Glukozamina, Glucosaminum - Zastosowanie, działanie, opis

Glukozamina jest pochodną cukru (zawierającą grupę aminową). Naturalnie występuje w organizmie człowieka. Jest stosowana w łagodzeniu objawów łagodnego i umiarkowanego zapalenia stawu kolanowego.

Glukozaminę stosuje się doustnie, we wstrzyknięciach domięśniowych i zewnętrznie na skórę.

Dawka stosowana w leczeniu zależna od stopnia nasilenia objawów jednostki chorobowej.

Podanie doustne:

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 1,5 g.

Podanie we wstrzyknięciach domięśniowych:

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 400 mg – 800 mg (nie są stosowane codziennie, lecz kilka razy w tygodniu).

Podanie zewnętrzne na skórę:

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: niewielka ilość żelu na miejsce zmienione chorobowo.

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na glukozaminę. Substancji nie należy stosować u pacjentów uczulonych ma skorupiaki, ponieważ to z nich otrzymywany jest związek.

Glukozaminy nie należy stosować u dzieci i młodzieży do 18 roku życia, ponieważ nie przeprowadzono badań w tej grupie wiekowej.

W rzadkich przypadkach obserwowano u pacjentów hipercholesterolemię, dlatego zalecane jest kontrolowanie stężenia lipidów we krwi, zwłaszcza u pacjentów z rozpoznanym czynnikiem ryzyka schorzeń sercowo–naczyniowych.

Pacjenci chorzy na astmę powinni przez rozpoczęciem leczenia glukozaminą brać pod uwagę możliwość nasilenia się objawów.

Glukozaminę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami tolerancji glukozy.

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu glukozaminy na prowadzenie pojazdów i obsługiwania maszyn. W przypadku odczuwania zawrotów głosy, senności, bólu głowy, zmęczenia, zaburzenia widzenia nie zaleca się prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

W badaniach zauważono, że wartości parametru INR podczas stosowania glukozaminy z doustnymi antagonistami witaminy K, ulegają zwiększeniu. Z tego względu ta grupa pacjentów powinna być ściśle kontrolowana podczas rozpoczynania i kończenia leczenia substancją.

Ze względu na brak dostatecznych danych, stosowanie glukozaminy w ciąży jest przeciwwskazane.

Ze względu na brak dostatecznych danych, stosowanie glukozaminy w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Podanie we wstrzyknięciach domięśniowych: reakcje w miejscu wstrzyknięcia oraz działania niepożądane jak w podaniu doustnym.

Podanie zewnętrzne na skórę: reakcje alergiczne.

W zależności od przyjętej dawki glukozaminy, mogą wystąpić takie objawy jak: ból głowy, dezorientacja, biegunka, zaparcia, nudności, wymioty, bóle stawów.

Mechanizm działania glukozaminy w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów jest nieznany. Badania in vitro oraz in vivo wykazały, że substancja pobudza syntezę fizjologicznych glikozaminoglikanów oraz proteoglikanów przez chondrocyty, natomiast kwasu hialuronowego przez synowiocyty.

Glukozamina z przewodu pokarmowego wchłania się w 89%.

Glukozamina nie wiąże się z białkami. Ulega dystrybucji przede wszystkim w wątrobie, nerkach oraz chrząstkach stawowych.

Metabolizm glukozaminy jest głównie wątrobowy (70%).

Glukozamina wydalana jest z moczem (około 9,6%), z kałem (około 11,3%) oraz przez płuca w postaci dwutlenku węgla (około 80%).