Strefa okazji
Nowości
Krótkie daty
WZW B – przyczyny, objawy, leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu B. Jak można zarazić się wirusem HBV?
Wirusowe zapalenie wątroby typu B, w skrócie nazywane WZW B, należy do groźnych chorób zakaźnych. Wywołuje ją wirus HBV. Schorzenie może prowadzić do marskości lub nowotworu wątroby. Czym dokładnie jest WZW B, w jaki sposób dochodzi do zakażenia i w jaki sposób można się przed nim uchronić? Podpowiadamy.
Wirusowe zapalenie wątroby typu B jest chorobą zakaźną, która może prowadzić do ciężkich powikłań takich jak marskość wątroby lub rozwój raka wątrobowokomórkowego. Do zakażenia wirusem HBV dochodzi drogą krwionośną. Do objawów ostrego zakażenia WZW B należą zażółcenie skóry i białkówek oczu, osłabienie, ciemne zabarwienie moczu, zaburzenia przewodu pokarmowego oraz brak apetytu.
WZW B – charakterystyka
Wirusowe zapalenie wątroby typu B (WZW B) jest jedną z najgroźniejszych chorób zakaźnych u człowieka. Choroba jest wywoływana jest przez wirus HBV (ang. Hepatitis B Virus), który prowadzi do rozwoju zakażenia ostrego lub przewlekłego. Do zakażenia wirusowym zapaleniem wątroby typu B dochodzi poprzez kontakt z krwią osoby zakażonej, kontakty seksualne i używanie skażonego sprzętu medycznego.
WZW B – przyczyny. Jak dochodzi do zarażenia wirusem HBV?
Przyczyną WZW B jest zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV). Do zakażenia WZW B dochodzi na skutek:
- kontaktu z zakażoną krwią,
- kontaktów seksualnych z osobą zakażoną,
- kontaktu z wydzielinami osoby zakażonej (ślina, śluz, sperma),
- używania skażonych, niejałowych igieł, narzędzi chirurgicznych przy przyborów kosmetycznych, fryzjerskich, narzędzi do wykonywania tatuażu,
- w trakcie porodu przez zakażoną matkę.
Po wniknięciu wirusa zapalenia wątroby typu B do krwi przedostaje się on do komórek wątroby, gdzie namnaża się, prowadząc do uszkodzenia wątroby i wystąpienia objawów.
Powiązane produkty
-
wyrób medyczny, akcesoria, antykoncepcja
12,79 złDo koszyka
WZW B – objawy
Wirusowe zapalenie wątroby typu B nazywane jest również żółtaczką zakaźną (od najbardziej charakterystycznego objawu – zażółcenia skóry i białkówek oczu). Objawy WZW B pojawiają się zazwyczaj po około 3–4 miesiącach od zakażenia wirusem HBV.
Zakażenie może przebiegać pod postacią ostrą lub przewlekłą. U niektórych osób zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B występuje w postaci bezobjawowej, a jedynym markerem uszkodzenia komórek wątroby jest podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych (ALAT, ASPAT, GGTP).
Do najczęstszych objawów ostrego zakażenia HBV zalicza się zażółcenie skóry i białkówek oczu, ciemne zabarwienie moczu, dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, osłabienie oraz brak apetytu.
Wśród powikłań WZW B wymienia się zapalenie stawów, guzkowe zapalenie tętnic, zapalenie nerek, małopłytkowość, marskość wątroby oraz nowotwór wątroby.
WZW B – leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu B
W ostrej fazie zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B zaleca się odpoczynek, ograniczenie aktywności fizycznej, zakaz spożywania alkoholu, unikanie leków metabolizowanych w wątrobie, stosowanie diety wątrobowej oraz dbanie o prawidłowe nawodnienie. U osób z nasilonym świądem skóry można zastosować leki przeciwświądowe.
W przypadku przewlekłego zapalenia wątroby typu B stosuje się leczenie farmakologiczne mające na celu ograniczenie namnażania się wirusa, spowolnienie zmian zapalnych i włóknienia wątroby oraz ochronę przed rozwojem marskości wątroby i raka wątrobowokomórkowego. Jakie leki na WZW B? Do leków stosowanych w przewlekłym WZW B zalicza się interferon, adefowir, entekawir i lamiwudynę.
WZW B – profilaktyka
Do metod profilaktyki przed zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu B zalicza się:
- Przestrzeganie zasad higieny poprzez stosowanie jałowych narzędzi i sprzętów medycznych i kosmetycznych (gabinety fryzjerskie, kosmetyczne, studia tatuażu).
- Odpowiednie zabezpieczanie przedmiotów skażonych krwią.
- Badanie honorowych dawców krwi oraz dawców do przeszczepu pod kątem obecności HBV.
- Unikanie przypadkowych kontaktów seksualnych.
- Szczepienie ochronne przeciwko WZW B (obecnie w Polsce należy do obowiązkowych szczepień ochronnych podawanych w okresie niemowlęcym).
- Szczepienie ochronne przeciwko WZW osób narażonych na kontakt z chorym na wirusowe zapalenie wątroby, zwłaszcza personelu medycznego, osób przed planowanymi zabiegami chirurgicznymi, korzystających z usług kosmetycznych.
- Podawanie immunoglobuliny anty-HBs (HBIG) po ekspozycji na wirus zapalenia wątroby typu B u osób szczególnie narażonych na zakażenie i jego ciężki przebieg. Immunoglobulinę należy podać w ciągu 48–72 godzin od narażenia.
WZW B – szczepienie
Szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu b występują jako preparaty pojedyncze (szczepiona przeciw WZW B) lub skojarzone (szczepionka wysokoskojarzona 6w1). Szczepienie przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B w Polsce jest obowiązkowe dla wszystkich niemowląt oraz zalecane osobom, które dotychczas nie były szczepione, zwłaszcza z grup ryzyka. Pełen schemat szczepienia obejmuje podanie trzech dawek (0–1–6 miesięcy). W wyjątkowych przypadkach (planowany zabieg chirurgiczny czy wyjazd do stref endemicznego występowania wirusowego zapalenia wątroby typu B) można wykonać szczepienie w schemacie przyspieszonym (0–7–21 dzień i dawka uzupełniająca po 12 miesiącach lub 0–1–2 miesiąc i dawka uzupełniająca po 12 miesiącach).
Szczepienie przeciwko WZW B cechuje się dużą skutecznością i rzadko daje niepożądane odczyny poszczepienne. Sprawdzanie poziomu przeciwciał przeciwko WZW B i podawanie dawek przypominających jest zalecane u osób z chorobami przewlekłymi takimi jak cukrzyca lub z niedoborami odporności.
