Inklisiran, Inclisiranum - Zastosowanie, działanie, opis

Inklisiran znalazł zastosowanie w leczeniu dorosłych z pierwotną hipercholesterolemią (zarówno rodzinną heterozygotyczną, jak i wielogenową) lub mieszaną dyslipidemią – samodzielnie lub w skojarzeniu z innymi terapiami obniżającymi poziom lipidów.
Substancja czynna może być stosowana w skojarzeniu ze statynami, w przypadku pacjentów, u których maksymalna dawka statyny nie pozwala na osiągnięcie docelowej wartości cholesterolu LDL. Ponadto, lek może być również stosowany samodzielnie lub w połączeniu z innymi lekami obniżającymi poziom lipidów oraz cholesterolu, gdy stosowanie statyn u pacjenta jest przeciwwskazane lub nie było skuteczne. 

Lek powinien być podawany przez fachowy personel medyczny, przeszkolony w wykonywaniu iniekcji podskórnych. 

Schemat dawkowania inklisiranu uwzględnia podanie pierwszej dawki jednorazowo. Następną dawkę należy podać po upływie 3 miesięcy, a kolejną po 6 miesiącach. 
W przypadku pominięcia dawki leku konieczne jest rozpoczęcie nowego planu terapii i podanie pierwszej dawki jednorazowej. 
Jednorazowa dawka substancji czynnej wynosi 284 mg. 

Lek należy podawać jako iniekcję podskórną w brzuch, ramiona lub uda. Inklisiran nie powinien być podawany w miejsca objęte stanem chorobowym. 

Substancja czynna może być podana od razu po zakończeniu kuracji przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko PCSK9. Zalecane jest podanie leku w ciągu 2 tygodni od zakończenia wcześniejszego leczenia. Jest to konieczne w celu utrzymania niskiej frakcji lipoprotein.

W przypadku pacjentów cierpiących na ciężkie zaburzenia nerek lub wątroby zalecane jest zachowanie ostrożności podczas terapii inklisiranem. Brak danych potwierdzających bezpieczeństwo leku w wymienionych grupach. 

Przeciwwskazaniem do stosowania inklisiranu jest wystąpienie nadwrażliwości na tę substancję czynną. 

Substancja czynna jest wydalana z moczem przez nerki. Nie badano wpływu hemodializy na bezpieczeństwo i skuteczność inklisiranu w trakcie terapii. Przeprowadzenie zabiegu hemodializy jest możliwe po upływie trzech dni od przyjęcia ostatniej dawki leku. 

Inklisiran nie wywiera wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. 

Stosowanie inklisiranu w okresie ciąży nie jest zalecane. Brak danych potwierdzających bezpieczeństwo substancji czynnej w grupie ciężarnych pacjentek. Badania na zwierzętach nie wykazały toksycznego wpływu inklisiranu na proces rozwoju płodu u badanych osobników. jednak ze względów bezpieczeństwa stosowania leku u ciężarnych nie jest zalecane.  

Badania na zwierzętach potwierdziły możliwość przenikania substancji czynnej do pokarmu kobiety karmiącej. Przed rozpoczęciem terapii inklisiranem należy starannie rozważyć stosunek korzyści odniesionych przez matkę z podjęcia leczenia do korzyści odniesionych przez niemowlę karmionego piersią. Zależnie od decyzji należy przerwać karmienie lub wstrzymać podanie leku. 

Podczas terapii inklisiranem istnieje ryzyko wystąpienia częstych reakcji w miejscu podania. 

Brak informacji dotyczących działań niepożądanych występujących podczas przedawkowania substancji czynnej. W przypadku przyjęcia zbyt dużej dawki inklisiranu zalecane jest rozpoczęcie leczenia objawowego. 

Inklisiran jest niewielkim dwuniciowym kwasem rybonukleinowym, który przenikając do wnętrza hepatocytów wykorzystuje mechanizm interferencji RNA i powoduje rozkład mRna, które odpowiada za powstawanie konwertazy proteinowej subtylizyny/keksyny typu 9 – PCSK9. Degradacja PCSK9, zmniejsza stopień rozkładu receptorów LDL-C na powierzchni komórek wątroby, co prowadzi do zwiększenia wychwytu cholesterolu LDL z osocza i tym samym spadku jego stężenia. Ostatecznym efektem działania inklisiranu jest zwiększenie ilość receptorów przeznaczonych dla cząsteczek cholesterolu LDL na powierzchni komórek wątroby.

Maksymalne stężenie inklisiranu w osoczu występowało po około czterech godzinach od podania pierwszej dawki. Parametry farmakokinetyczne nie ulegały znaczącym zmianom podczas wielokrotnego podania. 

Substancja czynna ulega silnemu wychwytowi przez komórki wątroby. W osoczu inklisiran występuje w postaci sprzężonej z białkami na poziomie 87%.

Inklisiran jest rozkładany do mniejszych nukleotydów przez enzymy nazywane nukleazami. 

Około 16% przyjętej dawki inklisiranu jest wydalane z moczem. Lek nie ulega kumulacji po wielokrotnym podaniu a jego okres półtrwania wynosi około dziewięciu godzin.