Dornaza alfa, Dornasum alfa - Zastosowanie, działanie, opis

Dornaza alfa to enzym proteolityczny, obecnie produkowany jako rekombinat DNA. Substancja czynna jest stosowana w leczeniu mukowiscydozy. Wykazuje silne właściwości upłynniające wydzielinę ropną. Wykorzystywana jest w celu poprawy czynności płuc pacjenta.

Dornazę alfa stosuje się w formie aerozolu inhalacyjnego.

Inhalację wykonuje się przy pomocy nebulizatora.

Dawka stosowana w leczeniu zależna od wieku pacjenta.

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: od 2 500 U (2,5 mg) do 5 000 U (5 mg).

Zaleca się regularne stosowanie substancji czynnej. Ze względu na to, że po odstawieniu dornazy alfa, uzyskana poprawa pracy płuc zanika, pacjent powinien przyjmować lek codziennie.

Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na substancję czynną.

Brak szczegółowych danych dotyczących stosowania dornazy alfa w populacji dzieci poniżej 5 roku życia. Substancja czynna może zostać zastosowana, jeśli leczenie będzie prowadzone ostrożnie i pod nadzorem ośrodka, który specjalizuje się w leczeniu mukowiscydozy.

Dornaza alfa nie powoduje objawów wpływających na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

W wyniku stosowania dornazy alfa może dochodzić do pogorszenia wyników testów, które oceniają czynność płuc.

Brak danych klinicznych opisujących wpływ dornazy alfa na ciążę. Dane związane z badaniami na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu substancji czynnej na przebieg ciąży. W czasie stosowania dornazy alfa przez kobietę ciężarną należy zachować ostrożność.

Dornaza alfa jest obecna w mleku kobiecym w minimalnych ilościach. Zaleca się zachowanie ostrożności w czasie stosowania substancji czynnej w okresie laktacji.

Podanie w formie inhalacji: zapalenie spojówek, duszność, zapalenie krtani, zapalenie gardła, brak lub zmiana głosu, chrypka, zapalenie błony śluzowej nosa, niestrawność, pokrzywka, wysypka, gorączka, ból w klatce piersiowej (pochodzenia niesercowego).

W badaniach klinicznych nie obserwowano, aby substancja czynna powodowała objawy wynikające z jej przedawkowania.

Mukowiscydoza jest chorobą charakteryzującą się zatrzymywaniem lepkich, ropnych wydzielin w drogach oddechowych. Te gęste wydzieliny przyczyniają się zarówno do pogorszenia czynności oraz do częstych infekcji płuc. Wydzieliny te zawierają bardzo wysokie stężenia zewnątrzkomórkowego DNA uwalnianego w wyniku rozpadu bakterii, leukocytów i tkanek w stanie zapalnym. Dornaza alfa tnie zewnątrzkomórkowy DNA w plwocinie pacjentów z mukowiscydozą oraz zmniejsza jej lepkość.

W wyniku badań farmakokinetycznych przeprowadzonych na szczurach i małpach zauważono, że po inhalacji dornazą alfa jej wchłanianie ogólnoustrojowe utrzymuje się na niskim poziomie (mniej niż 15% u szczurów i mniej niż 2% u małp). Ponadto dornazę alfa charakteryzuje bardzo mała kumulacja w organizmie. Nie obserwuje się stężenia w surowicy większego niż 10 ng/ml (niezależnie od podanej dawki).

W badaniach na szczurach i małpach otrzymano wyniki, na podstawie których stwierdzono, że początkowa objętość dystrybucji jest podobna do objętości surowicy. Po inhalacji stężenie w plwocinie gwałtownie spada. Średnie stężenie substancji czynnej w plwocinie wynosi około 3 µg/ml po 15 minutach od podania. 

Chociaż nie opublikowano jeszcze żadnych rozstrzygających badań, oczekuje się, że dornaza alfa jest metabolizowana przez proteazy w płynach biologicznych.

W wyniku badań farmakokinetycznych przeprowadzonych na szczurach obliczono, że po podaniu dornazy alfa w formie aerozolu okres półtrwania substancji czynnej w płucach wynosi około 11 godzin.