Daryfenacyna, Darifenacinum - Zastosowanie, działanie, opis

Leczenie zespołu pęcherza nadreaktywnego u dorosłych (objawiającego się naglącym parciem, nietrzymaniem moczu, zwiększoną częstością jego oddawania). 

Daryfenacynę stosuje się w dawce 7,5mg - 15mg na dobę.

Daryfenacyny nie powinno się stosować u osób nadwrażliwych na ten lek, osób u których wystąpiło zatrzymanie moczu lub zaleganie treści żołądkowej. Daryfenacyna jest również przeciwwskazana u pacjentów z niewyrównaną jaskrą z wąskim kątem przesączania, miastenią, ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, ciężkim wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy, toksycznym rozdęciem okrężnicy. Jednoczesne leczenie silnymi inhibitorami CYP3A4 stanowi również przeciwwskazanie do podawania tego leku.

Należy zachować ostrożność w stosowaniu daryfenacyny jeśli pacjent cierpi na neuropatię autonomicznego układu nerwowego, przepuklinę rozworu przełykowego, niedrożność przewodu pokarmowego, ciężkie zaparcia, upośledzenie odpływu z pęcherza i jeśli występuje ryzyko zatrzymania moczu.

Przed rozpoczęciem leczenia należy ustalić czy przyczyna częstego oddawania moczu nie tkwi w niewydolność serca lub czy nie jest spowodowana chorobą nerek, infekcją.  Nieznane jest bezpieczeństwo i skuteczność stosowania daryfenacyny u pacjentów z nadreaktywnością wypieracza o podłożu neurogennym.

U pacjentów, u których występuje ryzyko zmniejszenia motoryki żołądkowo-jelitowej, odpływu żołądkowo-przełykowego oraz u pacjentów, którzy przyjmują leki grożące wystąpieniem zapalenia przełyku (np. bisfosfoniany) zalecana jest ostrożność w stosowaniu daryfenacyny.

Innymi przypadkami wymagającymi uważnego stosowania jest występowanie u pacjenta jaskry z wąskim kątem przesączania lub choroby serca w wywiadzie.

Lek należy natychmiast odstawić jeśli wystąpi obrzęk języka, gardła,krtani lub trudność w oddychaniu.

Daryfenacyny nie powinno się stosować jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4 (rytonawirem, ketokonazolem, itrakonazolem, klarytromycyną, telitromycyną). Ponadto należy unikać jednoczesnego stosowania z silnymi inhibitorami glikoproteiny P (cyklosporyną, werapamilem).

Pokarm nie wpływa na farmakokinetykę daryfenacyny podawanej w doustnej postaci o przedłużonym uwalnianiu.

Jeśli pacjent doświadcza zawrotów głowy, zamazanego widzenia, bezsenności lub senności nie powinien prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Sok grejpfrutowy i preparaty dziurawca mogą zmieniać metabolizm daryfenacyny.

Nie powinno stosować się daryfenacyny podczas ciąży gdyż wykazano jej szkodliwy wpływ na poród.

Daryfenacyna przenika do mleka samic szczurów. Nie zbadano przenikania do kobiecego mleka. Decyzję o kontynuowaniu leczenia podczas laktacji lub odstawieniu dziecka od piersi należy podjąć w oparciu o analizę stosunku ryzyka do korzyści płynących dla matki i dziecka.

Badania wykazały, że daryfenacyna nie wpływa na płodność ani nie oddziałuje na narządy rodne u zwierząt. Nie jest znane jej działanie na płodność w populacji ludzkiej.

Daryfenacyna prawdopodobnie może maskować objawy choroby pęcherzyka żółciowego.

Po wprowadzeniu daryfenacyny do lecznictwa sporadycznie zgłaszano występowanie nastroju depresyjnego, zmienności nastroju i halucynacji.

Po podawaniu dawki daryfenacyny rzędu 75mg na dobę najczęściej dochodzi do wystąpienia suchości jamy ustnej, zaparć, bólu głowy, niestrawności i suchości śluzówki nosa. Przedawkowanie może ponadto prowadzić do ciężkich powikłań antycholinergicznych, w których kontroli można stosować fizostygminę.

Daryfenacyna jest selektywnym antagonistą receptorów muskarynowych typu M3. Receptory te są kluczowe w kontroli skurczów mięśni gładkich pęcherza moczowego.

Daryfenacyna ulega znacznemu efektowi pierwszego przejścia i jej biodostępność waha się w okolicach 15% - 19% w zależności od podanej dawki. Postać tabletek o przedłużonym uwalnianiu przekłada się na osiąganie maksymalnego stężenia w osoczu po około 7 godzinach, a równowaga stężenia w organizmie ustala się najpóźniej szóstego dnia od rozpoczęcia terapii.

Daryfenacyna ma charakter lipofilowy i zasadowy. Wiąże się w 98% z białkami osocza. Jej objętość dystrybucji w stanie równowagi wynosi około 163 litry.

Daryfenacyna jest metabolizowana głównie w wątrobie przez cytochrom P450, przede wszystkim przez izoenzymy CYP2D6 i CYP3A4. Ponadto w jej metabolizmie bierze udział enzym CYP3A4 w ścianie jelita.

Daryfenacyna jest wydalana w około 60% z moczem i w 40% z kałem. Około 3% dawki jest wydalane w postaci niezmienionej. Szacowany klirens daryfenacyny wynosi 40l/h a jej okres półtrwania podczas przewlekłego stosowania, w fazie eliminacji wynosi około 13 - 19 godzin.