Olaratumab, Olaratumabum - Zastosowanie, działanie, opis

Olaratumab jest stosowany w leczeniu zaawansowanych mięsaków tkanek miękkich w skojarzeniu z doksorubicyną, jeżeli pacjent nie może być poddany radykalnej operacji ani radykalnej radioterapii.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od masy ciała, stopnia zaawansowania choroby, nasilenia objawów toksyczności, chorób współistniejących (ciężkie zaburzenia czynności wątroby i nerek) itp.
Olaratumab stosuje się dożylnie we wlewie trwającym około 60 minut. Nie należy przekraczać szybkości podawania wlewu 25 mg/min.
Maksymalna dawka dobowa stosowana u osób dorosłych to 15 mg/kg masy ciała.
Brak danych potwierdzających bezpieczeństwo stosowania olaratumabu u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia. 

Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na olaratumab.

Należy uważnie obserwować pacjenta pod kątem objawów reakcji na wlew, do których zalicza się zaczerwienienie twarzy, skurcz oskrzeli, duszność, dreszcze, gorączkę i niedociśnienie. U części pacjentów doszło do reakcji na wlew zakończonej zgonem pomimo zastosowania premedykacji. W przypadku wystąpienia reakcji na wlew 3 lub 4 stopnia należy natychmiast zaprzestać podawania leku.
Podczas terapii istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia neutropenii, dlatego u pacjentów należy monitorować liczbę granulocytów obojętnochłonnych i w razie znacznie zaniżonych wartości wprowadzić leczenie uzupełniające np. antybiotykiem lub czynnikiem stymulującym tworzenie kolonii granulocytów.
Innym parametrem, który należy kontrolować jest liczba płytek krwi ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia zdarzeń krwotocznych.
Jednoczesne zastosowanie szczepionki z żywymi drobnoustrojami zwiększa ryzyko rozwoju ciężkich zakażeń, które mogą prowadzić do śmierci, dlatego należy unikać podawania żywych szczepionek u pacjentów przyjmujących olaratumab.
Olaratumab został wycofany z obrotu ze względu na brak znaczących korzyści dla pacjenta stosującego olaratumab w połączeniu z doksorubicyną w porównaniu do monoterapii doksorubicyną (brak wpływu na przedłużenie życia pacjenta).

Olaratumab może powodować częste zmęczenie, dlatego należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów.

Dane dotyczące wpływu olaratumabu na ciąże u kobiet są ograniczone. Z badań prowadzonych wśród zwierząt stwierdzono szkodliwy wpływ leku na płód. Nie można wykluczyć szkodliwego wpływu olaratumabu na ciążę u kobiet, dlatego stosowanie go w tej grupie pacjentek nie jest zalecane. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji podczas terapii i przez co najmniej 3 miesiące od zakończenia leczenia.

Nie są znane skutki działania olaratumabu na karmione dziecko, dlatego nie jest zalecane stosowanie leku w okresie laktacji i przez 3 miesiące od zakończenia terapii.

Podanie dożylne: neutropenia, limfopenia, nudności, wymioty, ból głowy, biegunka, bóle kostno-mięśniowe, zapalenie błon śluzowych, reakcje na wlew (reakcje anafilaktyczne i/lub wstrząs anafilaktyczny).

Olaratumab to rekombinowane, humanizowane przeciwciało monoklonalne klasy IgG1, które wiąże się z receptorem płytkopochodnego czynnika wzrostu alfa (PDGFR-α) zapobiegając przyłączaniu PDGF AA, -BB i -CC i aktywacji receptora. W efekcie dochodzi do zahamowania dalszych szlaków sygnałowych, co prowadzi do zatrzymania wzrostu komórek nowotworowych.

Dokładny metabolizm olaratumabu nie jest znany. Przeciwciała monoklonalne ulegają rozpadowi na mniejsze peptydy i białka zanim dojdzie do ich eliminacji z organizmu.

Średni okres półtrwania olaratumabu wynosi około 11 dni.