Cukrzyca typu 2 – przyczyny, objawy, leczenie, powikłania, profilaktyka. Zasady żywieniowe w cukrzycy typu drugiego
Małgorzata Kuberska-Kędzierska

Cukrzyca typu 2 – przyczyny, objawy, leczenie, powikłania, profilaktyka. Zasady żywieniowe w cukrzycy typu drugiego

Cukrzyca typu 2 (insulinoniezależna) to najczęstszy typ cukrzycy. Stanowi prawie 90% wszystkich ogółu chorych. Jak rozpoznać cukrzycę typu drugiego? Jakie daje objawy i w jakich sposób należy ją leczyć? W jaki sposób można się przed nią ustrzec? Podpowiadamy. 

Cukrzyca typu 2 – przyczyny i czynniki ryzyka 

Cukrzyca typu 2 to najczęstsza postać cukrzycy. Cukrzyca typu drugiego jest chorobą metaboliczną, spowodowaną opornością tkanek na działanie insuliny. Decydującą rolę odgrywają czynniki środowiskowe (otyłość brzuszna i mała aktywność fizyczna), mniejszą zaś czynniki genetyczne (dziedziczenie wielogenowe).  

Oporność na insulinę to taki stan, w którym insulina jest wydzielana przez trzustkę, ale nie działa w tkankach obwodowych, nie robi tego, co do niej należy (m.in. wprowadzenie glukozy do komórki). Efektem jest wysoki poziom cukru we krwi. W odpowiedzi na to trzustka wydziela więcej insuliny i po pewnym czasie się wyczerpuje (trzustka nie odróżnia, czy insuliny nie ma, czy insulina nie działa – widzi tylko brak efektu jej działania). Oporność na insulinę jest wprost proporcjonalna do ilości tkanki tłuszczowej zlokalizowanej na brzuchu (trzewnej). Nadmiar hormonów peptydowych (adiponektyna, rezystyna, leptyna) oraz wolnych kwasów tłuszczowych uwalnianych przez nią jest przyczyną insulinooporności – w mięśniach powoduje zahamowanie glikolizy (zużycia glukozy), a w wątrobie przyczynia się do nasilenia glukoneogenezy (wytwarzania glukozy), a to wymaga kompensacyjnego wydzielania insuliny przez komórki β i może prowadzić do stopniowego wyczerpania jej rezerw i coraz większej hiperglikemii. 

Cukrzyca typu 2 była w starej klasyfikacji nazywana cukrzycą "insulinoniezależną", ponieważ przez pierwsze 10–15 lat choroby mamy tu do czynienia raczej z nadmiarem insuliny niż z jej niedoborem.  

Cukrzyca typu 2 dotyczy najczęściej osób dorosłych z nadwagą i otyłością, ale także coraz częściej dzieci z tym problemem (cukrzyca typu MODY). Cukrzyca typu 2 wynika z insulinooporności, poprzedza ją stan przedcukrzycowy i te dwa zaburzenia są możliwe do cofnięcia pod warunkiem zmiany stylu życia i redukcji masy ciała do prawidłowej. Niestety, w momencie, kiedy już dojdzie do rozwoju cukrzycy typu 2, choroba staje się nieodwracalna.  

Długość życia pacjenta z cukrzycą typu 2 zależy od opieki, leczenia oraz przede wszystkim od niego samego. Jeśli pacjent stosuje się do zaleceń i ma wyrównane poziomy cukru, podobnie jak człowiek zdrowy, możliwe, że będzie żył tyle samo, natomiast w innym przypadku może skrócić sobie życie o kilka, a nawet kilkanaście lat. 

Cukrzyca typu 2 – objawy  

Typowe objawy cukrzycy typu 2 pojawiają się znacznie rzadziej niż w cukrzycy typu 1. Ponad połowa przypadków przebiega bezobjawowo i chorobę wykrywa się przypadkowo w badaniach przesiewowych. Nieleczona jednak sprzyja rozwojowi przewlekłych powikłań, tak więc jej rozpoznanie jest niezwykle ważne. U niektórych osób występują:  

  • wielomocz (poliuria),
  • wzmożone pragnienie, 
  • cechy odwodnienia, zazwyczaj umiarkowanie nasilone (zmniejszenie elastyczności, skóry, suchość skóry i błon śluzowych), 
  • objawy skórne takie jak: nadmierne rogowacenie i pękanie skóry, świąd,  
  • osłabienie i senność spowodowane odwodnieniem,  
  • bóle głowy, zaburzenia koncentracji, 
  • kwasica i śpiączka,  
  • skłonność do ropnych zakażeń skóry 
  • zakażeń układu moczowo-płciowego,  
  • zaburzenia widzenia (rozmyte, niewyraźne, wynika z zaburzeń uwodnienia soczewki i jest przemijające), 
  • często pierwszym objawem nierozpoznanej cukrzycy bywa zawał lub udar
  • otyłość, najczęściej typu brzusznego dotyczy większości chorych, 
  • przewlekłe zapalenie przyzębia,
  • często nadciśnienie tętnicze i zaburzenia lipidowe.  

Powiązane produkty

Cukrzyca typu 2 – diagnostyka 

Wiele przypadków cukrzycy typu drugiego przebiega bezobjawowo, dlatego zaleca się wykonywanie badań przesiewowych co 3 lata u wszystkich osób w wieku ≥45 lat oraz co rok w grupach zwiększonego ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2 (nadwaga lub otyłość tzn. BMI ≥25 kg/m2 lub obwód w talii >80 cm u kobiet i >94 cm u mężczyzn), cukrzyca występująca w rodzinie, mała aktywność fizyczna, uprzednio stwierdzony stan przedcukrzycowy, przebyta cukrzyca ciążowa, urodzenie dziecka o masie ciała >4 kg, nadciśnienie tętnicze (≥140/90 mm Hg), stężenie cholesterolu HDL <1,0 mmol/l (40 mg/dl) lub  triglicerydów >1,7 mmol/l (150 mg/dl), zespół policystycznych jajników, mukowiscydoza. 

Nie powinno się przeprowadzać diagnostyki cukrzycy podczas ostrej fazy innej choroby (zakażenia, udaru, ostrego zespołu wieńcowego), bezpośrednio po urazie lub zabiegu operacyjnym ani w trakcie stosowania leków mogących zwiększać glikemię (glikokortykosteroidy, diuretyki tiazydowe, niektóre β-blokery). 

Cukrzycę rozpoznaje się na podstawie oznaczenia z osocza krwi żylnej: 

  • przygodnej glikemii ≥11,1 mmol/l (200 mg/dl) z typowymi objawami, 
  • przygodnej glikemii ≥11,1 mmol/l (200 mg/dl) bez typowych objawów  i jednokrotnie (innego dnia) glikemii na czczo ≥7,0 mmol/l (126 mg/dl), dwukrotnie oznaczonej w różnych dniach glikemii na czczo ≥7,0 mmol/l (126 mg/dl), 
  • glikemii w 120 minucie doustnego testu obciążenia glukozą (OGTT) ≥11,1 mmol/l (200 mg/dl).  
Amerykańskie Towarzystwo Diabetologiczne dopuszcza dodatkowo rozpoznanie cukrzycy, gdy HbA1c >6,5%, pod warunkiem oznaczania specjalną metodą, jednak Polskie Towarzystwo Diabetologiczne nie zaleca tej metody do rozpoznawania cukrzycy. 
Nie powinno się używać krwi włośniczkowej (oznaczenia za pomocą glukometru) do celów diagnostycznych (a jedynie do monitorowania rozpoznanej cukrzycy). 

Leczenie cukrzycy typu 2 – jakie leki? 

Leczenie cukrzycy typu 2 obejmuje: 

  • stałą edukację pacjentów, 
  • leczenie niefarmakologiczne – zdrowy styl życia, obejmujący dietę, regularną aktywność fizyczną, redukcję masy ciała, unikanie picia alkoholu, niepalenie papierosów, a także samokontrolę, 
  • leczenie farmakologiczne – doustne leki hipoglikemizujące i/lub insulina (ludzka lub analogowa), leki z grupy GLP-1, 
  • jednoczesne leczenie nadciśnienia tętniczego i zaburzeń gospodarki lipidowej  
  • leczenie powikłań cukrzycy. 

Odnośnie leczenia farmakologicznego poza metforminą, która jest lekiem pierwszego wyboru w leczeniu cukrzycy typu 2 (poprawia wrażliwość na insulinę), wybór dalszej terapii zależy od tego, czy u pacjenta występuje jawna klinicznie choroba sercowo-naczyniowa lub przewlekła choroba nerek. Jeśli nie rozpoznano żadnej z nich, to przy podejmowaniu decyzji o wyborze dołączanego do metforminy drugiego leku przeciwcukrzycowego należy uwzględnić cechy danego pacjenta oraz jego preferencje, profil bezpieczeństwa, tolerancję, skuteczność, łatwość stosowania, koszt leczenia i aktualnie dominujący mechanizm patogenetyczny (jeszcze tylko insulinooporność czy już dodatkowe upośledzenie wydzielania insuliny). 

U chorych z otyłością olbrzymią (BMI >45 kg/m2 ) powinno się rozważyć operację bariatryczną, przeprowadzoną w ośrodku specjalistycznym (laparoskopowe wyłączenie żołądka – podzielenie go na dwie części oraz laparoskopową rękawową resekcję żołądka, balon żołądkowy, generatory impulsów elektrycznych, a także opaski bariatryczne). 

Wysiłek fizyczny i dieta są niezbędnymi składowymi leczenia cukrzycy typu drugiego; ruch powinien być regularny i dostosowany do możliwości chorego, podejmowany minimum 2–3 razy w tygodniu, a najlepiej codziennie. 

Żywienie w cukrzycy typu 2 

Dieta jest bardzo ważnym elementem leczenia cukrzycy. Wszystkich chorych na cukrzycę powinno się szkolić w zakresie zasad prawidłowego żywienia, a szczegółowe zalecenia dietetyczne trzeba dostosowywać do potrzeb, chorób współistniejących i preferencji indywidualnych każdego pacjenta. 

Najważniejsze zasady żywienia w cukrzycy typu 2: 

1. Regularne, częste, ale mniejsze i urozmaicone posiłki o stałych porach. Przy leczeniu lekami doustnymi wystarczą 3 posiłki dziennie. Przy leczeniu insuliną podawaną w mieszankach dwa razy na dobę, a tym bardziej insuliną podawaną w 4–5 wstrzyknięciach wymagane jest najczęściej 5–6 posiłków dziennie. Największą swobodę w spożywaniu posiłków daje osobista pompa insulinowa, pod warunkiem właściwego dostosowywania dawki insuliny do zapotrzebowania. 

2. Odpowiednia podaż kalorii ma zapewnić utrzymanie należnej masy ciała lub stopniową redukcję masy ciała u osób z otyłością lub nadwagą (redukcja nie powinna jednak przekraczać 2 kg/tydzień). Ubytek masy ciała o ≥5% wiąże się z poprawą kontroli cukrzycy. Podaż energii zależy od trybu życia i od należnej masy ciała. Powinno się przestrzegać zbliżonej kaloryczności posiłków każdego dnia (chyba że jest pompa insulinowa lub intensywna, funkcjonalna insulinoterapia – wówczas na bieżąco podejmowana jest decyzja o wielkości posiłku i odpowiedniej ilości insuliny do niego). 

3. Ważny jest skład jakościowy diety. Główne źródło węglowodanów powinny stanowić pełnoziarniste produkty zbożowe, zwłaszcza o niskim indeksie glikemicznym (pieczywo pełnoziarniste, makaron pełnoziarnisty, ryż brązowy, płatki owsiane, gruboziarniste kasze). Należy zwiększyć spożycie warzyw (szczególnie surowych), które są dobrym źródłem błonnika pokarmowego i składników o działaniu antyoksydacyjnym. Z owoców najniższy indeks glikemiczny mają owoce jagodowe, najwyższy banany i winogrona. Należy ograniczyć spożycie mięsa (szczególnie czerwonego) i wybierać inne źródła białka np. nasiona roślin strączkowych, ryby, jaja.

Wskazane jest gotowanie, gotowanie na parze, duszenie bez wcześniejszego obsmażania, pieczenie w folii lub rękawie termicznym. 

Należy ograniczyć spożycie tłuszczów zwierzęcych, soli, unikać słodyczy, alkoholu i pić przynajmniej 1,5 l wody dziennie. 


Sprawdź informacje o wycofanej partii Ozempicu na DOZ.pl


Zioła na cukrzycę typu 2 

Leczenie ziołami w cukrzycy typu 2 może być jedynie postepowaniem wspomagającym leczenie farmakologiczne. Wiele surowców zielarskich ma działanie łagodnie obniżające poziom cukru we krwi. Są to: 

  • liście morwy białej – obniża poziom glukozy we krwi dzięki opóźnieniu rozkładu węglowodanów złożonych, przyjmowanych z pożywieniem oraz zmniejszeniu wchłaniania węglowodanów w jelitach;
  • owocnia fasoli – zmniejsza rozpad insuliny, czasem zwana „roślinną insuliną” – w żadnym jednak wypadku nie zastępuje tego hormonu.;
  • owoc jałowca – działa dzięki zwiększeniu resorpcji glukozy do tkanek obwodowych przy niezmiennym wydzielaniu insuliny;
  • gorzki melon – zawiera peptyd zbliżony działaniem do insuliny, być może wpływa też w jakiś sposób na komórki beta trzustki;
  • ziele rutwicy –  zawiera inhibitory glukagonu, który wpływa na uwalnianie glukozy z glikogenu (magazyny glukozy);
  • kozieradka pospolita – zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę;
  • gurmar – znany też jako "niszczyciel cukru",  blokuje wchłanianie glukozy z jelit, zapobiega odkładaniu się tłuszczu w wątrobie, obniża wagę ciała;
  • cynamon – może spowalniać opróżnianie żołądka i obniżać poziom glukozy po posiłku; 
  • berberyna – wspomaga komórkowy wychwyt glukozy z krwi, obniża jej poziom i zmniejsza oporność insulinową, może też pomagać we wzmacnianiu trzustkowych komórek beta oraz w zapobieganiu nadmiernej produkcji glukozy;
  • czarne jagody – wywołują wyraźną poprawę odpowiedzi glikemicznej wraz z obniżeniem poposiłkowych poziomów zarówno glukozy, jak i insuliny;
  • zielona herbata – może poprawiać tolerancję glukozy, obniżać jej produkcję i nadmierne wydzielanie w wątrobie, a także poprawiać wchłanianie;
  • kurkumina – poprawia funkcjonowanie trzustkowych komórek beta, a także obniża glukozę i oporność insulinową, jej wchłanianie zwiększa się po zmieszaniu z czarnym pieprzem;
  • przepękla ogórkowata (odmiana melona) – poprawia tolerancję glukozy;
  • bazylia azjatycka – obniża poziom glukozy na czczo i po posiłku. 

Cukrzyca typu 2 – powikłania 

Do przewlekłych powikłań cukrzycy należą: 

  • nefropatia cukrzycowa, prowadząca do niewydolności nerek, 
  • powikłania oczne – głównie retinopatia cukrzycowa, prowadząca do ślepoty, jaskra i zaćma, 
  • neuropatia cukrzycowa – obwodowa i autonomiczna, 
  • powikłania makroangiopatyczne – związane głównie z przyśpieszonym rozwojem miażdżycy, charakteryzującej się jej rozwojem w młodszym wieku, rozsianymi zmianami w tętnicach o mniejszym kalibrze, upośledzeniem powstawania krążenia obocznego, bezbolesnym przebiegiem zawału serca. Poza zawałem serca, miażdżyca może prowadzić do udaru mózgu oraz niedokrwienia kończyn dolnych, nawet ich amputacji, 
  • zespół stopy cukrzycowej – wskutek zmian mikro- i makroangiopatycznych oraz neuropatii, 
  • powikłania kostne, stawowe i skórne. 

Profilaktyka cukrzycy 2 

Czy można zapobiec cukrzycy typu 2? U osób z dużym ryzykiem wystąpienia cukrzycy typu 2 powinna być przeprowadzona stale powtarzana edukacja dotycząca zdrowego stylu życia – zmiany diety i zwiększenia aktywności fizycznej, służące zmniejszeniu masy ciała. 

Wystarczy 10 tysięcy kroków dziennie i 30 minut ruchu prawie każdego dnia w tygodniu (przynajmniej 5 dni), aby nie tylko zredukować masę ciała, poprawić ogólną kondycję, wydłużyć swoje życie, ale także zapobiec wystąpieniu cukrzycy lub odwlec znacznie jej wystąpienie w czasie. Ruch może zastąpić wiele leków, jednak żaden lek nie zastąpi ruchu. 

W profilaktyce cukrzycy należy tez uwzględnić coroczne badania. Każda osoba powyżej 45. roku życia  powinna mieć oznaczony poziom glukozy na czczo minimum raz na 3 lata. U osób z czynnikami ryzyka (nadwaga, otyłość, cukrzyca w rodzinie, po przebytej cukrzycy ciążowej, u kobiet, które urodziły dziecko o wadze powyżej 4 kg, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia lipidowe, choroby układu sercowo-naczyniowego) badanie poziomu cukru na czczo powinno być wykonywane profilaktycznie raz w roku. 

U osób w stanie przedcukrzycowym i u kobiet po przebytej cukrzycy ciążowej poza wyżej wymienionymi zaleceniami można rozważyć leczenie doustne metfor miną. 

Należy pamiętać tez o tym, że niektóre leki (beta blokery, leki moczopędne, a zwłaszcza sterydy) mogą mieć działanie diabetogenne. 

  • 1. B. Zinman, C. Wanner, J. M. Lachin i in., Empagliflozin, cardiovascular outcomes, and mortality in type 2 diabetes. "N. Engl. J. Med.", nr 373 2015. 

2. M. J. Davies, D. A. D’Alessio, J. Fradkin i in., Management of hyperglycaemia in type 2 diabetes, 2018. A consensus report by the American Diabetes Association (ADA) and the European Association for the Study of Diabetes (EASD). Diabetologia, 2018; 61: 2461–2498 
3. L. Czupryniak, K. Strojek, Zasady współczesnej farmakoterapii cukrzycy typu 2 według stanowiska ADA i EASD 2018. Med. Prakt., 2019; 1: 13–26 
4. J. B. Buse, D. J. Wexler, A. Tsapas i in., 2019 Update to: management of hyperglycemia in type 2 diabetes, 2018. A consensus report by the American Diabetes Association (ADA) and the European Association for the Study of Diabetes (EASD). Diabetes Care, 2020; 43: 487–493 
5. Polskie Towarzystwo Diabetologiczne, Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2020, "Diabet. Prakt.", nr 6 2020.  

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – przyczyny, objawy, leczenie, żywienie przy WZJG

    Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG, colitis ulcerosa) jest rozlanym nieswoistym zapaleniem błony śluzowej odbytnicy lub odbytnicy i okrężnicy, prowadzącym w niektórych przypadkach do powstania owrzodzeń. Należy do grupy nieswoistych zapaleń jelit o niewyjaśnionej etiologii. Jak rozpoznać wrzodziejące zapalenie jelita grubego?

  • Łuszczyca paznokci – przyczyny, objawy, leczenie

    Łuszczyca jest przewlekłą zapalną chorobą skóry, przebiegającą z okresami remisji i zaostrzeń, na którą w Polsce choruje prawie milion osób. Choroba najczęściej występuje u rasy białej i w umiarkowanej strefie klimatycznej. Pierwsze objawy łuszczycy mogą wystąpić w dowolnym wieku, jednak zwykle pojawiają się we wczesnym okresie dorosłego życia lub później, około 50–60 roku życia. Łuszczyca charakteryzuje się występowaniem zmian chorobowych zarówno na skórze gładkiej, jak i na owłosionej skórze głowy, a także zmianami w obrębie płytek paznokciowych dłoni i stóp. W cięższych postaciach łuszczyca może również zająć stawy. Zmianom paznokciowym z reguły towarzyszą zmiany w obrębie skóry, chociaż zdarza się, że zmiany chorobowe obejmujące aparat paznokciowy wyprzedzają pojawienie się zmian skórnych nawet o dziesiątki lat.

  • Cytomegalia (CMV) – co to za choroba? Jakie są objawy?

    Cytomegalia jest chorobą wirusową, która wywoływana jest przez wirusa o nazwie Cytomegalovirus hominis, w skrócie CMV. Zakażenie wirusem cytomegalii jest bardzo szeroko rozpowszechnione, natomiast zdecydowana większość infekcji (ponad 99%) przebiega bezobjawowo i pacjent przez przypadek dowiaduje się, że w przeszłości przebył takie zakażenie. Jednak u płodów i noworodków ze względu na niedojrzałość układu odpornościowego, jak również u osób z wrodzonymi lub nabytymi zaburzeniami odpowiedzi immunologicznej, cytomegalia może przebiegać w sposób ostry, a obraz choroby może być bardzo różny.

  • Zakrzepica – przyczyny, objawy, profilaktyka zakrzepowego zapalenia żył powierzchniowych i głębokich

    Zakrzepica (zakrzepowe zapalenie żył) polega na powstaniu w naczyniu żylnym zakrzepu w wyniku zaburzonego przepływu krwi. Nieleczona prowadzi do groźnych powikłań, m.in. do zatorowości płucnej. Wyróżnia się zapalenie żył głębokich i powierzchniowych. Jakie objawy daje zakrzepica i w jaki sposób się ją leczy? Czy istnieją sposoby na to, by jej zapobiec?

  • Nadżerka szyjki macicy (ektopia) – przyczyny, objawy, metody leczenia

    Termin „nadżerka szyjki macicy” oznacza ubytek błony śluzowej. Często jest on nieprawidłowo stosowany na określenie ektopii, która jest zupełnie innym schorzeniem. Rzekoma nadżerka szyjki macicy (tak brzmi inna nazwa ektopii) to zastępowanie nabłonka płaskiego, który fizjologicznie pokrywa tarczę szyjki macicy, nabłonkiem gruczołowym. Zazwyczaj nie daje ona żadnych objawów, a kobieta dowiaduje się o jej istnieniu podczas rutynowego badania ginekologicznego. Kiedy ektopia wymaga szerszej diagnostyki i leczenia? Jakie metody usunięcia „nadżerki” szyjki macicy stosuje się najczęściej?

  • Gastrolog – czym się zajmuje? Jakie choroby leczy?

    Lekarz gastroenterolog jest specjalistą w zakresie chorób układu pokarmowego. Gastrolog diagnozuje i leczy pacjentów z problemami gastrycznymi. Jakimi konkretnie dolegliwościami się zajmuje? Kiedy warto się do niego udać? Czy do gastrologa jest potrzebne skierowanie? Odpowiadamy.

  • Atak paniki – jak wygląda? Co robić, gdy się pojawia?

    Ataki paniki są jednymi z najczęściej występujących zaburzeń lękowych, tuż po zespole lęku uogólnionego oraz fobii społecznej. Objawiają się nagłymi napadami silnego lęku, którym towarzyszą symptomy, takie jak: kołatanie serca, zawroty głowy, duszności, nadmierne pocenie się czy strach przed śmiercią. Dowiedz się, w jaki sposób można sobie poradzić, gdy pojawia się atak paniki.

  • Czego nie można robić przy nadżerce szyjki macicy ? Jak postępować po jej usunięciu?

    Nadżerka szyjki macicy jest rozpoznaniem, które może usłyszeć wiele kobiet w gabinecie ginekologicznym. Warto podkreślić jednak, że określenie „nadżerka” używane jest najczęściej w nieprawidłowy i potoczny sposób. Czym jest nadżerka oraz jak postępować po zabiegu jej usunięcia?

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij