Tlenek bizmutu, Bismutum oxidatum - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o tlenku bizmutu
- Rok wprowadzenia na rynek
-
około 1990
- Substancje aktywne
-
tlenek bizmutu
- Postacie tlenku bizmutu
-
kapsułki twarde
- Układy narządowe
-
układ pokarmowy (trawienny)
- Specjalności medyczne
-
Gastroenterologia
- Wzór sumaryczny tlenku bizmutu
-
Bi2O3
Spis treści
- Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające tlenek bizmutu
- Wskazania do stosowania tlenku bizmutu
- Dawkowanie tlenku bizmutu
- Przeciwskazania do stosowania tlenku bizmutu
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania tlenku bizmutu
- Interakcje tlenku bizmutu z innymi substancjami czynnymi
- Wpływ tlenku bizmutu na prowadzenie pojazdów
- Inne rodzaje interakcji
- Wpływ tlenku bizmutu na ciążę
- Skutki uboczne
- Mechanizm działania tlenku bizmutu
- Wydalanie tlenku bizmutu
Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające tlenek bizmutu
Wskazania do stosowania tlenku bizmutu
Tlenek bizmutu przeznaczony jest do leczenia zakażeń Helicobacter pylori w skojarzeniu z innymi substancjami, a także zapobiegania nawrotowi wrzodów żołądka u pacjentów z aktywnym bądź przebytym zakażeniem H. pylori. Tlenek bizmutu stosowany jest również do produkcji substancji medycznych stosowanych w weterynarii, stomatologii oraz medycynie ogólnej.
Dawkowanie tlenku bizmutu
Tlenek bizmutu stosowany jest doustnie po posiłku.
Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od wieku, schorzeń towarzyszących, zaleceń lekarza itp.
Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 480 mg.
Przeciwskazania do stosowania tlenku bizmutu
Przeciwwskazaniem do stosowania substancji jest nadwrażliwość na tlenek bizmutu, ciąża, laktacja, niewydolność nerek oraz wątroby. Substancji nie należy stosować u dzieci poniżej 12 roku życia.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania tlenku bizmutu
W nielicznych przypadkach długotrwałe przyjmowanie wysokich dawek tlenku bizmutu może prowadzić do encefalopatii.
Podczas stosowania tlenku bizmutu w celu zmniejszenia ryzyka owrzodzenia oraz podrażnienia przełyku zalecane jest spożywanie odpowiedniej ilości płynów.
Stosowanie tlenku bizmutu może powodować czasowe ściemnienie stolca.
Interakcje tlenku bizmutu z innymi substancjami czynnymi
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Omeprazol (Omeprazole) | IPP - inhibitory pompy protonowej |
Ranitydyna (Ranitidine) | antagoniści receptorów histaminowych H2 |
Wpływ tlenku bizmutu na prowadzenie pojazdów
Stosowanie tlenku bizmutu nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługę maszyn.
Inne rodzaje interakcji
Tlenek bizmutu absorbuje promieniowanie rentgenowskie co może mieć wpływ na badania diagnostyczne przewodu pokarmowego z zastosowaniem promieniowania rentgenowskiego.
Tlenek bizmutu może prowadzić do chwilowego ściemnienia stolca, które nie ma wpływu na badanie obecności krwi utajonej w kale.
Wpływ tlenku bizmutu na ciążę
Stosowanie tlenku bizmutu w czasie ciąży jest przeciwwskazane.
Skutki uboczne
- biegunka
- zaburzenia smaku
- ból głowy
- Zakażenie pochwy
- ból
- zmniejszenie apetytu
- senność
- wymioty
- brak łaknienia
- zawroty głowy
- zapalenie jamy ustnej
- przebarwienie języka
- obrzęk języka
- bezsenność
- świąd
- pokrzywka
- owrzodzenie jamy ustnej
- niepokój
- depresja
- rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego
- neuropatia obwodowa
- encefalopatia
Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)
- Bardzo często
- (≥1/10)
- Często
- (≥1/100 do <1/10)
- Niezbyt często
- (≥1/1000 do <1/100)
- Rzadko
- (≥1/10 000 do < 1/1000)
- Bardzo rzadko
- (<1/10 000)
- Częstość nieznana
- Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych
Mechanizm działania tlenku bizmutu
Tlenek bizmutu hamuje syntezę białka oraz ściany komórkowej. Blokując ureazę zapobiega przyleganiu do komórkowemu, hamuje syntezę ATP oraz wpływa na transport żelaza.
Wydalanie tlenku bizmutu
Czas półtrwania tlenku bizmutu wynosi od 21 do 90 godzin.