Deksbromfeniramina, Dexbrompheniraminum - Zastosowanie, działanie, opis

Deksbromfeniramina wskazana jest do leczenia i łagodzenia alergii, kataru siennego i przeziębienia.

Zalecana dawka deksbromfeniraminy u dorosłych i dzieci powyżej 12 roku życia wynosi 12mg. Po uzyskaniu poprawy można ją zmniejszyć do 6 mg w celu monitorowania symptomów.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub wstręt do niej są przeciwskazaniem do stosowania deksbromfeniraminy.

Substancji tej nie należy stosować w okresie ciąży i karmienia piersią.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania deksbromfeniraminy u osób powyżej 60 roku życia, gdyż może ona powodować nadmierne uspokojenie, zawroty głowy i spadek ciśnienia krwi.

Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku chorych z jaskrą z wąskim kątem przesączania, z ubytkiem błony śluzowej, któremu towarzyszy naciek zapalny i martwica, niedrożnością odźwiernikowo-dwunastniczą, przerostem gruczołu krokowego, brakiem przepustowości szyi pęcherza moczowego, dolegliwościami układu krążenia oraz u kuracjuszy z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym, dławicą piersiową i diabetyków.

Nie należy łączyć deksbromfeniraminy z alkoholem ze względu na nasilenie działania sedatywnego leku.

Nie zaleca się spożywania alkoholu w trakcie kuracji deksbromfeniraminą, gdyż może on nasilać sedatywne działanie leku.

Maleinian deksbromfeniraminy może powodować lekką lub umiarkowaną senność, dlatego podczas prowadzenia samochodu lub obsługi maszyn należy zachować ostrożność lub unikać wykonywania tych czynności.

Należy zrezygnować z preparatów zawierających deksbromfeniraminę  kilka dni przed wykonaniem alergicznych testów skórnych.

Deksbromfeniramina jest przeciwskazana w ciąży.

Deksbromfeniramina jest przeciwskazana w trakcie karmienia piersią.

Przyjęcie zbyt dużej dawki dekbromfeniraminy może manifestować się  objawami zahamowania ośrodkowego układu nerwowego (nadmierne uspokojenie, zanik wentylacji płuc, spadek aktywności umysłowej, zapaść sercowo-naczyniowa), a także objawami pobudzenia ośrodkowego układu nerwowego (brak snu, przewidzenia, drżenia lub konwulsje), a nawet zgonem. Inne objawy to: zawroty głowy, szum w uszach, niezborność ruchów, zakłócenia widzenia, obniżenie ciśnienia tętniczego.

Deksbromfeniramina kompetycyjnie wiąże się z receptorem histaminowym H1. Współzawodniczy z histaminą o prawidłowe miejsce dla receptorów H1 w komórkach efektorowych przewodu pokarmowego, naczyń krwionośnych i dróg oddechowych. To blokuje działanie endogennej histaminy, co w konsekwencji prowadzi do chwilowego złagodzenia negatywnych objawów wywołanych przez histaminę.

Deksbromfeniramina dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym.