Kamfora, Camphora - Zastosowanie, działanie, opis

Kamfora wchodzi w skład preparatów przeznaczonych do stosowania zewnętrznego i wewnętrznego. 

Lek powoduje lokalne przekrwienie skóry wywołując uczucie ciepła. Kamfora znalazła zastosowanie w łagodzeniu bólu mięśniowo–stawowego oraz nerwobóli.

Substancja czynna jest również wykorzystywana pomocniczo w terapii przeziębienia. Kamfora może być stosowana profilaktycznie jako środek rozgrzewający po przemarznięciu.

Częstość stosowania substancji czynnej jest zależna od wieku pacjenta oraz stopnia nasilenia bólu.

Preparaty zawierające kamforę należy stosować kilka razy na dobę nakładając lek na nieuszkodzoną skórę. Czas trwania leczenia jest zależny przede wszystkim od stopnia nasilenia bólu. 

Kamfory nie należy stosować długotrwale. 

Lek występuje również w składzie preparatów złożonych wykorzystywanych w łagodzeniu objawów przeziębienia i grypy, a także we wzmacnianiu odporności organizmu. 

Maść zawierającą w swoim składzie kamforę oraz olejki eteryczne należy stosować kilka razy na dobę. 

Podczas doustnego przyjmowania preparatów zawierających kamforę (tylko produkty przeznaczone do stosowania doustnego) należy stosować 16 mg substancji czynnej na dobę w przypadku osób dorosłych oraz 12 mg u dzieci powyżej 6 roku życia. Czas trwania kuracji wynosi zwykle cztery tygodnie. 

Kamfora nie powinna być stosowana w przypadku dzieci poniżej 6 roku życia. 

Przeciwwskazaniem do stosowania kamfory jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości na tę substancję czynną. 

Leku nie należy stosować u dzieci poniżej szóstego roku życia.

Kamfora nie powinna być stosowana na skórę twarzy oraz na błony śluzowe. Substancja czynna nie jest przeznaczona do stosowania na powierzchnię uszkodzonej skóry. 

Podczas stosowania kamfory należy zachować ostrożność. Lek nie powinien mieć kontaktu z ranami oraz błonami śluzowymi.  Kamfory nie należy nakładać na duże powierzchnie skóry. 

Preparatów zawierających kamforę i przeznaczonych do stosowania zewnętrznego nie należy stosować doustnie ze względu na ryzyko wystąpienia toksycznego wpływu na ośrodkowy układ nerwowy. 

Kamfora nie powinna być stosowana u dzieci poniżej szóstego roku życia, w przypadku pacjentów powyżej szóstego roku ilość podawanej substancji leczniczej powinna zostać zmniejszona.

W trakcie terapii kamforą zalecane jest chronienie oczu przed kontaktem z substancją czynną. 

Kamfora występuje również w postaci preparatów złożonych do przyjmowania wewnętrznego. W przypadku doustnego stosowania substancji czynnej należy przerwać przyjmowanie leku po czterech tygodniach stymulowania odporności. Doustne przyjmowanie kamfory należy przerwać w przypadku nasilenia objawów, a w razie problemów żołądkowo–jelitowych lek można przyjmować razem z posiłkiem lub dużą ilością płynów. 

Kamfora nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługi maszyn. 

Kamfora nie powinna być stosowana u kobiet w ciąży ze względu na niewielką ilość danych dotyczących bezpieczeństwa leku w tej grupie pacjentów. 

Stosowanie leku w okresie karmienia piersią nie jest zalecane. Ze względu na znaczną lipofilowość cząsteczki kamfory przenikanie substancji leczniczej do pokarmu kobiety karmiącej jest wysoce prawdopodobne. 

Kamfora wykazuje toksyczny wpływ na niemowlęta nawet w niewielkich ilościach, powodując wymioty, drgawki i śpiączkę. 

Podczas miejscowego stosowania substancji czynnej istnieje ryzyko pojawienia się alergii kontaktowych oraz podrażnienia. 

W przypadku aplikacji zbyt dużej ilości substancji czynnej mogą wystąpić miejscowe podrażnienia skóry. 

Mechanizm działania kamfory jest oparty o miejscowe podrażnienie i przekrwienie skóry. Poprawa przepływu krwi w miejscu bólu prowadzi do zmniejszenia występującego obrzęku i stanu zapalnego.

Prawdopodobny dokładny mechanizm działania leku polega na pobudzeniu receptorów TRPV₁, TRPV₃ oraz TRPM₈. Kamfora jest również antagonistą receptorów TRPA₁. Agonistyczny wpływ na receptory znajdujące się na powierzchni neuronów uczestniczących w przekazywaniu wrażenia bólu powoduje desensytyzację (odwrażliwienie) receptora. Zmniejszenie częstości pobudzenia receptorów prowadzi do ograniczenia stopnia nasilenia bólu.
Antagonizm wobec receptora TRPM₈ może być powiązany z właściwościami chłodzącymi kamfory – uczucia chłodu podobnego po zastosowaniu mentolu. 

Ograniczenie rozwoju zapalenia zmniejsza również dolegliwości bólowe. 

Kamfora wchłania się do krążenia ogólnego po podaniu miejscowym. Stosowanie substancji czynnej na uszkodzoną tkankę może zwiększać ryzyko pojawienia się toksycznego wpływu leku.