Jodopowidon, Polyvidonum iodinatum - Zastosowanie, działanie, opis

Jodopowidon jest wskazany w leczeniu miejscowym skóry i błon śluzowych  wywołanych prze bakterie wirusy oraz grzyby. Jest również wykorzystywany  do pędzlowania ubytków próchniczych, odkażania rąk, dezynfekcji instrumentów medycznych, pomieszczeń szpitalnych. Znalazł także zastosowanie do odkażania skóry przed wprowadzeniem igieł oraz cewników. Znajduje szerokie zastosowanie w chirurgii, dermatologii, pediatrii, urologii, ginekologii, stomatologii i w innych działach medycyny.

Preparaty jodopowidonu stosowane są zwykle do dwóch razy na dobę zewnętrznie. Roztwory stosowane są w formie nierozcieńczonej w stężeniu 7,5 % do 10 % lub w rozcieńczeniu od 1:2 do 1:100 w zależności od wskazań,  globulki jeden raz na dobę nie dłużej niż 14 dni. Krople do oczu zazwyczaj 0,6% w połączeniu z deksametazonem.

Przeciwwskazaniem do stosowania preparatów jodopowidonu jest uczulenie na jod, nadczynność tarczycy,  niewydolność nerek, okres przed i po leczeniu radioaktywnym jodem lub badaniu z użyciem jodu radioaktywnego.

W przypadku preparatów do stosowania na skórę przeciwwskazaniem jest opryszczkowe zapalenie skóry Duhringa.

Maksymalny okres stosowania preparatów jodopowidonu  wynosi 14 dni, Podczas stosowania należy unikać kontaktu jodopowidonu z oczami, przeciwwskazaniem jest stosowaniu u niemowląt i dzieci do 6 miesiąca życia oraz u osób poddawanych radioterapii preparatami jodu . Pacjenci z guzkami tarczycy, wolem tarczycy są zagrożeni wystąpieniem  nadczynności tarczycy. U tej grupy pacjentów nie powinno się stosować roztworów jodopowidonu przez dłuższy czas ani na duże powierzchnie  ciała. Należy zachować szczególną ostrożność w razie stosowania preparatów jodopowidonu u osób cierpiących na niewydolność nerek  .

Nie można stosować preparatów zawierających jodopowidon łącznie z  lekami zawierającymi aktywny jod (radioterapia, scyntygrafia), z solami litu, alkaloidami, solami srebra, H₂O_2, taurolidyną, środkami o właściwościach utleniających oraz redukujących.

Stosowanie preparatów jodopowidonu  zewnętrznie nie wpływa na prowadzenie pojazdów mechanicznych.

Zastosowanie w miejsce aplikacji octenidyny powoduje przemijające przebarwienie. Jodopowidon może wywoływać fałszywie dodatnie wyniki testów na hemoglobinę i glukozę w kale i moczu.

Preparaty jodopowidonu w okresie ciąży  można stosować tylko w bezwzględnych wskazaniach i w ograniczonej ilości. W przypadku konieczności zastosowania należy monitorować czynność tarczycy u matki i płodu.

Jod przenika do mleka matki, dlatego nie zalecane jest stosowanie w okresie karmienia. W przypadku konieczności zastosowania należy bezwzględnie monitorować pracę tarczycy dziecka.

Nie wpływa na płodność bezpośrednio .

Po zastosowaniu preparatów jodopowidonu istnieje ryzyko zwiększenia stężenia jodu w surowicy, zaburzenie równowagi elektrolitowej. Mogą wystąpić zaburzenia układu immunologicznego, oraz zaburzenia endokrynologiczne. Zdarzają się także zaburzenia pracy nerek, reakcje alergiczne, obrzęk powiek. Informowano również o pieczeniu w ustach, ślinotoku. Sporadycznie zdarzały się: biegunka, obrzęk płuc, zapaść krążeniowa.

Przedawkowanie preparatów jodopowidonu prowadzi do powstania wola z  nadczynnością lub niedoczynnością tarczycy, prowadzi także do  ślinotoku, biegunki, bezmoczu, obrzęku krtani oraz zapaści krążeniowej. Wśród objawów ostrego zatrucia odnotowano również metaliczny smak, ból gardła i jamy ustnej, obrzęk gałki ocznej, głośni i płuc.

Uwolniony z kompleksu jodopowidonu jod działa bakteriobójczo na bakterie Gram+, Gram-, prątki, wirusy,  drożdżaki, pierwotniaki, grzyby oraz zarodniki nie powodując powstawania oporności.

W przypadku zastosowania jodopowidonu na nieuszkodzoną skórę jego wchłanianie jest znikome.