Iduronian sulfatazy, Idursulfasa - Zastosowanie, działanie, opis

Iduronian sulfatazy jest stosowany u dzieci i dorosłych z zespołem Huntera (Mukopolisacharydozą II, MPS II) w długotrwałej enzymatycznej terapii zastępczej, polegającej na podaniu brakującego enzymu.

Iduronian sulfatazy jest przeznaczony do stosowania pod nadzorem lekarza lub pielęgniarki, posiadającymi niezbędną wiedzę i doświadczenie w leczeniu zespołu Huntera lub innej dziedzicznej choroby metabolicznej.

Lek podawany jest w postaci infuzji dożylnej.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od masy ciała.

Dawka zwykle stosowana wynosi 0,5 mg na kg masy ciała raz w tygodniu.

Przeciwskazaniem jest ciężka lub zagrażająca życiu nadwrażliwość na iduronian sulfatazy.

Leczenie powinno być dokładnie omówione z lekarzem lub pielęgniarką.

Po podaniu infuzji mogą pojawić się działania niepożądane, jednak z reguły nie stanowią one wskazania do przerwania wlewu dożylnego.

W przypadku reakcji rzekomoanafilaktycznej lub anafilaktycznej, mogącej zagrażać życiu, podawanie leku powinno zostać natychmiast przerwane.

Indywidualny zestaw genów pacjenta może determinować reakcję na leczenie oraz obecność przeciwciał i wystąpienie działań niepożądanych w wyniku infuzji. U niektórych pacjentów leczenie może być mniej efektywne z powodu pojawienia się we krwi "przeciwciał neutralizujących".

Iduronian sulfatazy nie ma lub ma nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych lub obsługę maszyn.

Ze względu na brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa iduronianu sulfatazy nie zaleca się jego stosowania w okresie ciąży. W badaniach na zwierzętach nie stwierdzono toksycznego działania na rozrodczość.

Nie wiadomo czy iduronian sulfatazy jest obecny w mleku kobiecym. W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach stwierdzono przenikanie leku do mleka samic. Iduronian sulfatazy nie powinien być stosowany podczas ciąży, chyba że korzyści dla matki przeważają nad potencjalnym ryzykiem dla płodu.

Brak danych klinicznych dotyczących płodności podczas stosowania iduronianu sulfatazy. Dane związane z badaniami na szczurach nie wykazały szkodliwego wpływu na reprodukcję.

Działania niepożądane związane są zazwyczaj z podawaniem infuzji, a ich ilość ulega zmniejszeniu w trakcie terapii.

Z reguły stopień nasilenia działań niepożądanych ma łagodny lub umiarkowany charakter, niekiedy jednak reakcja organizmu może być poważna. Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia trudności z oddychaniem z zasinieniem skóry lub bez zasinienia.

Możliwe działania niepożądane po podaniu infuzji dożylnej, które występują bardzo często to ból głowy, nagłe zaczerwienienie twarzy, duszność, świszczący oddech, ból brzucha, nudności, wymioty, biegunka, ból w klatce piersiowej, pokrzywka, wysypka, świąd, rumień, gorączka, reakcja spowodowana podaniem infuzji.

Często obserwowano zawroty głowy, drżenie, szybką pracę serca, nieregularne tętno, niebieskawy odcień skóry, podwyższone ciśnienie tętnicze krwi, obniżone ciśnienie tętnicze krwi, trudności w oddychaniu, kaszel, niedotlenienie, obrzmienie języka, niestrawność, ból stawów, obrzęk w miejscu podania infuzji, obrzęk kończyn, obrzęk twarzy.

Niezbyt często notuje się przyspieszony oddech.

Lek może powodować ciężkie reakcje alergiczne, jednak częstość ich występowania jest nieznana.

Zastosowanie większej dawki iduronianu sulfatazy może doprowadzić do wystąpienia ciężkiej reakcji alergicznej (reakcji rzekomoanafilaktycznej).

Iduronian sulfatazy jest egzogennie dostarczanym enzymem lizosomalnym.

Zespół Huntera jest rzadką chorobą metaboliczną, spowodowaną niedoborem enzymu iduronianu-2-sulfatazy. Zadaniem tego enzymu jest rozkład glikozoaminoglikanów (GAG).

U chorych na zespół Huntera glikozaminoglikan powoli gromadzi się w szkodliwych ilościach w organizmie (głównie w śledzionie, wątrobie, płucach, sercu i tkance łącznej, a niekiedy również w mózgu). Nieleczona mukopolisacharydoza II prowadzi do trwałych, postępujących uszkodzeń narządów i zaburzenia ich funkcji, a także wpływa na wygląd, rozwój umysłowy i zdolności fizyczne.

Iduronian sulfatazy nie podlega procesom wchłaniania. Lek jest wprowadzany bezpośrednio do krwiobiegu. Stężenie maksymalne iduronianu sulfatazy w zależności od masy ciała i od wieku osiągane jest po 0,5-2,4 godzin po podaniu.

Okres półtrwania iduronianu sulfatazy wynosi około 44-48 min.