruchów mimowolnych oraz sytuacji, kiedy one występują. Lekarz musi zapytać o to, kiedy ruchy mimowolne się zaczęły, jak bardzo są częste, czy się nasilają, czy istnieją czynniki, które je wyzwalają. Następnie, pacjent musi udać się dodatkowo na konsultację do neurologa, być może konieczne będzie wykonanie badania EEG oraz tomografii komputerowej czy też rezonansu magnetycznego mózgu.

Jak wygląda leczenie tików nerwowych?

Po postawieniu diagnozy lekarz musi podjąć decyzje dotyczącą właściwego leczenia. Zdarza się, że wystarczy stosowanie tylko psychoterapii (między innymi terapia poznawczo-behawioralna), która będzie dawała bardzo dobre efekty. Czasami jednak może okazać się konieczne zastosowanie środków farmakologicznych. Zdarza się, że pacjentom zaleca się niekonwencjonalne metody leczenia, między innymi ziołolecznictwo czy medytacje. 

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Bąblowica – objawy i leczenie zarażenia tasiemcem bąblowcowym

    Bąblowica jest chorobą odzwierzęcą, w której dochodzi do zakażenia człowieka tasiemcem bąblowcowym. Jedną z najczęstszych dróg zakażenia jest spożycie niemytych owoców leśnych. Głównymi nosicielami tasiemców są psy, koty i lisy. Objawy choroby są nieswoiste, a ze względu na rzadkość występowania mogą być często mylnie zinterpretowane lub przeoczone. Leczenie różni się w zależności od stadia zaawansowania choroby i narządów zajętych przez larwy tasiemca.

  • Opuchnięte oczy – przyczyny i sposoby leczenia opuchlizny powiek

    Powieki, jako niezwykle delikatna i cienka część skóry wokół oczu, są szczególnie podatne na różnego rodzaju obrzęki. Przyczyny tego stanu mogą być bardzo zróżnicowane, a ich rozpoznanie często wymaga dokładnej obserwacji i analizy towarzyszących objawów.

  • Hirsutyzm – nadmierne owłosienie u kobiet. Jakie badania wykonać i jak przebiega leczenie?

    Choć hirsutyzm to problem, który dotyka wiele kobiet, to rzadko się o nim mówi. Dla wielu pań jest on wstydliwym tematem i często bywa źródłem kompleksów, a nawet obniżonej samooceny. Hirsutyzm objawia się nadmiernym owłosieniem w miejscach typowych dla mężczyzn – na twarzy (wąsik, broda, policzki), brzuchu czy plecach. Najczęściej jest spowodowany łagodnymi przyczynami, ale niekiedy może być również sygnałem poważniejszych zaburzeń hormonalnych.

  • Czym jest pokrzywka stresowa? Objawy i metody leczenia wysypki na tle nerwowym

    Pokrzywka stresowa to specyficzna odmiana reakcji skórnej, która pojawia się w odpowiedzi na czynniki psychiczne, w szczególności silny stres, lęk czy napięcie emocjonalne. W odróżnieniu od klasycznych postaci pokrzywki, które mają podłoże alergiczne lub fizykalne, pokrzywka na tle nerwowym może być związana z funkcjonowaniem układu nerwowego i reakcjami organizmu na bodźce psychiczne. W literaturze medycznej określana jest pokrzywką idiopatyczną z komponentą psychogenną lub pokrzywką psychogenną. Pokrzywka stresowa stanowi wyraźny przykład tego, jak silne emocje mogą wpływać na funkcjonowanie różnych układów organizmu i prowadzić do powstawania charakterystycznych objawów dermatologicznych.

  • Szczepionka przeciw kleszczowemu zapaleniu mózgu. Dla kogo jest przeznaczona i kiedy najlepiej się szczepić?

    Kleszczowe zapalenie mózgu (KZM) to poważna choroba wirusowa, której głównym wektorem są kleszcze. W ostatnich latach obserwuje się wzrost liczby zachorowań, co wynika zarówno ze zmian klimatycznych, jak i zwiększonej aktywności ludzi na terenach zielonych. W związku z tym coraz więcej osób poszukuje skutecznych metod ochrony przed tą groźną infekcją. Jedną z najskuteczniejszych form profilaktyki jest szczepienie, które pozwala zminimalizować ryzyko zachorowania, a tym samym uniknąć poważnych powikłań neurologicznych.

  • Rośnie zagrożenie chorobami wenerycznymi w Polsce. Wykryto ponad 30% więcej przypadków rzeżączki

    Jedna na dziesięć osób w Polsce może być nosicielem choroby przenoszonej drogą płciową, nie zdając sobie z tego sprawy. Tylko w pierwszej połowie tego roku odnotowano 30-procentowy wzrost przypadków rzeżączki w porównaniu z 2024 rokiem. Niepokojący jest również ubiegłoroczny wzrost zakażeń HIV o 20%. Rosnąca liczba zachorowań na rzeżączkę, HIV czy chlamydiozę wymaga jak najszybszej reakcji, ponieważ niewykryte i nieleczone infekcje prowadzą do powikłań zdrowotnych oraz zwiększają ryzyko transmisji patogenów, co utrudnia kontrolę epidemiologiczną.

  • Grzybica penisa – objawy, przyczyny i leczenie grzybicy prącia

    Grzybica penisa to powszechna – choć często niedostatecznie rozpoznawana – infekcja grzybicza, która dotyka męskie narządy płciowe i jest wywoływana głównie przez drożdżaki z rodzaju Candida. Schorzenie to objawia się charakterystycznymi zmianami skórnymi, zaczerwienieniem, świądem czy bólem, które mogą znacznie obniżyć komfort życia i prowadzić do powikłań, jeśli infekcja nie zostanie odpowiednio zdiagnozowana i leczona. W artykule szczegółowo omówimy mechanizmy powstawania grzybicy penisa, czynniki ryzyka, typowe symptomy, metody diagnostyczne oraz skuteczne sposoby terapii, a także podpowiemy, jak zapobiegać nawrotom tej uciążliwej choroby.

  • Alergia skórna: objawy, przyczyny i metody leczenia uczulenia na skórze

    Alergia skórna to jedno z najczęstszych schorzeń dermatologicznych dotykających znaczny odsetek populacji w każdym wieku. Charakteryzuje się szerokim spektrum objawów manifestujących się na powierzchni skóry w odpowiedzi immunologicznej organizmu na kontakt z różnorodnymi alergenami. Reakcja alergiczna skóry może przybierać rozmaite formy.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl