Bezylezomab, Besilesomabum - Zastosowanie, działanie, opis

Bezylezomab jest przeciwciałem monoklonalnym IgG₁.

Roztwór bezylezomabu znakowany technetem [^99mTc] znalazł zastosowanie w diagnostyce chorób osób dorosłych. Substancja czynna jest wykorzystywana w celu zidentyfikowania i wskazania miejsc występowania ognisk infekcji lub zapalenia układu kostnego u pacjentów dorosłych z podejrzeniem stanu zapalnego szpiku lub kości. 

Schemat dawkowania substancji czynnej jest zależny od masy ciała i rodzaju diagnozowanego schorzenia. Lek należy podawać jednorazowo, drogą dożylną. 

Zalecana dawka dobowa bezylezomabu mieści się w zakresie od 0.25 mg do 1 mg substancji czynnej.  Zalecana aktywność promieniotwórcza znakowanego bezylezomabu wynosi od 400 MBq do 800 MBq. 

Aktywizacja obrazu powinna rozpocząć się po upływie od trzech do sześciu godzin po podaniu leku. 

Przeciwwskazaniem do stosowania substancji czynnej jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości na bezylezomab. Innym ograniczeniem w wykorzystaniu leku w diagnostyce jest dodatni wynik testu przesiewowego wykrywającego obecność przeciwciał skierowanych przeciwko mysim białkom. 

Bezylezomabu nie należy stosować w okresie ciąży, lek jest przeciwwskazany w przypadku występowania potwierdzonej alergii na mysie białka . 

Wskazana jest odpowiednia edukacja pacjentów odnośnie działań niepożądanych występujących podczas stosowania bezylezomabu. Podczas stosowania substancji czynnej zalecane jest częste oddawanie moczu oraz dbanie o odpowiednie nawodnienie organizmu. 

Istnieje prawdopodobieństwo otrzymania fałszywie dodatnich wyników podczas badania scyntygraficznego u pacjentów cierpiących na nowotwory przebiegające z ekspresją CEA (antygenu rakotwórczości płodowej). Obrazy otrzymane w wyniku badania należy interpretować po porównaniu z innymi testami strukturalnymi lub czynnościowymi. 

Zalecane jest unikanie kontaktu z kobietami w ciąży i noworodkami do dwunastu godzin po iniekcji.

Bezylezomab może spowodować pojawienie się objawów nadwrażliwości lub wstrząsu anafilaktycznego u pacjentów. Przed rozpoczęciem diagnostyki zalecane jest rozważenie korzyści wynikających z badania oraz ryzyka rozwoju działań niepożądanych. W przypadku wystąpienia objawów nadwrażliwości należy przerwać podawanie leku. Ze względu na ryzyko trwałego uszczerbku na zdrowiu niezbędne jest zadbanie o dostęp do sprzętu i leków ratujących zdrowie lub życie pacjenta. 

Biorąc pod uwagę ryzyko pojawienia się przeciwciał skierowanych przeciwko białkom mysim (HAMA) zalecane jest zachowanie szczególnej ostrożności i przeprowadzenie odpowiednich badań wykluczających obecność przeciwciał HAMA w osoczu. 

Substancja lecznicza nie wywiera wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługi maszyn.

Stosowanie antybiotyków w trakcie badania lub bezpośrednio przed zabiegiem nie jest zalecane ze względu na prawdopodobieństwo otrzymania fałszywie ujemnych wyników badania.

Wykorzystanie substancji czynnej w diagnostyce kobiet ciężarnych jest przeciwwskazane.

W przypadku wystąpienia wątpliwości dotyczących wykluczenia ewentualnej ciąży, zalecane jest rozważenie innych metod diagnostycznych niekorzystających z promieniowania jonizującego.

Podczas stosowania metod diagnostycznych wykorzystujących promieniowanie jonizujące karmienie piersią należy przerwać. Promieniowanie może wywierać wpływ na pokarm kobiety karmiącej. Zalecane jest odstawienie dziecka na trzy dni po zastosowaniu bezylezomabu. Pokarm odciągnięty przez ten okres należy zniszczyć.

W niektórych przypadkach, po konsultacji z lekarzem, należy rozważyć opcję opóźnienia podania bezylezomabu, biorąc pod uwagę korzyści odniesione z karmienia przez dziecko. 

Podczas dożylnego stosowania bezylezomabu bardzo często zgłaszano obecność przeciwciał skierowanych przeciwko białkom mysim. Substancja czynna może odpowiadać również za rzadkie reakcje anafilaktyczne, bóle mięśni lub stawów oraz za często występujące niedociśnienie tętnicze.

Mechanizm działania bezylezomabu wykorzystuje zdolność nieswoistego łączenia się cząsteczki leku z antygenem krzyżowym NCA–95, który występuje na powierzchni dojrzałych granulocytów oraz prekursorów granulocytów. Antygen NCA–95 jest strukturalnie zbliżony do antygenu karcinoembrionalnego (CEA) występującego w organizmie człowieka naturalnie. W niektórych sytuacjach (proces nowotworowy, stan zapalny) ekspresja antygenu płodowo–rakowego (CEA) ulega nasileniu,

Po wyznakowaniu cząsteczki bezylezomabu nadtechnecjanu sodu [^99mTc] możliwe jest wykorzystanie substancji czynnej w diagnostyce obrazowej. Radioaktywne przeciwciała łączą się z antygenami CEA zlokalizowanymi na powierzchni granulocytów. Zwiększona ekspresja antygenu CEA w miejscu występowania infekcji lub zapalenia pozwala na prawidłowe zdiagnozowanie schorzenia.

Po upływie sześciu godzin od podania 1.5% całkowitej radioaktywności preparatu odnotowano w wątrobie, a około 3% wykryto w śledzionie.

Około 97.45% zastosowanej dawki łączy się z granulocytami obecnymi we krwi mężczyzn. U kobiet wartość ta wynosi 96.58%.

Substancja czynna ulega metabolizmowi w wątrobie. Cząsteczka bezylezomabu ulega rozkładowi na mniejsze peptydy, a następnie aminokwasy.

Około 14% radioaktywności substancji czynnej zostało wykryte w moczu po upływie pierwszej doby od podania leku.