Dupilumab - Zastosowanie, działanie, opis

Dupilumab jest stosowany w terapii atopowego zapalenie skóry u dorosłych i dzieci od 12 roku życia, kwalifikującego się do leczenia ogólnego.

Wykorzystuje się go również w leczeniu uzupełniającym przewlekłego zapalenia nosa i zatok przynosowych z polipami oraz ciężkiej astmy u dorosłych i dzieci od 12 roku życia (w przypadku podwyższonej liczby eozynofilów we krwi i/lub podwyższonym poziomem wydychanego tlenku azotu).

Leczenie dupilumabem powinien prowadzić lekarz mający doświadczenie w terapii chorób, które są wskazaniami do stosowania tego leku. Jego zadaniem jest dostosowanie dawki do sytuacji klinicznej pacjenta, wieku oraz masy ciała. 

Lek stosuje się przewlekle. Podawany jest pozajelitowo w postaci wstrzyknięć w udo lub w brzuch. Wysokość dawki początkowej (najczęściej dwa wstrzyknięcia) ustala lekarz. To samo tyczy się dawek podtrzymujących, które najczęściej podawane są co dwa tygodnie. 

Przeciwwskazaniem do stosowania dupilumabu jest stwierdzona nadwrażliwość na substancję czynną.

Dupilumab nie powinien być stosowany w monoterapii w nagłych  zaostrzeniach astmy i do przerywania ataku astmy.

U pacjentów leczonych dupilumabem z powodu astmy obserwowano przypadki zapalenia naczyń oraz eozynofilowego zapalenia płuc. Należy zwrócić szczególną uwagę, jeśli u takich osób wystąpi wysypka pochodzenia naczyniowego, powikłania kardiologicznie, objawy płucne się nasilą i/lub pojawi się neuropatia. 

Nie powinno się stosować dupilumabu u osób z zakażeniem robakami pasożytniczymi. Pacjentów tych należy najpierw poddać leczeniu przeciwpasożytniczemu. 

W czasie leczenie może dojść do zapalenia spojówek. W przypadku braku odpowiedzi na zwykle stosowane leczenie należy pacjenta zbadać okulistycznie. 

W trakcie leczenia dupilumabem nie zaleca się szczepienia pacjentów żywymi i żywymi atenuowanymi szczepionkami.

W czasie terapii dupilumabem nie powinny być podawane szczepionki żywe oraz żywe atenuowane. Brak danych klinicznych na temat bezpieczeństwa ich jednoczesnego zastosowania z lekiem. 

Brak danych na temat interakcji dupilumabu z pożywieniem. 

Brak danych na temat interakcji dupilumabu z alkoholem. 

Dupilumab nie wpływa na bezpieczeństwo prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. 

Brak wystarczających danych na temat stosowania dupilumabu u ciężarnych kobiet. Uważa się, że powinien być podawany jedynie w szczególnych przypadkach. 

Brak wystarczających danych na temat wpływu dupilumabu na laktację. Podanie leku u kobiety karmiącej powinno być poprzedzone rozważeniem stosunku korzyści do ryzyka. 

Brak danych na temat wpływu dupilumabu na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach wykazały brak wpływu. 

Działania niepożądane, jakie obserwowano u pacjentów, to przede wszystkim odczyny w miejscu podania, zapalenie powiek i spojówek, opryszczka w obrębie jamy ustnej. Inne pojawiające się często to również: bóle głowy, ezynofilia, świąd oka. Bardzo rzadko występuje choroba posurowicza. Możliwy jest także ból stawów, jednak częstość jego występowania jest nieokreślona. 

Brak wystarczających danych na temat przedawkowania dupilumabu. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów należy wdrożyć leczenie objawowe i monitorować pacjenta. 

Dupilumab to rekombinowane ludzkie przeciwciało monoklonalne klasy IgG4 oddziałowujące na interleukinę 4 oraz interleukinę 13 (odpowiednio IL-4 oraz IL-13).

U osób cierpiących na atopowe zapalenie skóry lub astmę obserwuje się obecność dużych ilości IL-4 i IL-13. Uznaje się, że mogą one być odpowiedzialne za wywoływanie objawów wymienionych chorób. Dupilumab hamuje sygnały przekazywane za pośrednictwem interleukiny 4 oraz interleukiny 13, będące głównym podłożem stanu zapalnego typu 2. Lek ten zmniejsza nasilenie choroby dzięki zmniejszeniu mediatorów zapalnych. 

Dupilumab podawany jest podskórnie we wstrzyknięciach. Stężenie maksymalne w surowicy jest osiągane po 3-7 dniach od podania. Bezwzględna biodostępność leku waha się w przedziale 61-64%. 

Dupilumab rozprowadzany jest głównie w układzie naczyniowym. 

Metabolizm dupilumabu nie został poznany. Z racji tego, że jest on białkiem, przypuszcza się, iż ulega on rozkładowi do mniejszych peptydów i aminokwasów. 

Eliminacja dupilumabu odbywa się za pomocą dwóch równoległych szlaków- liniowych i nieliniowych. To, którą ścieżką zostanie on wyeliminowany, zależy od stężenia leku.