Ramucyrumab - Zastosowanie, działanie, opis

Ramucyrumab jest substancją przeciwnowotworową należącą do grupy przeciwciał monoklonalnych.

Ramucyrumab stosowany jest w monoterapii lub terapii skojarzonej z innymi lekami  w leczeniu:

• zaawansowanego raka żołądka lub gruczolakoraka połączenia przełykowo-żołądkowego u pacjentów, u których nastąpiła progresja choroby po przebytej chemioterapii fluoropirymidyną lub pochodnymi platyny;
• raka odbytnicy i okrężnicy z przerzutami u pacjentów, u których nastąpiła progresja choroby w trakcie lub po przebytym leczeniu bewacyzumabem, fluoropirymidyną  i oksaliplatyną;
• przerzutowego niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) z mutacjami aktywującymi genu receptora naskórkowego czynnika wzrostu, jako lek pierwszego rzutu lub u pacjentów, u których nastąpiła progresja choroby po przebytej chemioterapii pochodnymi platyny;
• zaawansowanego lub nieresekcyjnego raka wątrobowokomówkowego u pacjentów po przebytym leczeniu sorafenibem.

Ramucyrumab stosowany jest w różnych schematach dawkowania w zależności od tego czy substancja podawana jest w skojarzeniu z innymi lakami czy w monotarapii. Lek podaje się we wlewie dożylnym w dawce od 8 do 10 mg na kilogram masy ciała przez około 60 minut, raz na dwa lub trzy tygodnie. W przypadku wystąpienia reakcji na wlew tępo infuzji można zmniejszyć.

Ramucyrumab przeciwwskazany jest w przypadku występowania nadwrażliwości na substancję oraz u pacjentów chorujących na niedrobnokomórkowego raka płuca ze stwierdzoną obecnością  zmiany jamistej w obrębie guza lub naciekaniem nowotworowym dużych naczyń krwionośnych.

Przed podaniem ramucyrumabu zaleca się podać leki zmniejszające ryzyko pojawienia się reakcji związanych z infuzją, takie jak: deksametazon, paracetamol oraz leki przeciwhistaminowe.

Podczas leczenia ramucyrumabem należy kontrolować ciśnienie tętnicze oraz stężenie białka w moczu.

Leczenie ramucyrumabem powinno być wstrzymane na co najmniej cztery tygodnie przed planowanym zabiegiem operacyjnym oraz w przypadku występowania nieprawidłowości w procesie gojenia się rany.

Ramucyrumab nie wpływa lub posiada nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie zaleca się stosowania ramucyrumabu u kobiet w ciąży ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania substancji w tym okresie. Substancja może niekorzystnie wpływać na  utrzymanie ciąży i zaszkodzić nienarodzonemu dziecku.

Nie ma badań dotyczących przenikania ramucyrumabu do mleka kobiecego oraz wpływu substancji na noworodki i niemowlęta karmione piersią. Podczas leczenia substancją i na co najmniej trzy miesiące po zakończeniu leczenia ramucyrumabem zaleca się przerwać karmienie piersią.

Wyniki badań na zwierzętach wskazują, że ramucyrumab może zmniejszać płodność u kobiet.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi obserwowanymi u pacjentów stosujących ramucyrumab w monoterapii lub skojarzeniu z innymi lekami są: obrzęki obwodowe, biegunka, nadciśnienie tętnicze, ból brzucha, białkomocz, małopłytkowość, ból głowy, zmęczenie lub osłabienie psychofizyczne, neutropenia,  krwawienia z nosa, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zakażenia i łysienie.

Najcięższymi działaniami niepożądanymi występującymi u pacjentów leczonych ramucyrumabem są: perforacja przewodu pokarmowego, silny krwotok z przewodu pokarmowego, tętnicze incydenty zakrzepowo-zatorowe oraz zespół odwracalnej tylnej encefalopatii.

Ramucyrumab jest przeciwciałem monoklonalnym o działaniu przeciwnowotworowym. Rozpoznaje i łączy się z receptorami czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF2) obecnymi w naczyniach krwionośnych. Receptory te są mediatorem procesu angiogenezy, czyli tworzenia nowych naczyń krwionośnych. Ramucyrumab blokuje receptory VEGF 2, na skutek czego zostaje zahamowany rozwój nowych naczyń i dopływ krwi do komórek nowotworu.

W stanie stacjonarnym objętość dystrybucji ramucyrumabu wynosi 5,4 litra.

Usuwanie ramucyrumabu z organizmu zachodzi na skutek procesów katabolicznych.

Średni okres półtrwania ramucyrumabu wynosi 14 dni.