Codzienna pielęgnacja zębów i dziąseł u osób z paradontozą
Kiretaż otwarty i zamknięty
U osób chorych na paradontozę dochodzi do obniżania się poziomu kości znajdującej się wokół zębów. W efekcie głębokość kieszonek dziąsłowych, czyli zagłębienia znajdującego się pomiędzy zębem a powierzchnią korzenia, ulega zwiększeniu. Dla pacjenta niemożliwym jest podczas codziennej higieny jamy ustnej usunięcie bakterii czy resztek pokarmowych tam się odkładających. Również zabieg skalingu (usuwania kamienia) przy głębszych kieszonkach jest nieskuteczny. W związku z tym w celu leczenia koniecznym staje się wykonanie kiretażu – dokładnego oczyszczenia kieszonek dziąsłowych. W zależności od ich głębokości wykonuje się kiretaż otwarty lub też zamknięty.
Czym ogólnie jest kiretaż?
Jest to procedura medyczna z zakresu periodontologii, czyli dziedziny stomatologii zajmującej się leczeniem chorób przyzębia – tkanek otaczających ząb.
Kiretaż polega na dokładnym oczyszczeniu kieszonki przyzębnej z kamienia nazębnego, ziarniny zapalnej, bakterii.
Jest to konieczne w celu umożliwienia wyleczenia stanu zapalnego przyzębia i zapobiegania postępowi paradontozy.
Kiretaż zamknięty
W zależności od zaawansowania stanu zapalnego przyzębia wykonuje się kiretaż zamknięty lub otwarty. Pierwszy z nich jest stosowany przy kieszonkach przyzębnych nie głębszych niż 5 mm. Zabieg ten wykonuje się najczęściej w znieczuleniu miejscowym. Do kieszonki lekarz wkłada specjalne narzędzie, nazywane kiretą, aby następnie dokładnie usunąć wszelkie złogi poddziąsłowe oraz wypolerować (wygładzić) powierzchnię korzenia zęba. Jest to zabieg nieinwazyjny, podczas którego nie wykonuje się nacinania dziąsła.
Kiretaż otwarty
Jest to zabieg wykonywany w przypadku kieszonek głębszych niż 5 mm. Z powodu, że dokładne oczyszczenie takich kieszonek jest bardzo trudne poprzez kiretaż zamknięty, wykonuje się chrurgiczne nacięcie i odsunięcie fargmentu dziąsła. W efekcie lekarz mając bardzo dobrą widoczność dokładnie oczyszcza powierzchnie kieszonki i korzenia. Po zakończeniu zabiegu dziąsła łączy się za pomocą szwów. Ten zabieg zawsze wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym.
Zalecenia po zabiegu
Zalecenia po kiretażu zarówno otwartym, jak i zamkniętym są podobne do zaleceń po wszelkich zabiegach chirurgicznych. Po miejscowo wykonanym kiretażu zamkniętym pacjent może nie odczuwać większych dolegliwości, jednak i tak powinno się przestrzegać zaleceń. Należy do momentu ustąpienia znieczulenia nie spożywać żadnych posiłków, w czasie pierwszej doby po zabiegu unikać picia alkoholu, spożywania gorących napojów i palenia papierosów, które mogą przedłużyć krwawienie i zaburzyć gojenie tkanek. Nie powinno się płukać jamy ustnej przez 24 godziny po zabiegu. W momencie gdy znieczulenie przestanie działać i pojawią się dolegliwości bólowe, można zastosować leki przeciwbólowe, niezawierające aspiryny. Przez tydzień wskazanym jest stosować dietę pozbawioną twardych pokarmów, kaleczących dziąsła oraz oblepiających zęby, aby nie zanieczyścić rany. Należy utrzymywać dobrą higienę jamy ustnej - starannie oczyszczać wszystkie powierzchnie zębów bez pomijania miejsc bardziej wrażliwych, bolesnych czy krwawiących.
Możliwe objawy
Ze względu na fakt, że zabieg kiretażu jest zabiegiem krwawym, lekko inwazyjnym kilka dni po nim mogą utrzymywać się niezbyt nasilone dolegliwości. Pojawić może się obrzęk i zaczerwienienie objętej leczeniem okolicy, ślina przez dobę po zabiegu może być zabawiona na czerwono.
Dodatkowo ze względu na usunięcie warstwy pokrywającej korzeń zęba pojawić się może nadwrażliwość objętych zabiegiem zębów, w postaci silnej reakcji na produkty zimne i ciepłe, lub na zmianę temperatury otoczenia. Może wystąpić również nieznacznie zwiększona ruchomość zęba. Jednak wszystkie te dolegliwości z czasem ustępują, w sytuacji ich dłuższego utrzymywania się należy zgłosić się na konsultację do lekarza dentysty.
Podziel się:
