Rutyna (rutozyd), Rutosidum - Zastosowanie, działanie, opis

Rutyna jest stosowana jako substancja uszczelniająca naczynia krwionośne, podawana pomocniczo w zapobieganiu oraz łagodzeniu objawów przeziębienia czy grypy. Związek, łącznie z witaminą C, podaje się także w stanach obniżonej odporności, a także przy niedoborach tej witaminy.

Dawkowanie związku jest zależne od wieku oraz stanu ogólnego pacjentów.

U osób dorosłych oraz młodzieży zwykle stosuje się od 25 mg do 100 mg rutozydu na dobę.

Zwykle podawane dawki dobowe u dzieci to od 25 mg do 50 mg związku.

Przeciwwskazaniem do podawania rutyny jest występowanie reakcji nadwrażliwości na substancję.

U osób poniżej 6 roku życia, należy zawsze rozważyć indywidualnie możliwość rozpoczęcia leczenia.

Substancja nie wywiera negatywnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania maszyn mechanicznych.

Jednoczesne podawanie rutyny z suflatiazolem może prowadzić do uszkodzeń ścian naczyń krwionośnych oraz krwotoków.

Obecnie, nie odnotowano toksycznego działania rutyny na zarodek/płód. Związek może być stosowany przez kobiety ciężarne.

Nie ustalono, czy rutyna przenika do pokarmu kobiecego. Związek jest składnikiem żywności, dlatego uważa się, że jej przyjmowanie w trakcie laktacji nie powinno stanowić zagrożenia dla oseska.

Rutyna jest związkiem występującym w pożywieniu, nie odnotowano przypadków przedawkowania substancji.

Rutyna jest substancją flawonoidową, pochodzenia naturalnego, występuje między innymi w gryce, hortensji, tytoniu czy forsycji.

Związek ma działanie antyoksydacyjne, uszczelnia naczynia krwionośne,  zmniejsza ich kruchość (hamuje działanie hialuronidazy oraz zmniejsza utlenianie fosfolipidów budujących błony), ogranicza również działanie czynników zwężających łożysko naczyniowe przyczyniających się do powstania stanów zapalnych oraz obrzęków. Chroni witaminę C przed utlenianiem oraz zwiększa jej wchłanianie ze światła jelit.

Rutyna wchłania się w około 10% z przewodu pokarmowego. Stężenie maksymalne w osoczu obserwowane jest po 8 godzinach od zażyci leku.

Rutyna prawdopodobnie przenika przez barierę krew mózg, sugeruje się, że substancja można przechodzić przez łożysko. Uważa się, że związek podlega krążeniu wątrobowo-jelitowemu.

Przemiany rutyny zachodzą w komórkach wątrobowych. Jej głównymi metabolitami są: 3,4-dihydroksytoluen, kwas 3,4-dihydroksyfenylooctowyi kwas 3-metoksy-4-hydroksyfenylo-octowy oraz kwas 3-6hydroksyfenylooctowy

Metabolity związku wydalena są głównie na drodze nerkowej, sama substancja zaś, w wyniku krążenia jelitowo-wątrobowego podlega rozszczepieniu w jelitach i jest usuwana wraz z kałem. Możliwe też, że produkty przemian rutyny, pod postacią dwutlenku węgla, wydychane są z powietrzem. Okres półtrwania rutyny wynosi około 11 godzin.