Acebutolol, Acebutololum - Zastosowanie, działanie, opis

Acebutolol jest stosowany w monoterapii i terapii skojarzonej w nadciśnieniu tętniczym. Podawany jest także pacjentom z chorobą wieńcową, a także przy przewlekłym leczeniu nadkomorowych i komorowych zaburzeń rytmu serca.

Nadciśnienie tętnicze - dawka dobowa wynosi 400-800 mg. Jeżeli dawka początkowa jest nieskuteczna można ją zwiększyć. Dawki dobowe należy zwiększać stopniowo. Maksymalną można podać dopiero po 2 tygodniach;

Choroba wieńcowa – dawka dobowa 400-1200 mg; Jeżeli dawka początkowa jest nieskuteczna można ją zwiększyć. Dawki dobowe należy zwiększać stopniowo. Maksymalną można podać dopiero po 2 tygodniach;

Zaburzenia rytmu serca – dawka dobowa 400-1200 mg. Jeżeli dawka początkowa jest nieskuteczna można ją zwiększyć. Dawki dobowe należy zwiększać stopniowo. Maksymalną można podać dopiero po 2 tygodniach.

Przyjmować w trakcie posiłku.

 

Nie stosować we wstrząsie kardiogennym, czy  przy nadwrażliwości na substancję czynną.Także przy nadwrażliwości na pozostałe beta-adrenolityki i/lub substancję pomocniczą. Dalsze przeciwwskazania to blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia u pacjentów bez rozrusznika serca, czy zespół chorego węzła zatokowego, Blok zatokowo-przedsionkowy. Zmniejszenie częstości skurczów serca znacznego stopnia (< 50 uderzeń na minutę). Przeciwwskazaniami są także niewyrównana niewydolność serca i naczynioskurczowa postać dławicy piersiowej (typu Prinzmetala). Ciężkie postaci astmy oskrzelowej i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Również ciężkie zaburzenia krążenia obwodowego krwi, czy nieleczony guz chromochłonny rdzenia nadnerczy. Stosowanie acebutololu nie jest wskazane również przy kwasicy metabolicznej i nietolerancji glutenu - ze względu na skrobię pszeniczną (preparat Sectral).

Acebutolol może być podawany wyłącznie pod kontrolą lekarską.
Należy zachować ostrożność podając duże dawki pacjentom z ciężką niewydolnością nerek, ponieważ może u nich dojść do kumulacji leku; Nie stosować u pacjentów z chorobami obturacyjnymi dróg oddechowych, chyba że ich zastosowanie jest konieczne; U nich acebutolol może spowodować bradykardię, wówczas należy obniżyć dawkę. Zachować ostrożność, u pacjentów z dławicą typu Prinzmetala; Stosować ostrożnie przy  zaburzeniach przepływu w tętnicach obwodowych. Acebutolol może nasilać objawy niedokrwienia, na przykład: w chorobie i zespole Raynaud, chorobie Bürgera, innych zapalnych chorobach tętnic; Aceutolol może maskować objawy nadczynności gruczołu tarczowego, podobnie jak objawy hipoglikemii. U pacjentów z guzem chromochłonnym acebutolol można stosować jedynie w przypadku jednoczesnego podawania leków alfa-adrenolitycznych; Pojawiało się również zaostrzenie objawów łuszczycy i skórnych objawów łuszczycopodobnych po podaniu acebutololu; Może on zarówno zwiększać wrażliwość na alergeny, jak i nasilać reakcje anafilaktyczne; Acebutolol należy odstawiać poprzez stopniowe zmniejszanie dawki, co jest szczególnie ważne u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca; W przypadku, gdy przed zabiegiem chirurgicznym zachodzi konieczność przerwania stosowania acebutololu, produkt należy odstawić na co najmniej 24 godziny przed podaniem znieczulenia. Kontynuowanie leczenia zmniejsza ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca, ale może zwiększać ryzyko wystąpienia niedociśnienia. Jeśli leczenie jest kontynuowane, należy zachować szczególną ostrożność, stosując różne środki znieczulające. Aby uniknąć reakcji ze strony nerwu błędnego, pacjentowi można podać dożylnie atropinę;

Acebutolol daje pozytywne wyniki kontroli antydopingowych przeprowadzanych niektórych krajach.

Antagoniści wapnia - powodują spadek częstości skurczowej serca, zwiększając ryzyko wystąpienia bradykardii podczas jednoczesnego stosowania z  acebutololem:

- Nifedypina i inne pochodne dihydropirydyny – powodują wzrost ryzyka wystąpienia niedociśnienia i niewyrównanej niewydolności krążenia podczas jednoczesnego stosowania z acebutololem;

- Werapamil – nie należy stosować z acebutololem jednocześnie lub w krótkim odstępie czasu (kilka dni);

- Diltiazem – należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z acebutololem.

Amiodaron - indukuje wystąpienie zaburzeń automatyzmu i przewodnictwa w wężle przedsionkowo- komorowym, może powodować zatrzymanie czynności serca. Nie stosować w skojarzeniu z acebutololem;

Leki przeciwarytmiczne klasy I (takie jak dyzopiramid) stosowane jednocześnie z acrbutololem zwiększają czas przewodnictwa przedsionkowo-komorowego i wpływają negatywnie na zmniejszenie częstość skurczów serca;

Baklofen - w połączeniu z acebutololem może nadmiernie obniżać ciśnienie tętnicze krwi;

Insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe - przy stosowaniu z acebutololem może być potrzebne zmniejszenie dawki leku hipoglikemizującego. Osłabieniu ulega działanie hipoglikemizujące glibenklamidu. Acebutolol i inne leki z tej grupy może maskować objawy hipoglikemii;

Flekainid - nie używać jednocześnie z acebutololem ponieważ nasilają swoje negatywne działanie na osłabienie kurczliwości mięśnia sercowego;

Wziewne środki stosowane w znieczuleniu ogólnym (cyklopropan, trichloroetylen) - wzrasta ryzyko wystąpienia hipotonii i niewydolności krążenia w połączeniu z acebutololem. Gdy leczenie pacjenta acebutololem jest kontynuowane, należy zachować szczególną ostrożność przy znieczuleniu ogólnym takimi związkami jak cyklopropan i trójchloroetylen;

Lidokaina - acebutolol zmniejsza prędkość metabolizmu lidokainy w wątrobie, przez co zwiększa jej stężenie we krwi;

Niesteroidowe leki przeciwzapalne - osłabiają działanie hipotensyjne acebutololu poprzez hamowanie syntezy prostaglandyn rozszerzających naczynia obwodowe;

Leki przeciwdepresyjne typu imipraminy, barbiturany i leki przeciwpsychotyczne pochodne fenotiazyny - obniżają ciśnienie tętnicze. W skojarzeniu z acebutololem zwiększają możliwość wystąpienia hipotonii ortostatycznej;

Inhibitory monoaminooksydazy - połączeniu z dużymi dawkami acebutololu zwiększa możliwość podwyższenia ciśnienia tętniczego krwi;

Klonidyna - połączenie z acebutololem zwiększa ryzyko bradykardii. W przypadku jednoczesnego stosowania należy ją odstawiać stopniowo. Nagłe odstawienie może spowodować przełom nadciśnieniowy. Zakończenie leczenia klonidyną, stosowaną z acebutololem może nastąpić po upływie kilku dni od zakończenia leczenia beta-adrenolitykiem;

Metyloksantyny i β2-adrenomimetyki - działają przeciwnie do acebutololu;

Działające ogólnoustrojowo kortykosteroidy - osłabiają działanie przeciwnadciśnieniowe acebutololu ponieważ zatrzymują wodę i sód, zwiększając objętości krwi krążącej w łożysku naczyniowym;

Digoksyna - w skojarzeniu z acebutololem istotnie zwiększa ryzyko wystąpienia poważnej bradykardii;

Fingolimod -nie zaleca się jednoczesnego stosowania fingolimodu z lekami acebutololem, ponieważ może się zwiększyć ryzyko bradykardii. Jeśli jednoczesne stosowanie jest konieczne, należy dokładnie monitorować stan pacjenta podczas rozpoczynania leczenia - zaleca się co najmniej całonocną obserwację;

Środki kontrastujące zawierające jod - zachodzi zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości, w połączeniu z acebutololem;

Takryna - przy stosowaniu z acebutololem należy się liczyć ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia bradykardii

Połączenie z acebutololem wywołuje zaburzenia automatyzmu i przewodnictwa w układzie bodźco-przewodzącym serca; co prowadzić może do zatrzymania akcji serca. Nie zaleca się podawania amiodaronu z acebutololem.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Amiodaron (Amiodarone)	leki przeciwarytmiczne - klasa III

Pojawia się duże ryzyko bradykardii przy przyjmowaniu acebutololu z antagonistami wapnia - werapamil, nifedypina, diltiazem.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Werapamil (Verapamil)	leki blokujące kanały wapniowe - działające na mięsień sercowy

Baklofen stosowany z acebutololem może powodować silne obniżenia ciśnienia tętniczego.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Baklofen (Baclofen)	leki zwiotczające mięśnie o działaniu ośrodkowym o zróżnicowanym mechanizmie działania

Używanie insuliny i/lub leków przeciwcukrzycowych doustnych z acebutololem może wymagać redukcji dawki tych leków.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Insulina Aspart (Insulin aspart)	insuliny
Insulina Degludec (Insulin degludec)	insuliny
Insulina Detemir (Insulin detemir)	insuliny
Insulina Glargine (Insulin glargine)	insuliny
Insulina Glulizynowa (Insulin glulisine)	insuliny
Insulina Izofanowa (Insulin isophane)	insuliny
Insulina Lispro (Insulin lispro)	insuliny
Insulina Neutralna (Insulin human)	insuliny

Acebutolol zwieksza stężenie lidokainy we krwi, spowalniając jej metabolizm w wątrobie.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Lidokaina (Lidocaine)	substancje znieczulające miejscowo - amidy

Ze względu na zwiększające się ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości, nie jest zalecane stosowanie środków kontrastujących zawierających jod w trakcie leczenia acebutololem.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Jodiksanol (Iodixanol)	związki jodu

Używanie acebutololu z klonidyną zwiększa ryzyko bradykardii. Klonidynę zaleca się odstawiać stopniowo. Nagłe odstawienie może wywołać przełom nadciśnieniowy. Przy czym leczenie takie należy zakończyć dopiero po kilku dniach od odstawienia acebutololu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Klonidyna (Clonidine)	agoniści receptora imidazolowego

Hipotonia ortostatyczna może być spowodowana połączeniem pochodnych fenobarbitalu z acebutololem.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Fenobarbital (Luminal) (Phenobarbital)	inne leki przeciwpadaczkowe

Inhibitory monoaminooksydazy z wiekszymi dawkami acebutololu mogą przyczyniać się do wzrostu ciśnienia tętniczego krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Moklobemid (Moclobemide)	IMAO - inhibitory monoaminooksydazy

Digoksyna stosowana w połączeniu z acebutololem może być przyczyną wystąpienia istotnego klinicznie poziomu bradykardii.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Digoksyna (Digoxin)	glikozydy nasercowe
Metylodigoksyna (Metildigoxin)	glikozydy nasercowe

Nie jest wskazane stosowanie fingolimodu z acebutololem, rośnie ryzyko bradykardii. Jeśli równoczesne stosowanie jest konieczne, należy dokładnie monitorować stan pacjenta przy rozpoczynaniu leczenia - całonocna obserwacja jest wskazana.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Fingolimod (Fingolimod)	inne leki immunosupresyjne

Acebutolol nie ma znanych interakcji z pożywieniem, a nawet zalecane jest jego przyjmowanie w trakcie posiłku.

Acebutolol wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Powoduje zawroty głowy i uczucie zmęczenia u leczonych pacjentów.

Stosując acebutolol powinno sie zachować ostrożnośc przy podawaniu środków znieczulających (eter, cyklopropan i trichloroetylen),które wywołują depresję mięśnia sercowego.

Stosowanie acebutolou u kobiet w ciąży nie jest zalecane, szczególnie w I trymestrze, chyba że korzyści dla matki są większe niż potencjalne zagrożenia dla płodu. Stosujemy wówczas najmniejszą skuteczną dawkę. W zaawansowanej ciąży lub okresie okołoporodowym podawanie acebutololu może spowodować hipoglikemię, istotne spowolnienie akcji serca (bradykardię) lub działania niepożądane ze strony układu krążenia oraz układu oddechowego u płodu lub noworodka. U tych dzieci, działanie leku utrzymuje się przez kilka dni po urodzeniu. Acebutolol i pozostałe leki z tej grupy powodują obniżenie perfuzji łożyskowej, co może prowadzić do śmierci wewnątrzmacicznej płodu ewentualnie porodu przed właściwym terminem. Nie obserwowano działania teratogennego tych leków.

Acebutolol i aktywne metabolity przenikają w dużych ilościach do mleka kobiecego, czego efektem może być spowolnieniem akcji serca (bradykardii) i hipoglikemii u dziecka. Po 4,h-6h osiąga najwyższe stężenie mleku. Okres półtrwania u noworodka jest dwukrotnie dłuższy niż u osób dorosłych. Nie zaleca się podawania kobietom karmiącym piersią.

Zwolnienie pracy serca u osób dorosłych poniżej 50-60 uderzeń na minutę (bradykardia). Stan ten może prowadzić do wystąpienia takich objawów jak: zmęczenie, zawroty głowy, osłabienie, zaburzenia równowagi. Przedawkowanie może objawiać się również w postaci niedociśnienia tętniczego, wstrząsu, a także w formie bloku przedsionkowo-komorowego i innych zaburzeń przewodzenia. Możliwy jest obrzęk płuc, zaburzenia świadomości czy skurcz oskrzeli. Hipoglikemia, dość rzadko hiperkaliemia. Acebutolol można usunąć z krążenia za pomocą hemodializy.

Acebutolol to kardioselektywny lek beta-adrenolityczny. Hamującym aktywność zlokalizowanych w sercu receptorów adrenergicznych typu β1. W wyniku czego zmniejszana jest częstości akcji serca, szczególnie w czasie wysiłku i obniżenie ciśnienia tętniczego krwi u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Acebutolol i diacetolol  (czynny metabolit) działają także antyarytmicznie. Oba mają częściową aktywność agonistyczną (PAA), czyli wewnętrzną aktywność sympatykomimetyczną (ISA), która pozwala na zachowanie częściowej stymulacji receptorów adrenergicznych β. U pacjentów w spoczynku daje to efekt równoważenia działania dromotropowo-ujemnego (zmniejsza szybkość przewodnictwa w węźle przedsionkowo-komorowym) i inotropowo-ujemnego (zmniejsz kurczliwość mięśnia sercowego) acebutololu. Zapobiega efektom działania nadmiernej ilości katecholamin w warunkach stresu.

Po doustnym podaniu acebutolol ulega szybkiemu i niemal całkowitemu wchłonięciu.
Obecność pokarmu nie wpływa na wchłanianie acebutololu. Efekt pierwszego przejścia w wątrobie jest istotny. Dostępność biologiczna wynosi 40%. Największe stężenie w surowicy acebutololu i jego czynnego metabolitu diacetololu występuje po około 2 – 4 godzinach.

Wiązanie z białkami osocza jest niskie i wynosi od 9% do 11% dla acebutololu i od 6% do 9% dla diacetololu. Zarówno acebutolol jak i diacetolol są hydrofilne i wykazują słabą zdolność przenikania do ośrodkowego układu nerwowego.

Acebutolol jest metabolizowany głównie w wątrobie do aktywnego biologicznie diacetololu. Po około 4 godzinach stężenie diacetololu jest najwyższe i jest większe niż stężenie acebutololu. Czas półtrwania obydwu związków we krwi to 8 do 10 godzin.

Acebutolol i jego metabolity są wydalane z żółcią. Przenikają również przez błonę śluzową ściany jelita z krążenia ogólnego do jego światła. Więcej niż 50% dawki jest wydalane z kałem. Pozostała część wydalana jest przez drogi moczowe, głównie jako diacetolol.

U pacjentów z niewydolnością nerek amniejsza się szybkość wydalania z moczem acebutololu oraz znacznie bardziej diacetololu.